54 resultaten.
het kruispunt
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 183 schreeuwt – het is hier overbevolkt, mijn
dood heeft geen wensen
in de kieren van zijn adem en ontnuchtering
zetelt de wens die dan toch ongenoeglijk
maar duidbaar de kans creëert door hongerige
staven te scherpen die het lichaam zullen breken
het heeft gebietst, gezadeld in zijn eigen
octrooi hecht het bloed niet langer aan het leven
het spectrum…
Chromato
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 66 een onvoltooide zinsnede
dwars door de tijd
door het spectrum binnen het kader
van voorzichtig ademhalen
om eindjes niet te verliezen
in dik hout, planken en koortsachtig
balanceren, op het scherpst
van de rede, de schede
paarsig, tot geinig blauw
of het geel van kamelenpis,
grauw tot het grijszacht van droge mist
gedreven door…
laatste zomer
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 97 het zonlicht schitterde
in onze glazen
ik schoof dichterbij
wilde jou iets vertellen
als door een wesp gestoken
schoof jij jouw stoel
naar achter toen zag ik
een barst in je glas
ik schoof wat ik zeggen
wilde van me af en
wees naar die kleine barst
je schoof dichterbij
onze glazen schitterden in
een spectrum van kleuren
het…
Gezichten
netgedicht
2.6 met 5 stemmen 62 in het begin las ik een
weefsel van fragmenten
een koor van stemmen
het spectrum was te
breed voor deze lezer
ik legde je terzijde
op een dag ik kan je niet
laten liggen laat mijn ziel zich
op jouw sleeptouw nemen
stapvoets omdat het
niet anders kan kuier
ik met je op
je draagt me door dalen
van duisternis waar het kostbare…
Orfeus
netgedicht
3.8 met 4 stemmen 77 Zonder vast patroon en vlaagsgewijs
Zwelt een galm, steeds luider, polyfoon
Verzonken gongklank, golvend monotoon
In een gedurig monaurale wijs
Zo daalt hij stapvoets en sluipenderwijs
Met aan zijn lier zijn transparante plectrum
In 't duister, schimmenrijk akoestisch spectrum
Van Pluto's subterrane zielpaleis
Marmer, steen en ijzer…
Lichtschip
netgedicht
1.5 met 2 stemmen 38 Er komen steeds meer kleuren in de vlag
tot het hele spectrum straalt als een zon
een baken
op de onrustige reis
Het is maar een vlag
geweldloze communicatie
in de wind
een zwijgende blik
De stok een toverstaf
een zieneres, baken
van geduld
uit goed hout gesneden
Eik en linde, vlier, vijg en kers
de bomen van Moeder Aarde
beuk en…
Tussen gissen en missen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 92 zoveel duisternis onder
onbegaanbare grond
wonden en scherven
uit sponningen gespat
werkelijkheid
vergeefsheid
alles is er
altijd andere tijden
gisteren en vandaag
altijd sterfte
schimmen die zeggen
hoe het komt
het vergeten licht
van voorbije lentes
verdampte drenkplaatsen
alles is weggemaakt
alles is weggedacht
het spectrum…
in ronde vormen
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 446 rechtlijnige
omdat ze onvoorwaardelijker zijn
en mooier en warmer
het ronde woont in de kom van de hand
die vorm geeft aan dingen;
het woont in duintoppen
in borsten van vrouwen
en in harten niet te vergeten
ronde vormen zijn zachter
soepeler en lieflijker
dan recht gelijnde hoekige
meer dan enkel zwart en wit
bevatten zij het hele spectrum…
Die schitterende regenboog
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 104 Kleurt een evenwichtig
spectrum, waarin heel
de mensheid wordt gevangen.
