Alle inzendingen over stel je niks voor

Je weet pas wat je mist, wanneer je 't kwijt bent en als je het eenmaal kwijt bent, nooit meer vinden kunt heeft zoeken geen zin, helemaal geen zin meer. Een groepje idioten, vond het nodig om al zakkenrollend door de grutter de slag van hun leven te slaan, niet omdat er zoveel aanbiedingen waren, maar omdat er voldoende mensen waren…

Stel je het licht voor als jouw prille begin, dat jouw het leven gaf, soms zonder eigen zin. In het licht ligt de bron van ieder succes, maar ook van vele misverstanden. Stel je de duisternis voor als jouw finale eind, dat jou uit het licht verwijdert voordat je definitief verdwijnt.…

als stenen mij leren vliegen en moed me leert te huilen als stelen mij zou geven en de dood me leert te leven als ik met breken iets kan maken en met vergeten meer zou leren als ik met niks iets zou kunnen en met de waarheid zou gaan liegen zal liefde dalend stijgen en haten houden worden…

hoe het nu verder gaat zal de lucht blauw oplichten na een regen van vallende sterren die duikelen als zonnestralen omdat ze wensen dragen of smeer ik gewoon boterhammen na een slaperige goedemorgen lees de ochtendkrant van gisteren alsof er niks veranderd is -ik stel je een vraag -…

Kom in, mijnheer, ik stel u voor aan moeder. Hier wonen soms de kinderen. Hier komen ze thuis, ontluiken, laten in de kamers hun warme nesten. In brooddozen schimmelen de harde korsten met wat ooit choco was. Onder het bed schuilen halve sokkenparen. Hier slakken de uren over de dag.…

Kort was de droom ik sluimer nog dapper maar hij is bijna voorbij Ik ben zo loom toch maak je me wakker met een fikse por in m’n zij Er wordt niks gezegd we kijken steels naar elkaar liggen nog zij aan zij De band voelt nog hecht maar de spanning is daar waar je de zere vinger op legt…

Hij werd geboren, z'n moeder keek zei: hij heet Frits, da's wel duidelijk, het is een kind van niks! Het kind groeide op, deed z'n naam eer aan 'Frits' want wat men ook verzon, hij deed helemaal niks! Het joch moest naar school, een ieder kende Frits, had nullen op 't rapport, want hij deed dus niks!…

Je niet lekker voelen is niet leuk hoofd en buikpijn oh zo lastig een pilletje kan (even) helpen maar de psyche helpt je nog meer dan moet je wel met je hersenen werken niet alleen die van boven maar ook die van beneden boven- en onder-hersenen zijn aan elkaar gewaagd zijn feitelijk onlosmakelijk verbonden verlangen van tijd tot tijd…

Ik zit bij de telefoon en staar wat om mij heen ach, ik mis jou gewoon ik vind het maar niks zo alleen Ik stel mij heel even voor dat jij mij toch even belt dat ik jouw lieve stem hoor en dat jij mij de reden vertelt Waarom je mij verliet voor die andere vrouw want ik heb verdriet verdriet om jou...…

Waar kom ik toch vandaan, waar ga ik heen? Is er een God, bestaat de hemel echt? Zit daar Simonis in, is dat terecht? Waarom toch klaagt de mensheid steen en been? Krijg ik straks koorts en krampen in mijn buik? Wie wint vandaag Luik-Bastenaken-Luik?…

Men had er niks op tegen om twee aan twee naar bed te gaan en vond het juist een zegen! Een stel lag in een twijfelaar, heel innig zij aan zij. Wat ruimer lag het and're paar genietend hij aan hij.…

Wachtende lagen heb je aangetrokken, fluwelen leeuw de dagen voor de jacht Je kijkt en ziet niets van jouw gading Of niet iets van wat je mist Je houdt de koude buiten en laat de warmte niet toe Je sluit de luifels, koestert je verlangen Jouw binnenzijde is je huid geworden, schurende schubben tegen ruwe bast Afgeschaafde korsten, wonden…

Liefst zou ik lijsten schilderen om open frames, maar dat wil nog niet zo erg Elke dag laat me weer netten werpen om waarheid in te vangen, of op zijn minst begrijpbaarheid Mijn kanttekeningen verschijnen op de vreemdste plaatsen, daar waar ik structuur verlang Ik behang meer dan ik verf, laat staan dat ik laat onstaan Ik lijst in…

Dit is een verhaal van gruis tot gruis, van as tot as, met wonderlijke verwikkeling Dit is geen kom Dit is een herinnering die stil lag als een hond, voor dood, en plots tot leven komt Dit is geen kom Dit is een woord uit zijn context weggegrepen, zonder welk het niet bestond Dit is geen kom Dit is een sfeer van thee en alg…

