Alle inzendingen over stagnatie

Mijn vers vertikt het om te lopen ik ben wanhopig, gefrustreerd en boos, ik pieker me ongans en wezenloos trek alle trukendozen open maar kan mijn pen ook wel in water dopen. Al staar ik dagen naar een sloot met kroos: mijn vers vertikt het om te lopen ik ben wanhopig, gefrustreerd en boos maar blijf op betere tijden hopen. Wat hier ontstaat…

spanen hangen langs de boot een stroom drijft me voort ik weet niet naar waar van het vreemde hier in het uiteinde van een afgehakte loot naar het onbekende daar ik heb weet van de verlamde passie de opgesloten sier alsof een eeuwigdurend zielenstaar mij voortduwt in het zand van de woestijn, wellicht een onvermijdelijk levensgebaar…

als stilte is ingenesteld of ongedwongen blind blijft ingemetseld is de voortduwende beweging op dood spoor gekomen zijn wissels bevroren en is stroom alleen nog gewikkeld in verleden dromen de stoppen blijken weer uit steen gebakken doch wat mij, teneinde, meer zorgen baart is, dat naar het schijnt de verbinding niet meer…

Ik ben daar, Er is creatie, Er is kracht, Geen stagnatie. Ik ben weg, Er is irritatie, Er is absentie, Geen conclusie. Ik wil verdwijnen, Er is agressie, Er is obsessie, Geen discretie. Ik ga er voor, Ik ga doen, Ik ga rechtdoor, Ik ga de deur naar ergens anders open doen.…

ondanks mijn isolatie voel ik geen stagnatie irritatie of frustratie want ik dicht mijn binnenwereld openlijk naar buiten door mezelf te uiten op de digitale snelweg waar je niet hoeft te ritsen tijdens de spitsen waar je nooit zal worden geflitst bij hoge snelheid maar waar je verbinding kunt leggen op afstand…

droom Het opent de roes schaamteloos om openlijk te worden ontvangen als een voorbode van geestelijke instroom De aorta zwelt aanstonds met verlangen alle levenssappen transporterend het nijpende energietekort compenserend Slechts door een enkele lipsamensmelting ontstaat deze alles overstemmende euforie Een verslaving nalatend zonder enige stagnatie…

waar zijn de parolen waar ik niet bij kan komen door een stremming liggen zij verscholen achter een ontastbare muur die zorgt voor struikeling of moet ik zoeken binnen een duistere stagnatie van een luchtkasteel?…

even niets te dichten alles zit op slot woorden die stagneren dat is vandaag mijn lot als ik wil forceren dan loopt alles vast hieruit valt te leren dichten is een last...…

Wat als, ja twijfel Goed fout, nee een wijze les Een weg bewandeld badend in het licht Of een weg bewandeld omgeven door duister In beide richtingen een weg met één richting Want terug staat voor stagnatie Een leven zonder het heden Die ene richting, voor sommigen schrijnend Want schijnend oogt het dwingend en ondermijnend Wanneer de weg op…

zo mooi en toch bang het duurde ook wel lang een beladen situatie vol verdriet en stagnatie maar eindelijk daar was hij dan mijn ideale man zo snel wist ik dit maar liet niets merken raakte wel verhit ik kwam er achter een tijdje geleden toen ik mijn dochter vertelde uit het verleden na veertig jaar zag ik hem terug de avond ging veel…

Dan eindelijk zie je ineens het licht, En vind je een eind aan het gedicht, Wat was nu de oorzaak van de stagnatie, Dat is heel ongrijpbaar, het heet inspiratie.…

De banken speculeerden agressief Met aandelen in rommelhypotheken Waardoor ze in de crisis haast bezweken Maar nu zijn ze niet meer zo inventief De flexwerkers doen een terecht appèl: Schep ook voor ons een hypotheekmodel…

Slechts de tijdigheid hiervan biedt troost aan stagnatie. Maar later, daar even verderop, zal het tij echt niet keren. Een eenzame knotwilg staat daar halfrot verlaten in het veld langs de weg. Hij heeft geluk gehad. Deze wals is niet de zijne. Zijn opengereten bast verraadt de littekens van zijn tijd.…

om aan het levensgrijs te wennen al die toekomstplannen zijn dromen uit vervlogen tijden ze schijnen nooit uit te komen het moorden is immers ook niet te mijden ik zie naar buiten mijn punto voor de deur een tuintje achter in de wc een toegankelijke geur ook het beeldscherm der democratie staat iedere avond aan iedere file of stagnatie…