Alle inzendingen over speelse vleugels

Ik gaf je mijn vleugels, mijn liefde en trouw. Ik gaf je mijn woord, van "eeuwig bij jou" Verblind door gevoelens, verward en onthutst, bedroefd door de waarheid door elkaar geklutst. Zijn we te blind en onwetend geweest ? Hoelang ettert een wonde alvoor ze geneest ?…

Hoe het is een vel papier te zijn je zuigt er het harde bruin uit zucht jezelf een azuren hemel beslaat de gewelven met ranke houten planken en speelt er koning over een zelfverzonnen rijk en als je een dagje ouder wordt veeg je alles weer uit zoals de krop in je keel…

als kleuren vervelen vormen niet meer spelen ligt chaos op de loer dan volgen lijnen niet hun natuurlijke baan schieten uit in grillig gaan vlakken contrasteren gaan vloeken in het samen uitproberen een vonk ontbreekt de magie is zoek inspiratieloos het doek en toch beweegt er iets in het klad dat nog geen vleugels had in…

vlieg langs hoge toppen door de lichte lucht zonder vleugels in gedachtevlucht op de offerbank van dood en leven wordt zonder lijden goed en kwaad gescheiden ik kantel en keer terug naar mijn fysieke entiteit die op zijn rug ontwakend weer pure schoonheid ademt…

Machteloos, slaat zij haar vleugels teleurgesteld opnieuw uit, hoog in de lucht en vlucht............ opnieuw richting vrijheid, zorgeloosheid, ze slaat de ballast met haar vleugels van haar af, wil het kwijt eindelijk die ontevreden zwaartekracht weer kwijt.…

Een lied... een lied, uw leven lang!... Och mocht gij 't weten, lieve vrinden, Dat — zij uw harte blij of bang, Gij hóger lust noch rust kunt vinden, Dan in gezang! Van wàt er aamt in veld en vloed Heeft niets een schoner, zaalger leven Dan 't vooglijn, dat met frisse moed, In duizend liedren, onder 't zweven, De schepping groet.…

Rotsen vormen bergen Bergen om te beklimmen Bergen om van af te valllen, vleugels uit te slaan en de wereld te bekijken. Maar boven op die rots, midden in het meer, zal de basis zijn. De haven ver van gevaren. De weg ver van de branden. Buiten het zicht van Lucifer. Deze plaats heet Moeder.... Daar gekomen, rust gevonden.…

de aangezegde dood in bootjes van papier aangespoeld wachten op zilte handen de zwaarte deinde stil en licht tussen hen in de tranen raakten bevriend met de verliezen ze weven nu de dagen losjes aan elkaar lopen door de avonden naar de nachten vandaag is niet meer wie zal vleugels geven?…

mensen vielen uit de hemel engelen die vrede kwamen brengen hoopten we maar ze hadden geen vleugels stukken van mensen regenden neer op onze daken en tuinstoelen in onze velden en akkers tussen gras en graan mensen kwamen tevoorschijn uit de wolken als vogels hoopten we nog dat ze geen doden waren ik heb je zoon gevonden en zijn vrouw…

Hij kon zijn eenzaamheid niet vergeten Nu moet hij het nog meer alleen uitzweten Hij heeft zijn hand geil overspeeld Het bolgeblazen imago uitgekleed De lucht betrekt de wind voelt guur De hemel sluit en rust is duur Tobbend groeit wroeging zuur vilein Zijn hoofd knelt van wrang chagrijn Hij straalde door warme studiolampen Na het applaus…

een sprookje ontwaakt in late schemering elfen kleuren hun vleugels kabouters spelen met eekhoorns een prins dwaalt door het bos op zoek naar sneeuwwitje misschien wordt het wel assepoes glimwormen verlichten zijn weg een oehoe schudt zijn hoofd herkauwt rustig zijn prooi een doornenhaag doemt op achter de rozen slaapt een prinses…

wel zijn woorden - maar ze ziet hem niet en veilig achter hoog granieten bergen wacht hij het antwoord af zij wil haar angsten heel graag overwinnen haar vleugels strekken en opnieuw beginnen en zij wil heus wel buiten spelen al zal zij raakbaar zijn en bang zij kan best over bergen kijken vanuit de hoogte is haar blikveld wijds ze leest…

Als ik het doe, dan hoor ik jou, rank als in die Bachpartita terug de winterprelude in c spelen, ebbend in mijn kale lanen, nergens.…

op een podium kun je soms heel even meevliegen zonder vleugels en wonen in 't kasteel van de verbeelding maar als jij de muze bent die de maker dient en de maker bepaalt ben je onderdeel van zijn decor en decorum dan loop je het gevaar vlak voor de gordijnen sluiten vleugellam te landen op de planken van zijn uitgespeelde spel met…

ze fladderen landen heel zacht op de korrels zand van het strand een kleurig bewegende rand aan de zee die om het zout was verkozen wij te midden van de opengevouwen vleugels toch aan de teugels op de bries van blauw op de klapwiek van stilte spreekt schakering zijn spel van verzameling ongelijke delen die toch als kameleons…

