Alle inzendingen over spreken we nog af?

we leven al jaren in de kleine cocon van verliefde blikken en verwarmen elkaar we kaatsen in veelvoud lichten op spreken stille woorden die meer zeggen dan spreekkoren sommige zinnen spreken we niet uit omdat vanzelf sprekendheid het al voor ons heeft geluid de vrijheid die anderen zich moreel permitteren is nog…

We zagen de zon hoe die wegzonk in de zee toen keken we naar elkaar en begrepen het nu spreken zou dit moment voor altijd bederven…

Het was een jaar van veel bezuinigingen Er stierven wederom veel prominenten Er waren hachelijke beursmomenten En meer per jaar inwisselbare dingen Want wie weet werkelijk wanneer wat waar was En of iets nou dit jaar of vorig jaar was?…

Ik hou van jou Ik hou van jou Ik hou van jou Ik hou van jou Ik hou van jou Het schrijft zo makkelijk Gemeend als of het geschreven is met het bloed uit mijn hart Nu alleen nog op de tong krijgen…

met een lach Ook al ben ik er niet mee eens, diep ongelukkig Sta ik wel honderd procent achter de dagdromen die mij lukken Dus laat mij spreken Want dat is beter dan het wel weten van opgeven…

Spreken is ZILVER Zwijgen is GOUD Blijven zwijgen is Brandbaar HOUT…

Hij sprak van leven en van dood, hij sprak van vergeven en van schuld hij sprak van nemen en ook geven, hij sprak van jou en ook van mij. Hij sprak over liefde en van haten, hij sprak van haasten en geduld, hij sprak van kinderen en beesten, hij sprak ook over heel veel geluk. Hij sprak van ziek zijn en ook sterven, hij sprak van lijden maar…

Als de zin, zinloos is, dan lost spreken niks meer op.…

Je was enorm, je was wie je was, maar ik praat in verleden tijd, want nu, lig je daar, maar ben ik blij, dat we spraken, ben ik blij met het feit, dat we in elk geval van elkander afwisten…

Je zegt: Spreek niet van liefde tussen ons. Ik schud mijn hoofd: Mijn God, ik zou niet durven! Hij gaf je immers een vrouw en daarmee basta en daarmee af.…

Ik daag jou uit, langzaam om jou heen dans ik dwars door de laserstralen heen mijn ogen laten je niet los Ik dring ver genoeg in jou door om niet meteen met je mee te gaan We spreken af voor morgen en daarna over een week Thuis wachten mijn ouders met hun dromen over mij In de stad wacht een carrière en in mijn lichaam wacht alles…

we zwegen jij ik lang treinreizen lang bijna voorbij de laatste halte de trein daverde langs wissels te hard te luid we konden het zwijgen niet verdragen we leden voortdurend onder die stilte iemand moest spreken ik jij wie opent zijn mond en zegt het goede woord we bleven zwijgen waar we moesten spreken bang…

ik geloof je ogen niet als ze tot mij spreken hun schaduwkleuren leiden af en ook de pennenstreken zetten aan tot muiterij gewapend is mijn hart ik geloof je ogen niet dus sluit ze voor mijn part…

Ze gooide met borden, daar hij 'Spreek een datum af' zei.…

twee hoofden tegenover elkaar ze stoten hun gewei tegen elkaar als bokken maar niemand wint, zo spreken ze achteraf met elkaar af. de tweeling.-…

Jouw ogen, ze spreken, zonder te spreken geven raad, maar doen me soms ook pijn toch zal ik vele dingen niet gauw vergeten door jou, voel ik me sterker en niet klein. Jouw ogen, weergeven de natuur met kleur, leren me soms hoe het leven toch kan zijn je bent lief, behulpzaam, maar wat ik betreur waarom, kunnen we niet vaker samen zijn?…

Een kwarteeuw plus twee maakt zevenentwintig vervlogen jaren over een an- dere boeg Het roer niet verlangd, moest drastisch radicaal en onmiddellijk om... Man overboord, lijkt buiten bewustzijn, coma geen reactie, echt alles lijkt dood De kou sloeg een ieder om het hart tot het moment dat de arts ging reanimeren, stier- ven langzaam…

wat is de beste plek om een datum vast te leggen waar spreken we af om te zwijgen bestaat er wel een tijdstip is er een hoogte in ruime zin waarop zwaartekracht en gewicht samenvallen kijk uit, deze horizon is met linten afgezet dit landschap valt binnen grenzen van luchtledig soms houdt voortgang even in en lijkt deze op weerzien…

Het gaat er vrolijk toe, we bespreken het weekend en we krijgen een koekje toe. Een beetje suiker of een zoetje, een beetje melk of helemaal zwart. Zo verdragen wij die blauwe maandag. Beuren elkaar een beetje op. De kop is eraf, en het begin is goed. Iedereen is blij gezind… als zo de week begint.…

Even mijn masker af. Straks moet het er weer op, En verschijn ik weer met een glimlach op. En niemand die dan nog iets ziet, Van al mijn verdriet.…

Zet je masker af, toe, laat me je ware ik zien. Laat je binnenste een keertje buiten komen. Zet je masker af, ik weet dat je dat verdient. Probeer vanavond eens met mij mee te dromen. Zet je masker af, zodat je vrij zal zijn, misschien. Geef je gewoon eens bloot en laat je nooit meer intomen.…

af en toe zijn mensen saai eigenlijk heel vaak.. af en toe ben ik óók saai précies net zo vaak..…

ontbonden wachtgeld zes jaar plus een hoge functie voor twee die aftaaiden Nederland en Amsterdam bankroet het schip gestrand in het zicht van de haven waar arrogantie hoogtij viert en het volk in de maling wordt genomen petje af…

door holle duisternis Stom dronken onderweg naar nergens Dansend uit mijn evenwicht De muren die de leegte vertellen Zwak lantarenlicht op mijn gelaat Schoonheid en stilte met eenzaamheid Geen levende ziel te bekennen Steeds verder waggelend wandelend Verdwijnt gevoel voor ruimte en tijd Met hoofdpijn ontwaak ik dromerig En vraag mij af…

Een leeuw brult in de nacht, Als hij getart wordt in zijn kracht. Is hij in het oerwoud de laatste der Mohikanen? Een koning zonder onderdanen? Al spoedig dooft zijn ster Als het schot van de jager klinkt van ver. Een olifant trompettert luid Als zijn rust verstoord wordt om slagtanden of huid. Is hij te groot voor de kast met het aardse porselein…

(Subtitel: Onaf) Het is niet af, daar het in tijd nooit klaar kan zijn.…

Naakt met de woorden die ons weer laten spreken zijn we onze schaduwen ontgroeid en volgen we elkaar waar we zonder schaamte elkaars leugens ontdekken…

Het is niet moeilijk om je ervan af te keren, of om te zwijgen alsof het niet echt bestaat. Het is niet moeilijk om niet te willen leren of om je mee te laten sleuren in de haat. Het is niet moeilijk om je ogen te sluiten, om je hart niet of nooit te laten spreken.…

de gele herfst glanst goud dit jaar we spreken af, de kleine man en ik dat alles liggen blijft zodat de zon nog wat kan spelen en zo terloops vertelt hij mij wat het verschil maakt in het leven dat kan de liefde zijn (dat doe je met een hartje) of niet, maar ook....…

we spreken de stoel af, het venster, daarbuiten de put.…