Alle inzendingen over spelevaren

Een zwaluw scheert met een Philipshave over het water, de specht trimt zijn vlecht en tokt om zijn Braun lader, een tortel koert boertig om een nieuw scheermes in zijn Gilette, de wielewaal wielt en waant zich de nieuwe Mondial vedette. Terwijl Woerd de eend mondvol snatert met Palmolive zeep, knijpt de pimpelmees pimpelend weer de Colgate tube…

ik frommel je in gedachten terug hoor sneeuwvlokken nog hikken en proesten, net boven het gras en hoe het landschap kinderstemmen ving, hoog in het ontmoeten van vogels jouw kerstboom die het licht bewoog naar een witte zielloze kamer weet je nog rode ridders en kastelen, alle piraten op het dek het getikketak van tweeëntwintig…

boven water blinkt een witte boot het zeil schiet groot de hoogte in, zijn giek verstart door windloos snelheid zoeken onder hoeken in zijn koers verschiet de zon in vlekken op het meer maar elke keer verlangt de schipper weer dat zijn klipper knopen telt het spel der tijd vergaat allicht toch ook een keer voor deze held…

Samen in de boot, Het lijkt op spelevaren. Hoe moet dat straks dan gaan Op de woeste baren? Er is een reddingslijn gespannen, Omdat bij weer en wind Men met deze boot Maar weinig diepgang vind.…

Wat heb ik toch weer zin in een sonnetje zo'n lekker klinkdicht uit de schoenendoos die mijn herinneringen spaart met eindeloos geduld? wat dacht je? nee, o nee! kom, zet je, en luister naar 't verhaal van Fram en Boos die vrolijk bliezen op hun neptrompetje mijn oren dul maar 'k gunde hen 't verzetje hoewel ik het mij anders had gedroomd…

achter de volgende stroomversnellling ligt het misschien al een hele tijd zoek serpenten zijn als was onder mijn voeten vissen bijten verdronken in het zand ik roei langs kadavers vol verwondering voor het ongerepte stukje muziek een adelaar speelt banjo de echo antwoordt niet…

Een orgel- en stuurman uit Laren, die hielden van spelen en varen, betreurden het zeer, dat een stoker steeds weer van hen zei, dat ze raddraaiers waren.…

in een fluisterboot verdwalen tussen lelies pijlkruid wijst de weg rietkragen markeren traag golvende waterkanten…

dit spelevaren? op een wilde stroom Een natte droom van kanovaarders zich van geen gevaar bewust? In schijn wellicht als heldendaden? Voor het oog van de fotograaf een lust De afloop laat zich raden?…

Een AOW’er die een bootje koopt …. Aftands, maar morgen ga ik ermee zeilen, gewapend met wat emmertjes en dweilen, ik heb hem schalks ‘De Oligarch’ gedoopt. Van het vooruitzicht kan ik al genieten, maar eerst krijg ik Stef Blok nog op visite.…

De scheepjes liggen er eenzaam Geen tuigage verankerd nog aan winter Wie bemint er niet het varen spelevaren? De golfjes bijna tot bedaren alleen geluid van water,wind en rillend zeil.…

kortstondig de kinderen die spelevaren op de vijver schoorvoetend gaat het volk voorbij een monitor toont iets afwijkends iemand zucht – kucht twee vrouwen twijfelen over de aankoop van een bundel 'steek je hand onder een bladzijde en je schrikt je ziet de poriën in je huid zó dun is het papier'…

Nu ze weg is lijkt zelfs het schuim niet meer te spelevaren, dragen bomen herfst, en vluchten vogels van de baren. Zo snel gaan de getijden en scheidt het zijn van waren. ------------------------- uit: 'Linkeroever', 2004.…

Ik ben vandaag weg met de trein, zomaar ergens heen, ik zie wel wat het zal zijn, misschien Tilburg, misschien Geleen, het kan ook zomaar Nuenen worden, even kijken waar Van Gogh vertoefde, zonder overdreven veel verkeersborden, toen alles kon en weinig hoefde. Of ik stap in Utrecht al uit en ga flaneren langs de Oude Gracht, even flirten…

Gracieuze jonkvrouwen in schitterende toiletten, spelevaren op de vijvers. Overvloedige banketten bekronen trouwpartijen, waaraan het landvolk zich vergaapt. Herfst, winter. Geschal van jachthoorns begeleidt de vurige paarden. De zenuwachtige meute rent voor ze uit. De chasse à courre ontplooit zich over de velden, de akkers.…

