Alle inzendingen over sproetjes.

Als jij nou eens ophoudt met alsmaar te kwebbelen dan kan ik misschien eindelijk eens proberen je sproetjes te tellen…

Heerlijk lekkere lentezoetjes, snoepjes van het vroegseizoen, ronde buikjes vol met sproetjes onder een kroontje van frisgroen. Maar die mooie groene hoedjes hebben jullie niet meer vandoen want op je glimmend rode snoetjes ga ik nu wat suiker doen.…

Boterzachte wangetjes brutale handjes priemende oogjes parelwitte tandjes Zijdezachte haartjes spartelende voetjes volle rode lipjes piepkleine sproetjes Kin met een kuiltje neusje in de kou mijn prachtige kind ik hou van jou...…

- ach, wat heb ik toch een geluk dat jij naast mij slaapt dan kan ik de hele nacht kijken naar de lach in je sproetjes…

Zij bewaart tevergeefs stukjes zomer op haar vel, Maar die kan daar niet blijven, en ontsnapt onderhuids naar buiten, dwars door al haar sproetjes heen.…

Dit was van korte duur, er kwam een ander, maar, met duizend sproetjes en vuurrood haar. Het leren ging nu als op slofjes, met veel gelach en lol. Ik leerde netjes schrijven, als toetje toe, een aai over mijn bol. Lesgeven was een feest, ja ’t is waar. Zij gaf haar hele hart.…

jij telt de sproetjes op mijn wangen ik kus de twinkeling in jouw gezicht verstrengeld tussen witte lakens laven we ons in het ochtendlicht onze handen die liefdevol strelen geen plek blijft ongekust kronkelend van hartstocht monden we uit in serene rust…

Zij Op het terras van Toro in Zutphen Zachtjes blazend tegen de damp van een organische thee Haar ogen verborgen achter zwarte glazen Een langzame beweging van haar vingers alsof ze een sigaret uit haar mond neemt Het staren naar het spoor van sproetjes op haar slanke arm Plots haar betoverende glimlach Ik Totaal van de kaart…

Haar milder gezicht vergeet soms het nu, vertrouwder met het verleden Verloren ondeugd in zacht grijze ogen, stiltes eeuwig vermeden Voorzichtige glimlach vertelt wie zij was, beminde vriendelijkheid De waas in haar weten is nog maar pas, herinneringen raken kwijt Sproetjes van tijd op sierlijke handen, ooit een passende ring Haar…

Je lichaam daaronder, romig, met bruine sproetjes, gevoelig voor beroering, en het verborgen kleine knopje waar je lijfje ophoudt; dat trilt, als mijn vingers het zacht omsluiten. Ik pluk je, voorzichtig, maar zonder aarzelen, en proef en ruik je geheimen van zich openend paradijs.…

getint destijds als lief klein kind okselfris nog en in de knop mocht ik al vast aan een lijntje rond de boom huid in de zon die schroeide al dat bloot na een poosje pijnlijk rood ze zeiden zieltje arm kleintje er kwamen toen vlekjes op mijn hoofd armen en benen ik hield me meteen al groot liet het bij diep binnen wenen want over sproetjes…

Gegroeid in donker Dicht aan de grond Er was zonlicht Toen ik haar vond Heerlijk en vochtig Rood en ook rond Zoet met fris Water in de mond Een toefje slagroom Mijn tong streelt haar huid Oh verrukkelijke aardbei Het allerfijnste fruit Zonnig en zomers Vol met sproetjes Met jurkjes en kleedje En fijne hoedjes Zie mij zitten Naakt…

je ’t gevoel dat door je kamers waart niet vrij met vlekjes kan betichten van welgemeende poëzie immers, zonder sproetjes op zijn bekje is de giraf maar licht vervormd paard met een wel h e e e e e e l lang nekje…

weer gekeken als in spiegel steeds geliefder haar giechel oh ja zij is meer dan lekker ding fijne sproetjes ogen in mascara het hoofd getooid met ‘n tiara zij straalt liefde voor het leven z’n dans met haar zal zweven spotlichtjes reiken tot zijn hart even de vrees voor hevig’ smart maar als hij weer haar foto ziet lijkt ‘m of hij in het…

Nee, tot het eindsignaal klinkt, stopt het nooit, geen punt voor hen aan wie geen einde lijkt te komen, boom die tot de hemel reikt de gööje zet een punt, ’t is kloar, voltooid … Aan hoogtepunten geen gebrek voor Slöetjes ze wist in vele landen uit te munten en elke wedstrijd smashte ze haar punten ook puntjes op haar snoetje: zoete sproetjes…

Weet je nog, Jetje, die middag, hoogzomer, jij onder de linde bij de hofpoort met het spel van licht en schaduw op je grote ogen, lievrouwkesblauw en over de gouden sproetjes langsheen je neus. Je lachte verlegen en boodt me een mandje met kersen die geurden naar zomer en spijt. We bloosden verlegen wat om ons kleine geheimpje.…

in het wondere land van klitorije bagels puntjes pains de champagne ulevellen cerise vol in pure reepjes neuzen fijne sproetjes van cocanje deernes druipen diep om in te kruipen ammehoela choccolata fellationaria laveren kanjers gups fijn met kneepjes in drasland op pollen zeg cran vulvaria evenwichtig eng op te smalle randjes vertraagd…

Dat kind met die geinige sproetjes, olijkste meid van haar klas. Nâ nâ, haar ondeugende snoetje zegt: ‘lekker toch zonder jas! 'k glij uit op de vlaai van een koetje, land plat op mijn bips in een plas’. Onder de zon vies en vuilig geworden, staat zij plots stil bij een knipstrakke tuin.…

Weet je nog sproetjes, in de zomer opgeklaard Ondertussen komt de eerste zoen geheel onverwachts langs Onderweg naar het diepe hart, de bron van balans en verbinding waar momenten vol betekenis worden gedeeld, groot en klein kruisen elkaars wegen.…

einde, zoveel mooier dan gedacht Jij bent mooier dan jij mooi bent, zoveel mooier dan de maan Zoveel mooier nog dan alles, als het licht is uitgedaan En jij droomt jouw duizend dromen, in jouw duizend sterrenpracht Met jouw hoofd tegen het mijne en ik streel je wangen zacht En dan kijk ik nog een tijdje, voor het samen slapen gaan Naar de sproetjes…