Alle inzendingen over staring

Wat toeft gij, die in 't eenzaam duister, Gelijk een engel voor mij zweeft! Wat toeft gij, die me bij een zacht gefluister Als mij bestemd verkondigd heeft! Ik reik, van zoete waan bedrogen, Mijne armen naar uw beeldtnis uit; Zij deinst terug; zij is vervlogen, En laat me alleen, der smart ten buit! Wat toeft gij, dat een vruchtloos…

hij stapt het ronde pad waartoe besloten is tot diepe groeven af wat denken kan gaat dolen hij is patroon en tredend paard en koldermolen die malend wat nog heugt versmalt tot puur gemis straalt door het trillend stof een gulden baan van licht of drijft geleidelijk een merriegeur naar binnen dan raakt hij eindelijk na maanden weer bij zinnen…

Onder mij zwenkt een schaduw flakkert een toorts en tiert de bootsman. Hij beperkt mijn keel met een ring hij houdt mij aan het lijntje hij scheept mij af met spiering. Eens schiet ik weg als een speer naar de pier en droog daar mijn veren in de avondwind. Vroeg in de morgen stijg ik op ik inspecteer de stranden en daal op het…

lange uren moest ik stil zijn met de stille gemeente omspoeld door het woord snel vertrok ik dan naar de ceder op de libanon waar ik tussen de wortels afdaalde in het verwulft daar flakkerde een kaars en zag een kruisspin toe op het vullen van botervaten met hazelnoten rozenbottels appels en sleedoornpruimen na ter verpozing…

een aalscholver schoot door stuivend schuim de jongen schrok en trok een cirkel om zich heen tegen het donker zag hij drie meter breed een vogel neerkomen en broeden op de wateren kwaadaardig het wachten beu keerde hij huiswaarts met een dooie vis die hij te ruste legde op de zinken winkelluifel na vele dagen zag hij leven wemelen…

wrevel als weer een ijzeren kruis in de verte de velden decoreert afgrijselijk van dichtbij dat witgekalkte corpus en dan dat rossig haar geen wonder dat ze daar in drancy de verwantschap niet zagen ------------------------------------ zaterdag 12 januari 2002 zonneleen 43 www.abelstaring.tk…

een seminarist daalt met amos af naar de rust van eeuwenoude doden hij toont terloops wat brosse beenderen waarboven bloemen groeien naar het licht hij haalt een vogel naar voren een tak een christusmonogram een kandelaar met zeven armen zij zullen de ogen zegt de jongen van achttien opslaan in het paradijs jaja mompelt amos…

de gids loodst mij langs dorre doodsbeenderen en frescobloemen hij laat uit een nis duif en olijftak vliegen hij leeft tussen alpha en omega gelooft wat hij ziet tersluiks raak ik de vaderen aan en schrik als ze uiteenvallen en de seminarist rustig zegt: zij zullen de ogen opslaan in het paradijs jaja mompel ik…

hij klieft het hout en schikt het op het vuur waarvoor zijn zoon de dure tijd verspilt de varkens krijsen in het kot om kriel en op de deel rammelen de koeien de gaskous suist gestaag haar helle wit en weer gaat schallend door zijn hoofd: gij zult uw enige zoals gij hebt beloofd ten offer brengen aan uw heer hij strekt zijn hand uit neemt…

a. belandt sjouwend met drank in de goot de geest sijpelt uit de fles hij leert zijn les en zweert huiswaarts waggelend: nooit een druppel meer! ook b. vervolgt zijn weg met het hoofd in de wolken van zijn god die neerwerpt wat hem tegen de borst stuit zonder aanzien des persoons de zon gaat eenzaam op en in de goot schitteren…

haar adem begaf zich de kamer uit en traag bewogen de gordijnen haar contour haar schema schim ging over asfalt heen het donker in ik pak de gitaar van blauw en sprokkel de morgen rood ------------------------------------------------------- woensdag 16 januari 2002 zonneleen 47 www.abelstaring.tk…

Breng mij, zachte Eenvoudigheid, Waar de stulp uw schreden beidt, Die de wijnstok half omvangt; Daar de bloeitak over hangt. Leid mij tot uw klein gezin, Als een trouwe jonger, in; Doe mij, luistrend naar uw mond, Waarheids echte leerling kond. Dat mijn oor geen woest geschal Boven eedle zang gevall', Noch mijn oor een bont vertoon,…

Wij schuilden onder dropplend lover, Gedoken aan de plas; De zwaluw glipte 't weivlak over, En speelde om 't zilvren gras; Een koeltje blies, met geur belaân, Het leven door de wilgenblaân. 't Werd stiller; 't groen liet af van droppen; Geen vogel zwierf meer om; De daauw trok langs de heuveltoppen, Waar achter 't westen glom…

Toon ons uw luister, o zilveren maan! Rijs uit het meer. Lach de zwervende scheepling aan. Straal op 's wandelaars donkre baan, In uw lieflijkheid neer. Waar zonder hoop de verlatene smacht, Schemere uw gloor. Waar, na troosteloze afscheidsklacht, Blij herenen de minnenden wacht, Breke uw glinstering door. Schoon is de dag, als zijn purperen…

amos klimt benieuwd naar boven verhangen zijn de bordjes met naam en wapen van aflijvigen hij tekent voor het rondeel een cirkel voor de open poort een gaatje voor put en lijf twee stipjes wachters bestaan niet meer hij is alleen in de onbewoonbaar verklaarde ruimte het hoog vertrek een toevlucht van geslacht tot geslacht nu onder het…