Vervilte hamers liggen stil in verroeste slotakkoorden dood samenspel in de paskwil waartoe aanslagen behoorden op alle zenders die ik zap dwars door klankbord van gekeuvel zoek ik de stok onder de klep van mijn dichtgeklapte vleugel spreek tot mij in alle tonen van onze pure partituur waar je zingt daar zal ik wonen en spelen tot het…

je vliegt en fladdert dartelt dansend rond rust kleurrijk in de vroege morgenstond die rozerood jouw koude vleugels streept zijn warmte geeft tot zacht ontplooien je ademt goud schrijft lente in het hemels blauw met jouw pigmenten in speels aanwezig zijn benader jij de rust die als je neergestreken bent lieflijk het volmaakte kust…

ik heb het spel van sterren en planeten gezien in de zwart galactische ruimte gedragen op vleugels van de zonnewind heb ik geboorte en groei gadegeslagen massa en aantrekkingskracht in een spectaculaire balans geregisseerd door hogere macht in een kleine oneindigheid ontwaarde ik het bekende blauw groen als een schitterende parel van…

altijd graag onder mijn vleugels ~~~…

ik aanschouw de vleugels van vrijheid en voel, proef het pure leven in het speelse manoeuvreren op het zuchten van de wind ervaar de schoonheid van de bewegende ruimte tussen het blauw, de wolkenpracht het sluimerlicht zo zacht waardig fluister ik: “Mag ik mee, zweven, beleven?”…

schaduwen breken vleugels gestreken oogluikend komt de zon rood glurend nevels sturend breekt ze mijn cocon licht baart vandaag moed wordt herboren ik ben compleet we spelen weer hemel met goden van morgen de hel was te heet vergeven is later vergeten nooit meer herinnering wordt vager want jij bent er weer…

speel met de zon haar warmte in kleuren op de blos van je ochtendgezicht nog tocht de wind het ontwaken zij geurt zacht in haar vlagen naar helderder licht laat je maar strelen je vleugels weer helen ga mee met de lente richt al je liefde op komende zomer jij bent mijn dromer de gaande en komer maar in raken doen wij de dag in samen…

In het wit kan een gedicht gezet maar je kunt het ook laten onder de foto een spinsel schrijven over liefde en trouw tussen een man en een vrouw Niet konden laten van elkaar te houden zelfs na de dood Twee engelen spelen met hun instrumenten een loflied op het zijn Een valse toon komt door het kriebelen van de nieuwe veren in de vleugels…

De speelse storm die ik van twee ogen ving in de nacht, heel dicht bij mijn gezicht, daarmee ben ik naar toekomst gevlogen, boven het nu en morgen uitgelicht.…

je speelt in mijn hoofd tussen flarden gedachten bomen wiegen een lach in dromend verwachten van lente die vliegt vleugels gespreid de winter verliest zijn terrein en verdwijnt voor even bevrijd de wereld ontvlucht zon boven donkere lucht die jaagt op de tijd speel in mijn hoofd dans de muziek voor eigen publiek ik zing…

ik speel piano met mijn tanden. en dans de tango op mijn handen. ik maak goud van oud spinrag. en moet lachen met wat zonneslag. ik streel netels met mijn lippen. en brei jarretels van kersenpitten. ik kan zwemmen als een glasaal. maar ook remmen met het gaspedaal. ik kan vliegen zonder vleugels.…

je speelt in mijn hoofd tussen flarden gedachten bomen wiegen een lach in dromend verwachten van lente, die vliegt vleugels gespreid de winter verliest zijn terrein en verdwijnt voor even bevrijd de wereld ontvlucht zon boven donkere lucht die jaagt op de tijd speel in mijn hoofd dans de muziek voor eigen publiek, ik zing het…

Wanneer wij samen vliegen gaan op de vleugels van de liefde, zal ik constateren dat ik houden kan van vrijblijvendheid die nog steeds geen zekerheid beliefde.…

ik hark mijn gedachten vang op hol geslagen eikels die ik in boomholtes verstop in een heksenkring speel ik haasje over als een onbevangen kind tel de appels van de den die ze eerder vallen liet opgaand in de wind zie de bomen dansen beklim een regenboogweb met lichte tred tot de spin er weet van krijgt vlug sla ik m'n vleugels…

Op het versgemaaide gras beneden mij spelen enkele kinderen. Ik adem de lucht in, stap vooruit, spreid mijn vleugels en ik zweef weg...…