Alle inzendingen over strijd OR vuist OR held

waar witte anjers zich langzaam sluiten de merel zijn lied als ode schenkt aan het veld der doden waar eens de helden moegestreden nu in rust verzuchten in schaduw van de ondergaande zon als laatste groet van weer één dag waar het gekerm van menige strijd vergaat in het ruisen der fluisterende wind…

Een steen op een steen op een steen, zo klim ik steeds -- verder naar boven.…

Onder het masker van de rede regeert de ijzeren vuist die gebald van onmacht suist naar het taboe van de vrede Doch onmacht raakt zijn eigenbelang niet kwijt Daar is geen plaats voor vrede, alleen maar plaats voor strijd --------------------------------------------------------------- Ideologieën bepalen steeds meer het beeld van omgangsvormen…

En kijk hier zit ik dan benen strak over elkaar Mijn vuisten verkrampt klaar voor het gevaar Zweetdruppels parelen rollen over mijn wang Ogen fel vol met vuur ik ben niet langer bang Diep in mij is de woede van alles wat is gebeurt Strijd is nu mijn motto niet langer meer getreurd Ik zucht snak naar lucht en vind mijn eigen kracht…

ik ken de smartlap maar hij trekt geen tranen meer het klein vermaak is al lang verdwenen sinds de attracties zijn verschenen sneller harder hoger is praktijk en leus ontsnappen is geen keus drank en vechten in de dorpsvete is altijd het hoogtepunt gebleven maar vreemden steken waar vroeger vuisten vrienden bleven na de strijd…

jouw kwaad in een dik gewaad met gebalde vuisten vrat het rillend door het duister je kon het buitenskamers horen het stapelde zich op klaar om geslagen te worden met jouw lange handen op haar smoelwerk in de laatste ontmoeting heeft zij zijn geest gebroken en de kans bestaat dat dit eindelijk voorgoed is…

ik tel verder steeds maar verder alsof er nooit een eind aan komt of ik niet reeds ben afgestompt ik tel verder steeds maar verder hoewel er niets te tellen valt niet meer op mijn vingers alleen vuisten nog gebald ik tel verder steeds maar verder alsof er nooit een eind aan komt…

Met de vuist op tafel, een voet tussen de deur, wanhoop op gezichten moedeloosheid voorop, wanneer is het nou STOP met die ellende?…

Op de tribune en daarbuiten wacht men af: ben je de gevelde of ben je de held? krijg je het speldje of krijg je het geld? wie naar het hoogste streeft zal om het bitterst strijden. Er is geen keus het is eronder of erop. Het podium of de strop. ------------------------ uit: Passionate 7, 2000.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

van het niets verbeten duurt de strijd eindeloos ik draai me weg van de dood…

We drukken ons uit in heldinnen het is nog onontgonnen gebied Hoe een held zijn kloten verliest in de strijd tegen het kwaad Hij heft zijn zwaard en hakt het leven uit de dood, materiaal waarvan men mensen maakt en onkruid het is weg en opnieuw ontstaat Zo komt aan niets een eind terwijl men daarnaar smacht Zij wacht en slijpt haar zwaard…

op jacht in de bloed maannacht werd mijn leven wreed verkracht gesprongen in een open val werd mijn leven bovenal tot mensen prooi veracht gevochten als een held op het groene slagveld van ongelijke strijd heeft mij niet bevrijd een schop op mijn keel werd dit wezen teveel uitputting was nabij levens gingen voorbij strijd was hevig…

zacht gleed zijn hand uit de mijne ik voelde de kou zijn langzaam verdwijnen verbonden als kind voel ik nog zijn knuisten pas later gebruikte hij soms ook zijn vuisten maar in de strijd om bestaan heeft hij zich nooit laten gaan relativeerde en blies dan wat pluizen het laatste gevecht heeft hij niet kunnen winnen het onzichtbaar…

