Alle inzendingen over stemloos

Mijn stem boet in aan kracht het spreken valt mij zwaar ik luister, doch ik zwijg Harde stemmen dringen aan wachten op mijn weerwoord en ik.... ik kijk hen aan Mijn stem wint weer aan kracht ik discussier enthousiast tot men mij maant te zwijgen…

Ik ben stemloos Ik zwijg tegen sterren Zeg me eens Waar het huis van de zwervende hond is? Je had een gouden stem Fee van de liefde komt Zij komt straks…

Bij zonsopgang klinkt luid geklepper: ooievaars wijden hun nest in.…

Wees dan poëzie in stemloos gejuich iets moois, iets onbestaanbaars in tongval van klare stem Vervloeiend in een dwaze roes der zinnen – ingebeeld in zoete adem van verbijstering letters in dromerige aandacht Schrijf me nu, schrijf me nu verhef mijn woorden in sprakeloosheid van taal…

Bij jouw gratie Begint elk woord met een zin elke zin met een context elke context met een toekomst een toekomst zonder verleden En nu weet ik wel: als ik stemloos meesnik met alle boze wolven in het bos raak ik in het ongerede word ik getechnologiseerd -tegen onwil en ondank- in het schimmenrijk tussen droom en werkelijkheid…

Door de waanzin van verzet strompelt mijn pijn krom en gebogen, stemloos zinkt mijn hart in het duister, de waarheid heeft nog nooit gelogen.…

Het grazige verzuurd door de aanzwellende zomer onder romige luchten zwenken zwaluwen door de geopende gordijnen van het uitrustende voorjaar De wind geeft gul een geluid aan alles wat stemloos leeft niets blijft zonder ontdekking Al mijn vragen verwaaien – zonder beantwoord te zijn – in het overvolle landschap terwijl het een uitnodigende…

de laatste tranen ving in haar warme schoot er was de zon, hoog aan de wolkenloze hemel en de kilte van het marmer aan mijn handen ogen vastgeklonken aan het einde begon ik te lopen in de richting van jouw eeuwigheid er was een schaduw, achter de gesloten ramen de bergen die meekeken over mijn schouders mijn mond hapte naar woorden die stemloos…

Ik heb slechts die tonen in ritmen te schikken, Dit blinkende kwarts tot briljanten te bikken; Maar ach, hij is stémloos die mij moet vertolken, De sperwer, de sterke, die vonk in de wolken.…

Ik heb slechts die tonen in ritmen te schikken, Dit blinkende kwarts tot briljanten te bikken; Maar ach, hij is stémloos die mij moet vertolken, De sperwer, de sterke, die vonk in de wolken.…

De mensen: druk, wit, stemloos, achter glas. Op acht hoog kunst. Dat meisje daar, die lach, wie heeft haar zo bespied dat ze immuun voor complimenten mijn gezicht in kijkt? En wanneer breekt die sperwer uit zijn lijst?…

Stemloos zal ik nimmer zijn zei opnieuw in een van mijn nachtdromen die serafijn.…

terug de herinneringen van weleer van stroomopwaarts en het gletsjermeer Aan het oppervlak spiegelt het beeld van daagse oevertaferelen oorlogen en kinderspelen een schilder die het riet penseelt in de koele kleuren van de dood vermengd met flarden avondrood De waterrand slijpt in mijn land een eindeloze reeks van dagen beantwoord stemloos…

in de wind boven de stortrots krijt de kalk zich stemloos uit de lijnen der beloften en in de ogen der blinden strooien engelen de pijn van de stof en geloof.…