Alle inzendingen over stilte OR dood OR afscheid

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

De dood heeft onze liefde onafscheidelijk gemaakt omdat je in mijn hart woont is er geen afscheid of vaarwel het blijft in de herkenning je leeft gewoon in mijn herinnering jouw andere stem tekent mijn rivieren blijft bestaan in mijn levensmaanden verwelkomt mijn nachten ademt in serene sfeer en laat jouw doodse zwijgen niet ongehoord…

licht in de stilte van de nacht nog even de sluier op om te zien waar je afscheid van neemt in de zwarte ruimte eindigt het woord…

Dagelijks zijn er doden te betreuren door het coronavirus. Afscheid nemen met geliefde personen kan en mag niet. Het is erg als een mens dit overkomt. Bij het afscheid nemen mogen maximaal een aantal mensen erbij zijn. Een waardig afscheid verdien je als mens, maar niet op deze manier.…

Ik zoek de stilte van de nacht waar een verlate fietser afscheid roept en mijn koelkast haar eigen leven zoemt De woorden die ik vind binden letters op papier mijn hond snurkt zacht en ik, ik adem de stilte…

Een gevecht op dood en leven in volstrekte eenzaamheid? Kilte, hardheid, steeds meer afstand. Die verwijdering doet pijn. Maar zal 't onherroep’lijk afscheid Straks écht minder pijnlijk zijn?…

Weet niet of je ooit nog terugkomt het afscheid bij de rivier was zo veelzeggend kon de woorden niet verzinnen bedacht een glimlach maar dat werkte niet zoveel stilte in verdriet.…

Het afscheid namen wij in stilte als twee grote mensen Zij doofde het licht te vroeg uit verbrak haar rozenkrans en verdween voorgoed…

zij zit in stilte, langs het raam schiet de wereld voorbij foto's getuigen van een heftig verleden, ze kijkt er niet meer naar zij zit in stilte, haar leven is zomaar voorbij gegleden als afscheid glimlacht ze en zwaait achter het raam…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

de ondergaande zon kleurt de hemel bloedrood universele emoties verspreiden zich over de velden waar rode klaprozen bloeien in de stilte staan rijen kruisen de grond is doorweekt van verloren tranen verwoeste levens marcheren als een bloedrode draad door de wandelgangen van de genadeloze hebzucht een gedwongen afscheid van…

De kus als begin van de nacht en de verloochening door Petrus; heel het proces dat pijn doet tot de dood er op volgt; De dood van de Onschuldige, het afscheid van het Licht dit alles begint morgen maar Pasen gloort reeds.…

Lusteloos zak ik achterover in mijn kussen en bedenk wat ik in de brieven zal schrijven mijn allerlaatste geschenk Brieven aan mijn dierbaren naast mij leg ik ze klaar Stil, alleen in dit lege huis bij thuiskomst ben ik niet meer daar Niets heeft langer een waarde vergeef mijn ondankbaarheid, Heer Ik dank mijn leven af... ik…

afscheid Soms zit er even Teveel verdriet In ‘t leven De dood strooit dan Zo om zich heen Dat de scherven Van de liefde Zich niet verzameld weten En onheel blijk je dan Veel te weinig tijd te nemen Het afscheid behoort niet Zo snel tot het verleden…

het was niet de taal van de winter ijzig in het wonen het was ook niet het wachten van het blinde kind dat minder weende in de stilte het was de geur van afscheid toen je me neerschreef in de dag van morgen…

hij hier is Strakjes kan dat dus niet meer Het is zwaar te accepteren Dat hij in stilte cremeert deze week Ik wil zo geen afscheid nemen Niet rouwen om mijn ome Freek…

De stilte van de bomen, de akkers en het riet, de stilte van de bomen, wie kent en hoort ze niet? De stilte van de harten, hun zucht en stille klop, de stilte van de harten, wie hoort en ziet ze niet? De stilte van de doden, hun rust en ons verdriet, de stilte van de doden, wie schreit en rouwt nu niet?…

Fluisterend is de schaduw een lied van woorden en momenten die je zocht toen je stem alleen maar in stilte sprak en ik afscheid wilde nemen met de woorden die ik nooit zou kunnen zingen.…

een nieuw jaar is hoe vrolijk ook ook afscheid nemen van van alles wat je achterlaat maar niet vergeten kan een nieuw jaar is hoe druk dan ook ook stilte in je hoofd om alles wat je niet volbracht maar wel in hebt geloofd…

In jouw ogen lees ik Zonder woorden Van het afscheid Dat gaat komen Als jouw lippen Eindelijk De woorden spreken Onze band Voorgoed Verbreken Onze harten Van de warmte Beroven Het verdriet Tijdelijk Verdoven Rest ons niets Dan samen schuilen Samen huilen In stilte Om de kilte Van het afscheid…

In stilte voelend de leegte Een totale vervaging Tussen leven en levenloos In stilte voelend de pijn Stekend in hartevlees Liefde kiest zijn eigen weg Een ander hart gekozen In stilte voelend de tranen Verlopen in verdriet Nooit meer samen zijn In stilte voelend de rust Een totale berusting Tussen afscheid en verlaten In stilte voelend…

je bent niet meer weer hangt de dood te schemeren totdat de dag gaat sterven we hebben haar ontkleed ontdaan van waardevolle zaken kou kwam later over ons toen stilte weer ging praten we rilden toen het licht steeds minder kleurde wachtten tot het zwart uiteindelijk het wit afkeurde we zijn gegaan met schoenen zwaar van afscheid…

de avond valt en ik in slaap elke dag bijna dood doch, heel snood wakker ik mij de volgende dag aan om er toch maar voor te gaan elke dag ga ik dood afscheid in de dop eens sta ik niet meer op…

Hoe de man dichter na het einde steeds weer de dood beschrijft die dood in zijn gedicht naar adem snakt de laatste keer dit keer geen afscheid want hij zwijgt niet meer eerder ging het hem beter af…

De weg gaat verder, en de paden uit elkaar, de stilte blijft over, het is klaar.…

Waar je de tijd van werken nu mag ruilen en jouw momenten vullen met de stem die jouw eigen stilte vraagt.…

Dwalend loop ik rond door deze drukte De zee hoort mij niet meer Het zand voelt mij niet meer Ik ben niet meer Dagelijks kom ik bij je kijken Vraag me af hoe het met je is Stilte is jouw naam F is de mijne Jij zegt ik ken U niet Ik zeg ik ken U goed U bent daar Waar ik zometeen ook zal zijn…

Toen ik je in stilte moest laten gaan, lieten de emoties mij niet los. De tranen en mijn verdriet zag je niet meer, en ik had al zoveel meegemaakt. Gelukkig hoefde je dat niet meer mee te maken voordat je rustig de aarde ging verlaten.…

ik ben de persoon die ik was maar ze zwijgen en negeren mij de doden begrijpen ze mij niet…