Alle inzendingen over stuurloos OR haven

De schare komt, van Zuid en Noorden, Ter haven in; van Nijl en Rijn; Van Zilvervloeds en Indus boorden; Bij vredes milde zonneschijn! Laat hun dank de Redder prijzen, Die de orkanen bond! Wiens sterke hand de kiel deed rijzen, Boven bank en slibbergrond. Laat hun dank de Redder prijzen!…

omdat roerloos leven beslist geen vaststaand gegeven is kan ik vrijelijk laveren op de baren in een ruwe zee hoewel getijden slaafs verkeren met de verdraaid gedistingeerde volkomen kaal geblazen maan ben als de dood voor lieverlee dus als miljarden sterren morgen of een dag of week erna ook maar even gunstig staan ervaar ik ongeremd…

storm maar en bulder ongebreideld door het want touwen strak gespannen zeilen bolle wangen de mast houdt stand tot overdwars een lange roller de balans onderbreekt en onverwacht de mast afknapt de tuigage het begeeft stuurloos in de wind toch vol vertrouwen het casco is behouden…

zonder versterker gaat zijn stem verloren slinken de woorden raken zinnen stuurloos en gedichten op drift een enkel gebaar geeft hoop voor morgen... de fluisteraar echter maakt zich zorgen zijn stem kan het niet aan Lejo van Kuijeren…

een bootje dobbert stuurloos op de golven wolken pakken zich samen boomkruinen zwiepen heen en weer ze vangen veel wind terwijl het bootje op de golven voort dobbert staan de beste stuurlui aan wal zoals altijd…

Een fietsend kind wordt nog een zeldzaamheid Dus schrappen scholen het verkeersexamen Daar zij dit dreigend tijdsbeeld reeds beamen Het laat zich raden waar dit straks toe leidt Zo raakt een kind, vrij van examenplicht Juíst stuurloos en in wankel evenwicht…

Deze morgen is het windstil wat ligt verborgen vuisten zo kil Deze middag stormt het in mij wat ik ook zag wat ik ook zei Deze avond stuurloos gevoel waar ik ook stond geen enkel doel Deze nacht druppels langs de ruit wat ik ook dacht maakt niet meer uit…

In jouw ogen woedt een storm, waarop ik stuurloos drijf. Niets liever laat ik mij verzwelgen, verdrink ik in jouw vloed, bungel ik aan jouw lippen, die mij in verzoeking leiden, trotseer ik jouw zilte nat, tot het einde als het moet.…

Ze spiegelen zich in de rivier op zondagen zonder stroom Ze liggen stil aan de kade aan bolders voor even geankerd Ze zeilen luid door luchten als schepen,stuurloos bij windkracht zeven Ze vervoeren jou en je droom op zondagen,geborgen als een tweede leven.…

Gevecht met de zee om veilig thuis te komen met haven in zicht.…

De haven: kades een vlakke zee, de schepen -- ijzeren muren.…

Opslaande golven in de verzande haven: een schip vaart voorbij.…

Ik tobber, dobber stuurloos, niet richting brug, niet naar enen kant, mij rest niets dan dit gedobber, tot ik dobberend ergens strand, maar waar ik vaste grond en duin vind, zal ik rechtop in de wind, mijn wereld in eigen woorden zeggen, wat ik van 't leven vind!…

blik op oneindig en verstand op nul zwerf ik doelloos langs de vluchtlijn naar de einder: lusteloze grens tussen grijze lucht en braakland in het zand verwaait mijn spoor in de verte is de laatste luchtspiegeling reeds verzwonden tot leegte…

een jong dichter is een tramper zonder moederhaven hij west in het oosten hij noord in het zuiden een jong dichter zoekt zichzelf in de spiegel hij noemt de poolster het noordelijke zuiderkruis een jong dichter is een lege schildersezel die slechts de pijnletters vond van het tweede alfabet ------------------------------------ uit…

ongenaakbaar spant beton over hun laatste zuchten zij konden niet vluchten uit de tunnel des doods omstuwd door feest breekt chaos de geest stuurloos botst wat komt en is geweest hoofden buigen in stil getuigen van de laatste love parade…

Ik kijk je nog na op weg naar je volgende honingbloemenfeest (Foto: Ben Haven - site: vlindernet.nl)…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Zomaar stuurloos ’t spoor bijster zonder masker de richting kwijt waar ligt mijn passie de kracht van mijn bestaan lief zie je dat het beste nog moet komen zonder jou zal het nooit wat zijn laat het licht maar aan om te vinden wat ik heb verloren morgen is het beter dan het gisteren was…

In mijn droom kan ik vliegen ben ik als een vogel zo vrij stuurloos dwaal ik in het rond waar naar toe heel even naar boven kijken hoe het met ze gaat samen spelen emoties delen luisteren naar hun stem mijn vleugels worden moe ik dwarrel naar beneden en glimlach tevreden.…

De veilige haven waar je altijd elk moment aan kunt leggen. Je gooit de trossen los en kiest voor het ruime sop, de ruige zee vol gevaren en onzekerheden. De verbinding via de radar is wat overblijft. Ik wens je een behouden vaart en een welkom voor als je weer terug komt en aanlegt in de veilige haven.…

ben doodop mijn geest doolt door het niets murw geslagen kom ik ten ijs stuurloos de kilte trotserend onder mij het donkere niets krakend en steunend hoor ik met beangstigend geluid de echo het verleden peilen met onder elke bladzijde mijn paraaf... Elinora, 22 december 2010…

het is geen huis, nee meer een haven en niet omdat ik kom en ga ik leg ‘r aan, ga er aan land verzand in blikken en in woorden blijf ik komen, zonder gaan bestaan wij immers echt het is een thuis, meer dan een haven en wel omdat ik ga en kom ik blijf vertrekken, maar ook keren leren hoe het ook kan zijn niet te vluchten,…

In de haven van Antwerpen liet de hoer Ambra of Petra, het maakt ook niet uit... welke naam, haar lippen zien: zij opende zich vol verve om het water te laten binnenstromen. In elke haven elke man een hoer elke hoer een heroïneshot, maar de weg terug is achterhaald.…

Cultuurloos land op klompen Geen houvast, geen traditie’s Stuurloos kind in lompen Geen toekomst, geen ambitie’s Verdwaast, ontheemd Van het leven vervreemd Niet begrepen, niet bemind Allang vergeten wat jij vindt Haat sloeg zijn wortels om je hart En groeide samen met je op Jouw bondgenoot Tot aan de dood.…

mijn glimlach huilt het verlangen in mij is dieper dan de diepte waarin de horizon verdrinkt ik sluit mijn ogen om de beelden te vangen waarin het verleden besloten ligt mijn huid kippevelt in de warmte die mij overvalt het is alsof het verlangen in mij geen richting wil kiezen, hou ik van je, hou ik niet van je, stuurloos ben ik…

op tafel ligt ze inktloos, leeggeschreven haar vertrouwde vorm mijn reddingsboei wanneer in dreigende stormnacht ik vertwijfeld en stuurloos het noorden zocht gaf zij weer regel richting aan mijn hand stolde verwarde flarden tot woord afbakening brengt rust paniek op papier is overzichtelijk…

het bootje drijft nog stuurloos in verwachten wordt het de oceaan of blijft het zwalken op lokale plassen het dundoek in de top zal nationaal of europees gaan vlaggen de bemanning klaar om het met eigen middelen aan te pakken ooit zal de koers zijn uitgezet en weet de beste stuurlui staan aan wal te lachen…

ondergronds de veilige haven in het doolhof voor blindgangers bovengronds de gevarenzone stampvol zieners in buitenaards licht…