Netgedichten

netgedicht (nr. 11.845):

Nog eens een sonnet

Zo graag zou ik een helder vers nu schrijven,
met woorden puur zoals een bergkristal,
maar daarvoor zou mijn hart best heel jong blijven
en niet te vroeg gaan meedoen aan verval.

Dat vers zou moeten zingen in de morgen,
door niets zich laten storen in zijn vlucht;
maar ja, volwassenen zijn vol van zorgen
en zien vaak niet het blauwe van de lucht.

Toch wil ik spreken over "veel vergeven",
een regel vinden die dit alles draagt;
slechts liefde, wijsheid, vrede doen ons leven

en wie zich daarvoor inzet toch niet altijd slaagt.
Maar mens-zijn is voor ieder taak gebleven
en enkel wie het spel echt speelt, die waagt.