Die regenboog gratie
kleurt waarin alle mensen
hun eenheid voelen in alle
aspecten waarin zij verbonden
kunnen zijn. Niet te wit,
niet te zwart. De kleur van
keuze maakt duidelijk,
waartoe zij op aarde geroepen
zijn.…
Vliegende bloem uit glanzen van opaal
poëzie
4.3 met 17 stemmen 1.473 Vliegende bloem uit glanzen van opaal,
Drijft, levend spectrum, in 't geweldig licht
Van tropenzon de vlinder, even licht,
Neen - drijvend, lichter dan de zonnestraal.…
van lente en zomer (revisited)
netgedicht
0.5 met 2 stemmen 475 En kijk: nu wordt zij zo bevangen
door levensliefde en zo haasje-over,
dat zij haar eigen kindertijd uitbuitelt,
over elk spectrum alle aftastkleur voorbij.…
oergrond
netgedicht
3.7 met 9 stemmen 878 aarde,
geeft diepste geheimen prijs
langs het spoor van mollen,
die rul en kruidig
hun sterke sporen trekken,
door de malse, verse grond
verdord eikenblad ontmoet
nu een vroege kastanje,
de gazige libelle tekent silhouetten,
gevleugeld als papier is zij,
ze fluistert de wind
blauwglanzend ijs versmelt de pool,
gletsjers breken het spectrum…
Zonnebloempjes Rénaissance
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 151 Ze kijkt , ziet het spectrum door luchtig grijs
en kruipt voorzichtig haar schulpje uit.…
Stilleven
netgedicht
3.8 met 18 stemmen 512 lood
opgehangen tegenover het
ingelijste bos, dat romantiek
ademt van een zomer
de glazen Christus
in velden verdeeld
kijkt neer op de
volmaakte mens
zonder ledematen:
de torso van een man
zo toont een bescheiden deel
ik aanschouw de gekruisigde
zijn borst deels ontbloot
opdat ik zijn hart maar zie
door een schaduwrijk
getint spectrum…
2004
hartenkreet
2.6 met 8 stemmen 856 Als ‘n onberispelijk zuivere kristal
fonkelt 2004 aan ’t heelal
volkomen ongerept
zo smetteloos helder
Zonnestralen bespelen ’t perspectief
weerspiegelen ‘t spectrum intuïtief
luisterrijk ontsproten
vanuit ’t niets
Invalshoek en licht bepalen de toonkleur
beroeren alle aspecten naar willekeur
‘n briljant scheppend
Zielenschouwspel…
De denkende mens
netgedicht
3.4 met 12 stemmen 473 Spectrum van gevoelens waarschuwt ons
voor gevaren die onze verre voorouders
in hun overlevingstrijd hebben ervaren --
wie niet luistert naar in genen geschreven
berichten uit het verleden verongelukt en
ligt in de bermen der evolutie begraven
Zoals het leven opgekrikt door ‘t zonlicht
zich moeizaam uit de natte aarde wrikte
overstijgt…
Om wat van blijdschap verwart
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 166 Een ziel in een groot spectrum.
Een mens heel klein.
Thuis in de wereld
geeft de wereld aan mij een huis.
Een woning met vele kamers;
voor elke dag een eigen thuis.
Thuis in de wereld
klopt wel ergens mijn hart.
Mijn hart klopt
om wat van blijdschap verwart.
Thuis in de wereld
speelt het leven een spel.
Ik ben er een deel van.…
Skriuwkeunst/Schrijfkunst
netgedicht
4.3 met 14 stemmen 313 omarm de wereld van het woord
in een bondgenoot van schoonheid
het leven in een nieuw licht van elegantie
waar regels veranderen
verwachtingen doorbreken
glijdend op een golf van het hedendaagse
geef toe aan datgene van jouw spectrum
en laat woorden boven de massa uitstijgen…
Vincent Van Gogh's vermiljoen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 109 Krachtig spreken fel Vincent Van Gogh's kleuren
in zijn olieverf impressies een spectrum van
eigentijdse schoonheid en maatschappelijk leed.
Kan Nederland zijn artistieke talenten nu nog
bekoren, waarin door het excellerende vermiljoen
de liefhebber de negentiende eeuwse meester nimmer
meer vergeet.…
Onverlicht?
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 60 ter ver vooruit blikt op een
oneindig doel gericht, wat
niet te halen valt, of val ik
terug in dat er niets is gebeurd in
een golf van overmoed, onverlicht
door de essentie wat ons drijft en
schreeuwen vergeten schaduwen ons
hun echo’s toe en maken we de luiken
van onze maakbaarheid deels dicht of
op een kier, zal de zon in de het spectrum…
Sneeuw van de Mimosa
netgedicht
4.8 met 4 stemmen 194 Weer moest ik wennen aan
het pulserende licht, de smaak
van sardines, aan de geuren
van de citrusvruchten, aan het
moderate stijfsel van de was
aan de gevels naast het bladders
in het retro spectrum van het
caroteen wat ik in gezichten las.…
het oude flatgebouw
netgedicht
3.5 met 8 stemmen 296 de kleur van honing
links beneden een bleekwit gelaat
waarop droeve gelatenheid staat
rechts daarvan dan weer
een koffiebruine heer
die op zijn ontblote borst
donkerder frisdrank morst
elders verscheen een ingepakte vrouw
die na ze haar man in korte mouw
een verfrissende versnapering bood
naarstig weer naar binnen vlood
rondom dat spectrum…
Maatbeker van herinneringen
netgedicht
4.3 met 3 stemmen 276 Zal uit het spectrum van dauwdruppels
de eerste traan worden geboren, die een
nevel trekt over herkenbare gezichten,
omlijst van wat de liefde en tijd ons bracht,
gekroond door de doornen van ongelijkheid,
gebundeld uit het stof van rechtbesef, wortels
van een ander erfgoed, wat nog komen moet?…
Ommekeer
netgedicht
3.4 met 7 stemmen 743 vinden
wild zigzaggen zij door tijd
waar al die helder zien verblinden
het verleden van de spijt
zal heden met berouw verslinden
pas wanneer de klok gaat preken
en de kerk voor het altaar knielt
zal hoop de droeve klepel breken
die grote wijzers voorwaarts hield
een traag bewogen warme deken
verspreidt een frisse wind in kleur
het spectrum…