Alle inzendingen over sterven OR beetje

Ze zijn verbeelding van de onzichtbare god, beetje waan zinnig. Hallucinaties van goddelijk verlangen naar hoogste geluk. Naar de geliefden, het eeuwige ontmoeten en het samen zijn. Het einde van ellende, van lijden en van sterven.…

Niet meer dan drie procent..wat een gezemel Als ’t moet mag daar gerust een beetje bij Iedereen werk en elke burger blij Soms groeien bomen best tot in de hemel Brusselse boete..nooit..over m’n lijk Dan liever sterven voor ons koninkrijk…

loslaten het mooie moeten loslaten het warme weerloos laten gaan doet verstillen en verkillen alleen verleden blijft bestaan herinneringen zijn geschenkjes voor wie die wil verwerven laten dat mooie leven levend loslaten is een beetje sterven…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

wie laatst overblijft is geamputeerd, mist vooral de lichaamstaal van warme liefde. jlb mannen die durven laten zich niet te vroeg kisten zij dromen verder. jlb je hoofd leegmaken beste voorwaarde om iets nieuws te beginnen. jlb…

de natuur heeft altijd haar wetten : iedereen sterft op een dag . dat kan je niet uit je geheugen zetten maar wat wel altijd zal blijven: mijn glimlach en mijn optimistisch gedrag !…

Het afscheid was een beetje sterven. Kon 't vertrek de pret bederven, bedorven was 't vertrek geheid. Gebalk had ooit hiertoe geleid. Nu is de kamer in ontbinding. Mensen, léér door ondervinding! In het nieuwe parlement komt hoop'lijk aan 't gebalkenend.…

een stukje mozaïek dat los laat de context verlaat ademloos in harde grond geraakt plaats maakt voor de boreling die naar adem hapt met argeloos gemak in een nieuwe context wordt geplakt stukje bij beetje sterven heeft weinig om het lijf hoe moeilijk kan het zijn hoe moeilijk…

op de bühne een schimmendans voorbij verloren deuren als in harde klanken om adem om lucht om leven een zwarte oorlog woedt ik wil niet maar ik moet een beetje sterven tussen allen in het donker bidden om wat licht…

klein beetje minder meer ………

meer dan wat je vroeg wil ik zijn. vandaag in een beweging naar morgen adem je Mahler of ik bij je was. gisteren een beetje gek wist ik het weten minder. wil ik van je weten het antwoord in een wolkje. dichter naar je toe zag je me wenen in een druppel. meer dan wat je vroeg gisteren. wil ik zijn vandaag een beetje…

'Ik mis nu een beetje,' zei bruin, want hij was na een ingreep een ruin.…

Met een beetje geluk kom je iets verder. Kom je iets dichter bij je doel. Met een beetje geluk wast het licht van de sterren het verduisterd hart naar een beter gevoel.…

Als ik je beetje bij beetje laat gaan blijf met beide benen op de grond staan Je hebt dat al bewezen door jezelf te wezen Ook raak je mensen in hun hart want ze wachten op je met smart Als ik je beetje bij beetje laat gaan beloof me dat je voortaan jezelf altijd zal blijven en je het kwaad zal mijden Dat je belevenissen met mij…

Met mij deeld zodat ik niet hoef te gissen Want als ik beetje bij beetje jou laat gaan Sta jij volop in je leven voortaan Ik zo trots zal zijn op jou Omdat ik eindeloos veel van je houd En zal ik je al mijn kennis geven En sla je gade in jouw leven Als ik je beetje bij beetje laat gaan…

mijn lief het was weer fijn in de nabijheid van jou en je warmte te zijn me geborgen te weten anders tegen mijn zorgen en zorgjes aan te kijken die dan kleiner lijken daarna steeds een beetje sterven voor hoelang dit keer voor we elkaar weer zien…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Echter soms, die enkele keer, wil de mens een beetje meer en dat geef ik graag, zeer zeker vandaag!…

Doodgaan doet ieder mens wel een paar keer op een dag, sterven is doodgaan bij het gevoel en stilstaan bij het liefdesverdriet wat je hebt, overgaan doet elk mens maar één keer bij het verlaten van het lichaam en de aarde.…

Zo graag schreef ik iets opbeurends, zo graag schreef ik iets grappigs, lolligs, of gewoon over idiote acties die buiten plaatsvinden. Dat kost me geen moeite. Maar wat boeit het jou wat er allemaal gebeurd buiten, niks toch? Kan 't jou iets schelen dat de zon schijnt? Vast niet. De avond valt, langzaam maar zeker komt er een donkere deken over…

Je mag, maar 't hart klopt je kunt, bent 't zo moe je moet, maar wacht op hem je wilt, dan zie je hem, een zucht, een lach een traan eindelijk, eindelijk mag je gaan. Voorbij de pijn, voorbij de lijdensweg, je laatste zucht nam alle ellende weg. Dag lieverd…

I. Nog niet al wordt het avond ga niet weg laat bladeren verdorren rood goud is in je haar verweven dat ik streel tot aan je ingevallen lendenen de nacht kan je nog niet verzwelgen want de flonkerendste sterren zijn je ogen toe, ga niet weg je maakt je mooi je blijft II. Koestering niet de seconden tellen tot ze lijdt…

Ze willen vast geen publiek monument voor het voltooide leven nu uitzwaaien genaderd uren afsluit wat jij niet ziet als jij alleen papier leest. Dus schrijf ik over hun gedachtes en dat we met te veel zijn op aarde om alle prachtige kleuren te beschrijven ook over wandelingen in het park. Ze vonden het wel grappig kenden mij niet eens van…

Haar wangen droegen al dagen vele tekens, naast kraaienpootjes rondom haar ogen intens blikken als bijeengebonden schoven, vers op het land die prachtige vergezichten. En altijd is er weer die zee aan golven, naast de kleinere stappen op de paden door de duinen dwars door de weilanden langs die grotere eiken en sparren dat ene. Op die…

Vandaag en gisteren zijn en worden dagen zinnen, wellicht beleefde momenten om te bewaren te beschrijven, liefdevol te schetsen in dagboeken. Hoe ook nu weer de ene maand de andere werd deze regels in je hart herinneringen bewaarden vele dagen wel of niet een potje konden breken. Wellicht zeg je zand erover al was het aarde nu zij gisteren…

Ontwortelen. Langzaam naar het einde Al wat je was afpellen Een lange strijd voeren Naar iets wat je niet wil Er is geen ontkomen aan Wanneer alles is gedaan Vergevend berustend Naar de kern van zijn Overgegeven , los van wat was De schoonheid , de intensiteit van leven Openbaart zich Je wordt mooi, steeds mooier Dan je ooit daarvoor was…

Deze is voor speciaal aan je geschreven langs een gracht kanaal wat jij wil er, is een muur gesloopt langzaamaan bouwen wij het opnieuw op er is een beetje neerslag voorspelt maar de regen voel je Of maakt je gek er is een vriend aan wie je hebt geschreven begonnen met sterven en opnieuw leren leven zie zwem voorbij…