Dromeland droom je land Schrijf namen in de lucht Blaas bellen van papier Veeg strepen op je wangen Knutselaar knip jij maar Maak rafels in het kleed Lees tekens in het zand Draai krullen in mijn haar Speleman spelevaar Bouw bomen in een stad Haal legers uit de stal Leg alles nog eens uit Stuntelaar stapel door Stel alle stenen op…

lichaam wees lief voor mij wees bedding voor dit vreemd getwijnde leven wuif naar mij met armen vol schaterende bloemen zodat ik je zonder schroom een bondgenoot kan noemen bolster mijn stoutste dromen in vliezen van handgeschept papier zodat ze spelevaren tot in de bomen als ik de zonnewende vier en haal eindelijk eens de ploeg door…

De jongens en de maagden, als of ze nog klene waren, gaan lopen in de lanen, in de locht, en spelevaren. Het kindje, dat geen tonge en heeft, nu zingen kan; en ‘t aaien van moeders hand- en mondgebaar vriendtoevig tegenkraaien. De vogels zingen, de aarde zingt, de kruiden en de blommen...…

Dan halen zij met frisse moed het anker op en gaan met mensenvracht en proviand geladen weer vrolijk spelevaren op het ruime sop. Wat weten zij nog van hun jonge jaren, toen door de schipper en zijn vrouw, het klokje rond, zo vaak bij storm en ontij werd gevaren.…

Klap-klap-klap, ze spelevaren, rinkelrooiende, altemaal; klap-klap-klap, van harentaren ommenton, in éne haal. Klap-klap-klap, zij zijn daar weder; hoort ge vlug hun vlerken slaan? klap-klap-klap, ze vallen neder, betende op mijn dak, voortaan.…

Ontboezeming van mijn twijfels als stoffelijk wezen leg ons in een glazen kist, waarin we morgen waker worden je geaardheid getoetst aan die van mij vervoering waarover je moet waken daardoor wordt herboren met stilste dood aan ons zij die wordt opgeschort, laat me spelevaren in de duistere uren als motten van de nacht de vlam van…

De winter is reeds ongezien vergangen Maar in de schaduw van de landingsbaan Zet in april een ram plots een faux pas Teugelloos verrijzend na de pasen Door zen te ademen al spelevarend, Niet naar de letter maar naar maakbaarheid Liefdes kantelpunt - warme magie Hoe kan zo'n lhasavlinder zonder vleugels In 't voorjaar op een…

Bij 't dobbrend spelevaren Belonkt door 't sterrenheir, Gewiegeld op de baren, Zacht heen en weer, Alleen, alleen, o lieve! Alleen en onbespied Met u de zee te klieven... Waar' 't weelde niet?…

Waar bleef nu haar golvende gedaante in het water die wil dansen, speleweien en spelevaren? Alleen nocturne-muziek riep haar op; een ijle gloed! We konden ons ook niet vermaken met sterren-theater tot Venus knipoogde naar hoogvlaktes, besneeuwde altaren.…

geregelde farkeljen it hommels en dwerse swalkjen it reevjen fan dyn gelyk doe’t hja it skip útteagen en do fergean moast wienen it net de kâlde orka’s dy’t it spatwetter opwielen mar de wyte weach fan soannen draaikolk de kist glijdt over de deinende deemoed van de kabbelende mensenzee ik had overal vrede mee: het regelmatige spelevaren…

't Zijn hartsgeheimpjes, die ons de natuur Vertrouwt, bij 't dwalen op de hei, bij 't staren In zee, naar 't wolkje in het zwerk, of waar In 't biezig meer wat eendjes spelevaren; 't Is duivendons en klauw van d'adelaar.…

Ontboezeming van mijn twijfels als stoffelijk wezen leg ons in een glazen kist, waarin we samen waker werden geaardheid getoetst aan die van mij vervoering waarover je moest waken daardoor wordt herboren, ook met stilste dood aan ons zij die wordt opgeschort, laat me spelevaren in de duistere uren als vlinder van de nacht die de…

worden om ook weer te worden herbegraven aanschouw de transparantie om ons heen waarin de natuur zijn gang gaat en niets aan het toeval overlaat, geaardheid getoetst aan de grootste gemene deler die in vervoering de grens moet bewaken om daarin te worden herboren ook met stilste dood aan ons zij, die wordt even opgeschort, laat me spelevaren…

Laat me spelevaren in jouw dromen, totdat een dag aanbreekt, te denken aan de bloesem die tijdloos is, te ruiken, letterlijk te proeven van vruchtbare talenten in hun sacrale betekenis.…

Vrouwen, zegt men, zijn niet moedig, siddren bij 't geringst gevaar; doch ge leerde mij al spoedig, dat die uitspraak laster waar: niet slechts onder 't spelevaren op de gladgekamde baren roeiend met de ranke boot; ook bij 't huilen, koken, woeden van de stormen, van de vloeden waart ge een trouwe reisgenoot.…