Veldoven
netgedicht
Waar eens de oven stenen bakte
van kleirijk land naast de rivier
trompettert nu een wilde zwaan
en pikken houtduiven voldaan
de zwarte bessen van een vlier
gegraven gaten werden meren
waarin de vissen lustig paaien
en aan de oever wilgen pronken
die in spiegelbeeld verzonken
statig naar het water zwaaien
hoe schoon is deze weidevlakte…