Helden vragen geen respons gewoonlijk wonen ze onder ons hebben haast helderziende ogen en helpen, uiterlijk onbewogen, degene die in zijn verdriet het zelf soms even niet meer ziet. Belangeloos, zonder misbaar, alsof geroepen zijn ze daar. Misschien heb ik het je nooit verteld maar voor mij ben jij zo'n held!…

ben De held van elk verhaal Maar ik had met jou beter moeten weten Jij doorzag mijn verhaaltje helemaal Want ik ken het klappen van de zweep toch En ik weet van de hoed en van de rand Met jou had ik alles wat ik wilde, had ik alles wat ik zocht ...…

van grootse daden droom ik dan zou ik mensen redden of als piraat met ooglap een zilvervloot gaan kapen mijn daden blijven klein rondom in eigen dorp wist je het nog niet ik ben een held op sokken…

Je sprak over leegte, mishandeling en kou en toch heb je volgehouden niet wetend of je op een dag nog iets als zin gewaar zou kunnen worden…

Gemarteld en gepijnigd naar lijf en ziel Onzekerheid, heftige ingrepen en bakken medicatie Chagrijn hen onbekend Empathie is zelfs hun grote troef Erg trots op al onze helden en heldinnen...…

Wie of wat is toch een held? Die verricht een daad die telt, groots en zonder zelfzucht. Die slaat niet op de vlucht als angst het hart verlamt, maar moed in hem ontvlamt. Een held hijsen we op het schild, door bewonderaars hoog getild.…

Hij doet wat in onze mond blijft steken Hij gooit de rommel weg die niet van hem is, want de vergunningen deugen niet en hij is niet bang voor de politie, niet bang voor brokken, ziekenhuis en littekens, niet bang de diepte te voelen van een val en dan vonkend van kortsluitingen in milliseconden het uit elkaar spatten van zijn hoofd…

Werkend leven alles gegeven geveld vermoeide held geleden gestreden uitgeteld vermoeide held afgeschreven niet opgegeven sta versteld vermoeide held opgeveerd teruggekeerd hersteld moedige held…

soms tot een kunst, verheven of fijnbesnaard o, Andro, jij wordt een held jij bevecht het leven maar wordt door het heilig sterven uiteindelijk geveld ik aanschouw jou, Andro nu als lijk uitgestreken, de handen gekruist, in een ongelijke strijd het leven verloren, gevochten voor de vrije doodgeboren keus hoe kan…

Er bestaat geen mirakel, schoon als de dij van een vrouw, de lijdensweg van een rivier, getekend op die zachte glooiing, gehouwen in marmer, redden zullen ze niet, gevormd voor het leven, onderhandelen ze met niemand.…

Twee lippen stuiten sluitend op elkaar, de adem stokt, één continuüm, snakkend naar iets van hem en iets van haar. Zelfs wanneer wrok hun op wrange wijze deze herinnering ontneemt, wordt dat moment niet minder waar, deze kus, een ode, aan iets wat een ieder zoekt.…

Sterven zullen wij, allen, onbewust trachten wij de tijd die ons gegund is, op een goede manier te besterven, zodat we niet ieder wakend moment hoeven te belijden, het leven te beslechten, leven wij, niet in de wetenschap, ons zelden beseffend, dat we eens de ogen sluiten, niet om te rusten, noch slapen, maar sterven, iets wat ieder mens…

Dit is een drama, zuivere parels, geen beschilderde glimstenen, brak water lekt niet uit ogen, vormt zij die wenen, omringt de gevallen speler, een tragedie, bloed, gelogen doch gemeend.…

Ik keek in de ogen van de dood, en kende geen vrees, witte, bekorste lippen, een raam als een spiegel, vervormt geen waarheid, geeft geen kijk in de ziel, slechts een blik op het sterven, geen angst aan een eind, in de vallei in mijn mond, waar ik met een tandenborstel cafeïne weg boen, resteert een slechte smaak, opborrelende woorden kruipen…