Alle inzendingen over strand OR zand OR kinderen

============== Elvis kan ik heel goed nadoen vooral hoe hij in zijn bolle tijd - it's now or never - zingt op het toilet nog één middernachtelijke dubbele peanutbutter banana sandwich in het vet gebakken I'm so lonely I could die hij kon het niet meer aan om de koning van de rots te spelen geëxalteerd, gedrogeerd, geëxploiteerd uppers…

Publish or perish Had men mij wel gelezen? Steeds werd ik afgewezen. Van Meulenhoffs redactie kreeg ik zelfs geen reactie en ook de Tweede Ronde had mijn brief nooit gevonden. maar Het Liegend Konijn loog: bij ons moet u zijn! Uitgeverij Perdu vond mijn werk déjà vu. Querido schreef correct: u heeft niets dat ons trekt.…

Als uw poëziecriticus John Bayley schrijft over jonge personen die opkomen en schitteren als meteoren in de academische wereld, is hij zelf aan het imploderen en wordt een gapend zwart gat. Ingezonden brief van mrs. Val Hennessey, Lyme Regis. Wat bedoelt Bayley als hij dichters prijst die weigeren poëzie te laten klinken als zichzelf…

De koekoek is een dwangneurotische vogel als 'ie in een klok woont.…

Ik doorzoek als kind op het strand korrels zand met mijn zeef en beef. Emmer en schep in mijn bed sleep gejut uitgeput blootsvoets en gedwee heel veel water naar de zee.…

wil het kind in je vragen te spelen met mij zomaar aan strand ik heb een schepje en jij toch een emmertje vlak bij je hand gaan voor de zon de sprong over golven het worden bedolven kom speel met mij in het zand…

Het waren geen krijtstrepen of een rekensom voor verlangen er stonden geen woorden in het zand er was een zilte wandeltocht door eenzaamheid van het verlaten land en voor iedere dode een vlieger een kind dat huilde op het strand zonder moeder en strijkbout met een touwtje in zijn hand.…

Staand op het zand van een eenzaam ver strand zoek ik vergeefs naar de bron en die stip aan de horizon waarop ik kan navigeren om op het punt te arriveren vanwaar ik ooit ben vertrokken maar ik zie slechts in schittering de dag mij bloedend verlokken langzaam stervend in loutering…

Het stuivende zand vooruit de schitteringen in het water de schelpen op de pier en in de rug duwt dertig jaar Er was een ander strand en later lag in het verschiet twee blonde kinderen, een hond een kar, getrokken door een vrouw het duin op naar de top en naar beneden door het mulle zand de zilte zeelucht als afrodisiacum latent aanwezig…

het kind op strand in samen gleed verstand als liefde door ons hand…

een kind speelt in ’t schelpenzand tussen ’t vuil net als vele andere kinderen, laten zij zich niet hinderen door plastic, patatzakjes, ijzer, hout en ander afval zelfs niet door een stinkende aangespoelde blauwe kwal of door de paardenvijgen in ’t zand kinderen spelen slechts lekker op het strand…

strand: een withete woestijn aan een walgelijk water een vijandige vlakte van te bruin en van baklucht van schreeuwende kinderen en zand in je zwembroek vol vadsige buiken en verlepte borsten van geroosterde rimpels en ranzig rood vel en het zout en de zon en het zand: alles brandt sinds gisteren weet ik kan het ook anders de zee geen…

Weet je het niet meer Vroeger op het vervuilde strand Laatste keer Met je hoofd in het zand De zee vervuilt Een stank van vis Een kind dat huilt Omdat ze verdwaald is De zon komt op Je ziet me niet staan Je pakt de auto En rijdt me aan…

Voetstappen in het zand vervaagd door de tijd zoals zij werd van meisje naar nu een vrouw. Lopend aan het strand stromen de tranen over haar gezicht vallen in water en zand. Golven voeren haar tranen met zich mee bevrijden haar nemen ze mee naar de horizon.…

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

Ik liep heerlijk op het strand, en ging zitten in het zand ik staarde naar de mooie zee en kreeg plots een goed idee Ik rende op het strand met mijn blote voeten in het heerlijke zand ik riep heel hard tegen de zee: neem alle nare gedachten mee. Ik keerde terug naar het strand en ging lachend zitten in het zand.…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

jij zocht schelpen in het zand ik droeg de stenen van je pad in golven recht heb ik ze neergelegd zo dat jij droge voeten had maar in de tegenwind zag ik het kind stralend in de golven zij dreef niet af in teentjes steunen heb ik haar en jou naar strand gebracht…

ze ziet boomtoppen die zich geluidloos voor de ramen bewegen ze denkt aan het strand en het zand dat dagen later nog in haar schoenen zat ze hoort de paarden die tot hun knieën in de bagger staan de vrouw voelt de zachte omarming van de tijd het kind dat ze pas geleden was…

[zomerse haiku] strand bergen schelpen aan zee zand strand lopen zee…

Maar ik – ik lig in Hollands duin, Zo goed in ’t lauwe zand. En naast mij zit een blozend kind, Een aardig kind van ’t strand... Neen, schoon ik, wolkje, met u mee Mocht vliên naar ’t schoonste land... ’k Ben nu te lui, ’k heb nu te lief, ’k Bleef liggen hier in ’t zand.…

zacht danst op een vergeten strand het zand wind speelt als een kind en hapt naar duinen verstuift in doelloos struinen het gehelmde gras ontbloot de wortels zonder zon om ze te bruinen de duinen wandelen verder in een vruchteloos zoeken naar uiteindelijk houvast…

spattende witte pluimen die woest worden neergekwakt op het zand van het strand…

In de voetstap van mijn vader wil ik vrij zijn en tevreden, is hij ook al overleden, wandelend op 't verre strand, blijft zijn voetstap naast de mijne in het warme zachte zand.…

spattende witte pluimen die woest worden neergekwakt op het zand van het strand Noeste flitsen doen mee dalen neer op de woeste golven van de zee door het gedonder in de lucht gaan meeuwen schreeuwend op de vlucht vliegen weg boven het natte zand van een verlaten strand…

elkaar spattende witte pluimen die woest worden neergekwakt op het zand van het strand Noeste flitsen doen mee en dalen neer op de woeste golven van de zee door het gedonder in de lucht gaan meeuwen schreeuwend op de vlucht vliegen weg boven het natte zand van een verlaten strand…

Laten we dansen rond het vuur Als zigeuners in de nacht Vergeten de stormen en de pijn Laten we dansen op het strand Als kinderen van de zee Breken golven in het zand Laten we dansen in de sneeuw Als minnaars in de zon Vervoering van het noorderlicht…

zand Vrolijk 't kindergeschater van de glijbaan in 't zand belandt…

lig op veren wolkjes op een hoge wind hoor toch het huilen van een eenzaam kind zie het lopen op vaal strand verloren in veel zand schreeuw over golven voorbij het tij verbaasd kijken zij allebei het tegenlicht ontdekt de zoon de moeder vindt haar droom…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…