Alle inzendingen over steen OR beeld

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Jan Steen heeft toen het beeld al neergezet van Balkenende’s rampenkabinet.…

tussen beelden in het park tast ik je stilte af geboren in de zee lig je ingetogen gestold een blauw gedicht van steen nata in mare innemend als de welving van je been.…

beelden ze zijn toch van steen waarom huil ik dan en beweeg onzichtbaar mijn lippen ik weet dat je er nog bent want jouw geur van gezwollen aders beitelt mijn hand tot een vuist in mijn schoot brokkelen ogen tot onherkenbare resten van eens geprevelde gebeden mijn lichaam stil en koud leeg en kleurloos verhard verzwegen tot steen…

zon schildert brand in alle ramen laagstaand laat ze stofjes dansen in de stilte van de tijd zacht komen de herinneringen spreken beelden vanuit schaduw bewegen steen voor steen hun leven van voorheen in de koelte van de kathedraal oogden zij heel theatraal maar dichterbij gekomen heiligen zij altijd onze dromen…

als mijn handen diep de grond in gaan, de stenen raken, die door jaren heen hun weg omlaag hebben gezocht het beeld verdringend dat jij daar verborgen onder aarde ligt maar vastgeklampt aan het gezicht dat uit jouw glazen beeld naar mij gericht- een glimlach geeft daar leeft jouw liefde in de grond mijn pijn het bloed dat uit mijn…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

bakstenen slorpen beloftevol de woorden op letters maken halt hier hangt een groot verlangen gestolde beelden spreken een zwartwitte taal het beenmerg van de stenen hunkert naar de dromen die aan de muur zijn blijven kleven…

vertrouwd, teder, zachtaardig beantwoordt hij mijn vragen zonder verbazing; terughoudend voorzichtig met zijn poëzie kleedt hij mij in zijden georgette wikkelt mijn verlangen in een jas van zacht soepele kasjmier hier is alleen het mooiste goed geen moeite om mij mee te delen dat het goed is wat ik doe ik ben zijn open boek hij prijst…

Jouw ogen vingeren huidvluchtig door de stille ruimte. Je raakt ontroert vervoert haar als een gevleugelde engel in een snuifje Jasmijn van winter tot lente in Mei. Een stiekem vleugje Parfum vlindert zinnenprikkelend doelvrij. Als in een droom vervaag je stervend op haar huid. Te luchtig in hunkering het moment voorbij...!…

de schrale oostenwind ontneemt in niet aflatend beuken het land zijn kleur schuurt velden kaal regen in kille nevel valt geruisloos op grijs niemandsland waar stilte ademt en denken wordt tot stenen beeld…

Wat is er achter ’t beeld? Een stomme blinde muur van steen; En achter mij: alléén de tijd die treitert en verveelt.…

Men neme afstand tot de fenomenen Je hoort de mensen, niet de dingen zingen Men neme zomaar uit de losse hand Een snapshot - en ziet later in close up Het ongeziene blikverruimend beeld Dat luider spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Het beeldhouwwerk toont alleen maar de stenen waarneming van de buitenkant. De binnenkant ongemoeid laat voor de beitel. Een denkend teken als fragment moment versteend. In de beginne een brok beeld van oeroud arduin. Beeldig geheugen naar wie passeert en denkt.…

Wil gewoon zichzelf zijn: een mens een hart een ziel als iedereen met de vrijheid van een vogel niet als een beeld van steen.…

star stamelt de angst geladen ontzetting uit stenen beelden van grijze figuren in het heden opnieuw worden zij verraden voor de jaren die zij deelden en wordt er vals gebeden hun kinderen werden wezen van het licht of de schaduw en op het voetstuk staat te lezen een onbekende naam en de datum van hun laatste gruwel als dan de pijn…

ik wil het zachte goud van jou gaan gieten tot een beeld de klompjes hebben we gedolven in de mijnen van je hart zo onbereikbaar door de puinhopen van jaren de vele instortingsgevaren zal in vuurvast steen je evenbeeld gaan baren we breken het in samen paren je karaatgehalte is zo hoog dat sommige delen vloeien daarin…

Bij beelden stilstaan Stenen gezichten aanraken Met passie, met ongeloof, Vleugels uitslaan. De mensen staren Wijzen naar mij Uit gewoonte, uit afschuw, Uitgerold garen. Genaaid in zwart Geregen in naden Van steen, van kleurloos, Zielloos hart.…

Ik ben een steen. Geef me een duw En ik geef je te leen Een lawine van stenen, ruw. Maar niemand duwt. Ik blijf staan en ween Tot de storm luwt En weer ben, een gewone steen.…

Als een steen mij op de maag ligt Ligt hij mij niet in de weg Als een kei mij op de weg ligt Moet ik daar dan omheen Als ik een kanjer van een rots ben Beklim mij met een groot allure Kun je zeggen dat je die steen Met het meeste gemak hebt gehad.…

onze liefde was als een kostbare steen in een ruwe rivierbedding we werden ondergedompeld in de heldere stroom die ons kabbelend kuste het leven verliep als een rivierstroom die zich haast naar zee en zoals waterdruppels de stenen uitholt, zo versleet de tijd ons hart de steen is geslepen, gekerfd vol littekens het hart het heeft de…

Iedereen 2cb koel de trip je leven een vuurwerk of niet? Beter is geïsoleerd goed is niet haalbaar verlicht nooit verleerd intergalactisch gebaar. Melancholisch gewaar in twaalf stappen de weg en het gevaar wie zal `et ooit snappen. Iedereen een eiland niemand de rots in de branding en uit de brand het schouwspel de leugen…

jaar na jaar de vuursteen heeft geen besef van tijd nodig liggend wat oncomfortabel in een rivier steen te zijn toevallige voorbijgangers schaatsend met ijzers is het ijs het enige wat de steen nog scheidende houd om een vonk te creëren…

opmerkelijk genoeg liggen in zwaar gesteente volle kleuren in het verschiet we gaan onze stenen nog breken zo dadelijk met blote hand of tegenwoordigheid van geest maar nu even niet…

er was eens een ezel die zich drie keer stootte aan dezelfde steen die midden op zijn pad lag de eerste keer was het donker de tweede keer had hij dorst de derde keer was hij verliefd hij zag niet waar hij ging hij leerde aan zijn nageslacht dit pijnlijk fenomeen elke ezel echter zal zijn eigen hoeven stoten .…

Voel het zwart aan zekerheden zagen als de onmacht weer gedijt voel de pijn aan witte randen knagen tot de tijd de scherpte slijt want het leven laat zich niet voorspellen elke uitkomst is onzekerheid maar te leven is altijd wel een keuze elke keuze een mogelijkheid…

Het voelt dat het lijkt of het kan maar vraag niet hoe ten koste van wat op welke termijn wil je er over denken ooit over praten hoe het voelt als we elkaar zouden verwarmen in de kou…