Ik heb mijn boom verzaagd tot planken O wat hield ik van haar oude hout en haar jaarlijks groene takken, mijn eigen meters regenwoud Ik heb haar omgehakt na zoveel jaren, met haar stam zwaar in de grond; de reden kan ik niet verklaren, de spaanders vlogen in het rond Ik weet alleen nog dat ik plots de bijl vond in mijn handen en het scherp…

Stel dat je een wereld zonder oordeel had, waar geen angst was voor wat een ander dacht, waar elke dag vrij aan je voeten lag Waar je alles denken, voelen, zeggen mag, van wat je in jezelf zag of in een ander, zonder dat het vals was of bezeerde, dat je er alleen maar meer van leerde Stel dat je zo'n aarde had, wat was dan de waarde van…

Veel van wat ik dood zie leeft, het anorganische scheidt zich lastig Alleen het hart is van basalt soms, en zelfs dan Ook schijnbare hardheid slijt of breekt in stukken onverwacht, als zachtheid tracht te binden Je hebt die rechtheid nodig lijkt, vierkant verlangen in asfalt en beton In kool en kalk teken ik cirkels…

Zoals de jagende buien vandaag, galloperende paarden, jouw donkere gedachten Wolken, water, kou en mist Roffel, stof en zwetend snuif Ja, ik weet het, dit raakt je missen niet Maar het helpt misschien om er omheen te praten…

Het zit niet in het bloed denk ik, dat heimelijk verbond, als krachten in atomen Altijd trekkend naar elkaar door deels juist af te stoten Misschien wél in de spiegelingen van eenzelfde meesterhand, terug te zien in ieder werk Maar het meest toch in het vossennest waar je dezelfde geur van draagt Met herinnering aan ravotten en…

Ja, de tijd vliegt, zegt altijd wel iemand aan de feestdis. En hoe ouder de teller, hoe explicieter zijn vaststelling. Gisteren vierden ze nog maar oudjaar, eergisteren zaten ze nog aan de unief, wat eerder in de kleuterklas. De knietjes die ze stukvielen op de speelplaats zijn amper hersteld of ze moeten al vrezen voor hun heupen. De helft…

Ik leende jou mijn luisterend oor, zodat je over je verdriet kon praten. Legde mijn hand voorzichtig op je schouder, voordat jij tranen zou gaan laten. Mijn stem sprak zacht, de troostende woorden. En in jouw bedroefde ogen, zag ik weer een begin van hoop gloren. Ik kwam die dag, zomaar toevallig langsgelopen. Eigenlijk was ik zelf, op…

Stel je voor dat ik zou begrijpen, wat die hufters toch bezield, stel je voor dat ik zou snappen, wat hen bezighield, ik snap het niet, maar dan rijst de vraag zou ik 't willen snappen en begrijpen?…

De wereld is al zo snoeihard zo redeloos naar en vol met shit dat een knikje toch voldoende is Je niks kost ook, behalve: Meegevoel?…

Het antwoord is luid en duidelijk nee, we hoeven niks en dus: halen we de decennia even terug, hebben een baal-dag dus. Zooo lekker.…

niks doen, blowen, en alleen nog maar rondhangen met een hevig verlangen naar nog zo'n lekkere blow, zonder de twijfel "ik stop HO" het gaat als maar verder en wat schiet ik er mee op? Geen ene fuck.…

ik en liefde, niks voor mij, liefde, het grootste geluk, ongeluk, liefde? niks voor mij, vind wat je vindt, denk wat je denkt, liefde is niks voor mij, hij en zij, zij aan zij, gelukkiger kan niet, maar toch, het is niks voor mij, niks om te weten, niks om te voelen, niks voor mij…

Een wapeninspecteur in Irak Kreeg na het rapporteren de zak Al zoek ik tien jaar Ik vind geen gevaar George Bush ging compleet uit zijn dak…

Gewoon, even niks te hoeven doen, wat een luxe, vind je niet? Gewoon zitten in je eigen stoel, niemand die er wat van ziet. En mocht je denken. zo, dat lijkt me wel wat, doe dan wat ik doe, en plof gewoon op je gat!…

Het dichten is voor mij een grote zegen. Ik start weer met een blanco vel A-vier en klim vast in de pen met veel plezier! - Maar 't zit me deze keer een beetje tegen, Ik blijf maar bezig - nu al drie kwartier - met woorden op een goudschaal af te wegen. Helaas blijft inspiratie achterwege: al peins ik mij ook suf, het geeft geen zier! …

Gedachten en vragen die elkaar steeds antwoorden met een lome twijfel. Van langzaam wachten dat niets verdeelt en niets beweegt. Van mezelf en de spiegels die niet spreken omdat ze niets nieuws ontdekken en de woorden niet verdrijven of om een echo vragen als de regen valt die de dagen hun laatste kleuren ontneemt. Alles herhaalt zich…