De rijpe Kennis hoort; De onrijpe neemt het woord.…

amos de woestijn zal morgen bloeien als een roos ga naar buiten raap de rijm op voor de zon die smelten doet en koel je tong zodat die noemen kan de duizend soorten mos en ieder trillend haartje en de verborgen knop die op de lente wacht ----------------------------------------------- 24 december 2001 zonneleen 24…

Piet Fop was met de Vrouw aan 't kijven. Zij smeet hem, naar de aard der wijven, De sleutels naar de kop! Piet nam ze lachend op, En sprak: "mijn Kind, zal IK na deze De sluiter in dit Dolhuis wezen?" - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 1789.…

Nu baant zich 't nat Een heimelijk pad, En tjilpt en fluistert, In bloem en blad Voor 't oog verduisterd. Nu dartelt vrij, Op gouden zanden, De stroom voorbij. Hij schuurt zijn randen Allengskens uit, En sleept de buit Van kleiner vlieten Geweldig voort; En golven schieten, Van ver gehoord, Langs 't rotsig boord. Nu vangt een dal De…

hodie natus est een nestje in de tijd voor onbehuisde zielen? hodie natus est pantokratoor in windselen? hodie natus est een mateloos verlangen groter dan ons hart ------------------------------------------------- kerstmis 2001 zonneleen 25 hodie natus est: heden is geboren pantokratoor:albeheerser voor aantekeningen zie www.abelstaring.tk…

't is Lente! Lente! Het feestgeschal Van 'Lente! Lente!' Klinke overal! Hoe geurt de wasem Der berkenspruit! Hoe zacht is de asem Van 't vriendlijk zuid! De bijtjes dragen Weer honing aan; De tortels klagen; De wachtels slaan. In weide en dreven - In vliet en poel - Zwiert vrolijk leven - Is blij gewoel…

Geen nevelig duister Bedekt meer het veld; Geen blinkende kluister, die 't beekje meer knelt; Het stormen is over; De buien zijn heen; Wat ritselt in 't lover Is zefir alleen. Vol bloeisel van boven, Vol bloemen omlaag, Staan velden en hoven, En telgen en haag! De Vrolijkheid dartelt In klaverrijk Gras, Zij wemelt, zij spartelt, In…

amos passeert pronkzuchtige borden met wapens en namen aflijvig hij neemt de maten op en tekent voor poorten een gaatje voor putten een punt de strenge wachters zijn gestorven het staat hem vrij te zijn toerist alleen maar ongeschoeid monstert hij het hemelhoog vertrek de schrijn voor wie hier hoort ----------------------------…

een vaste burcht pronkzuchtig de borden wapens aflijvige namen wachters bestaan niet meer amos kan zo hier binnen rondjes lopen in het rondeel huls van voormalige macht het hoofd is een carrousel van namen de naam een open schrijn een hoog vertrek na hoog bezoek ------------------------------------------- zonneleen 33 www.abelstaring.tk…

zij dwarrelt mij voor ogen uit het laatste oorlogsjaar mijn hart slaat over het is weer net als toen ik door de weide schoof en zij zo traag en vlug bewoog nu zie ik pas hoe groot hoe levensgroot haar aandacht was die doet niet onder voor gebed ----------------------------------------------- zonneleen 34 www.abelstaring.tk…

men verhing de bordjes en nog pronkt hier het voormalige wapens en namen wachters bestaan niet meer ik kan de berg bestijgen door wijd open poorten binnen gaan het ongedekt rondeel waar soms de ommegangen stokken en men beschroomd de zuil van stilte ziet het hoog vertrek de open schrijn voor wie hier hoort zonneleen 33 zie…

Zefir lag ontsluimerd neer Bij de gloed der middagstralen; 't Avondlied der nachtegalen Wekt de slaper weer. Zachtkens wiegt de berk haar kruin; Fluistrend staan de popeldreven. Als hij vrolijk aan komt zweven, Langs het scheemrig duin. O, hoe geurt het van rondom; Nu zijn vlucht in 't bos blijft hangen! Chloris lokt, vol zoet verlangen…

la vie est survie doodsbang waan ik daan met infuus en drain in de leeuwenkuil maar vind hem dribbelend achter een grote bal aan in de recreatiezaal hij heeft geen woorden voor de dood hij ademt speelt en lacht de morgen open --------------------------------------------- zonneleen 35 zie www.abelstaring.tk…

in de hangaar met het harde licht graait amos met de graaienden en ziet dan in de drom de vrouw zo droef en dromerig gebootst door botticelli de ogen druppels van de zee hij loodst het winkelwagentje langs haar lange haren en schrikt van het dode kind van celluloid tegen haar borst en van de grote glad gesleten donkerbruine…

Laatst, als ik, op mijn eenzaam pad, Door Wijnmaands bleke lovers trad, Zo kwam van ver een vreemd gerucht; Zo kwam een lange kranenvlucht, En hield naar 't wijkend avondlicht Het spitse van heur schaar gericht. Ontging ze 't volgend oog weldra, Ze liet me een diep gepeinzen na. Ik dacht: wat hier omlaag geschiedt, Des kreunt zich ginds…