Alle inzendingen over sublimatie? dat gaat

Op het Kurhausplein in Pathé met jou mengde zich mijn oog op vier verdieping hoog buiten turend op de lange straat, waar mijn vaders laatste thuis en ik er vaak doorheen het avondlicht oranjig scheen van warme zomeravond, met de Britse kust en klif uit film waarin een man en een vrouw die dichtte tussen hen hun wijze zoon, met onze kust…

Er is een uiterst groot zwart gat ontdekt Dat slokt de zonnen op als pepernoten Straks gaan we met zijn allen naar de kloten Of was die informatie niet correct Want Zwart schrijf je niet met een kleine letter Dat is racisme: Potver, Donnerwetter…

Het gaat toch om het plezier. Een behulpzaamheid dat zoekt naar zijn eigen zegeningen. De afwegingen van het door een samenspel gevoeld vertier; maakt de vriendschap tussen mens en dier één van de betere maatschappelijke verenigingen.…

Wat dreigt en opeist en wat schreeuwt, dat alles gaat voorbij en wat gevangen is en roept: Laat mij los, ik wil vrij en wat verlamd is en geen woorden vinden kan van schrik of als je kracht krijgt door de liefde in haar blik en de boosdoener die kwaad verspreidt, of de held tijd van wie gepest wordt, of wie in vrijheid wordt gesteld.…

de zon vonkt de meeuw zweeft de zee dreunt de boom ruist het riet buigt de vos sluipt het vuur vreet de valk bidt de berg brandt de steen rolt de tijd kruipt de geest stijgt…

Beste mensen, Ik stuur dit onderstaande gedicht in voor een héél speciale vriend, zelf is hij niet instaat door zijn ziekte zijn eigen werk voor te dragen, maar het is toch wel even leuk om een gedicht eens anders in beeld te brengen. Een goede vriend heeft dit werk van hem op muziek gezet, en deze voordracht in een "speciale bewerking" gemaakt…

En weer Zak ik weg In dat onuitstaanbare gat Zeg tegen iedereen Dat het goed gaat Maar voel van binnen Nee het gaat Weer niet goed…

Ik zie mijn hemd, maar waar is toch mijn broek, moe? ‘In ’t koffertje, dat staat al klaar voor Mali en geef die jongens stevig op hun falie en drijf ze terug tot ver achter Timboektoe! Verlies daar geen contactlens.. beste Hein! Er schijnt daar nogal wat woestijn te zijn’…

De Duitsers vinden – echt waar – alles toll, En zeker als wij daar straks tol betalen. Hoewel, ik kan dat ook nog zelf bepalen: Ik rijd nooit meer voorbij het bordje ‘ZOLL’. Dan merkt men wel dat tolwegheffing faalt, De tol wordt ook in Duitsland duur betaald.…

de hoofdpijn valt niet langer te verdragen het zwarte geld is op, nu sta ik rood de hond is ziek, m’n chef is hersendood m’n dochter (15) loopt op alle dagen m’n schoonmoeder probeert me te behagen ze klimt, in negligé gehuld, op schoot m’n zoon doet alles wat de Heer verbood ik word door vrouw en kinderen geslagen collega’s zijn aan stoelpoten…

herinnert mij aan jou Het licht wat ik in je glimlach kon zien En wat nu niet meer schijnt Het geeft niet wat het wordt Ik zal hetzelfde blijven ook als jij gaat……

haar lichte ernst verbergt ze achter stralend jonge ogen achterstevoren op de fiets lacht ze nog een laatste zwaai ze rekent op haar verstand om haar een handje te helpen en taalt vandaag even niet naar spannende smsjes ze gaat de wereld veroveren de geschiedenis overwinnen laat de natuur haar gang gaan streept zich naar de toekomst…

ze staan weer te knipperen met zijn tweetjes op de kloof die beiden Rode Zee doen zijn hij links en zij rechts het centrum al lang voorbij werpen ze extra blikken naar de ander die daar wegdrijft ongekende hoogtepunten tegemoet spelen ze verdwaasd het spel van zichzelf dan maar behelpen het schaarse contact vandaag dat hen nog sporadisch…

Als ik kan dichten mijn lief en mijn gevoelens kan verwoorden in een liefdesbrief en het zou voordragen aan jou bij het zien van jouw gezicht dan ontstaat mijn lief vanzelf het allermooiste gedicht Als ik kan dichten mijn lief dan heb ik woorden die geruisloos door de stilte worden verdoofd zinnen die vloeien…

Daar lag je dan Stil in een hoekje Een goede plek En alleszins jouw keus De rust waarnaar jij Zo zeer verlangde Was daar voor jou Maar toch… Ik hield je in de gaten Had jij mij nodig Was ik daar Vanzelfsprekend…

Het was een etmaallange benefiet Waartoe Het Dorp van dokter Klapwijk leidde Dat waren nog eens televisietijden Waarvan soms vaag een flard te binnen schiet Dus wat bij Klapwijks doodsbericht gaat dagen Zal met de krant van morgen wel vervagen…

Het is alsof ik in een gat zit. Bedolven onder het puin. Niemand die mij redt, niemand die mij begrijpt, niemand die mij helpt. Ik zit in mezelf bekneld, van alles gaat er door mijn hoofd, alsof iemand schreeuwt om hulp, ik heb pijn, zoveel pijn.…

Het is nu lente, De zon gaat vaker schijnen, Ik hoop dat de pijn vervaagt, En het verdriet om jou met de wolken zal verdwijnen. Jouw favoriete jaargetijde, Zal zorgen voor een verandering, Voorop staat de gedachte aan de mooie tijd met jou, Het verdriet wordt slechts een vage herinnering!…

Hoe gaat het met je?…

langs de vloedlijn ligt mijn uitgestrekte leven als het eb is droog maar als water helend is sta ik op en grijp naar kracht…

kijk naar mij uit als de lichten doven 'k zou moeten zweven op de toppen van de wereld voel me meer eenzaam in deze menigte mits ik op mezelf ben wetende dat dit mijn plaats is ben ik liever thuis sommigen zeggen dat ik een ster zou zijn niet begrijpende wat dat betekent klinkt alsof ik iets mis ben ik niet wie zij denken dat ik…

Hoe gaat het? Ze ziet mijn blik Het antwoord is moeilijker naarmate je ouder wordt Eén woord! Ik houd het op 'groeipijnen' Ze lacht…

Het lukt BP met geen mogelijkheid het gat te dichten terwijl de habitat wordt verstoord Een compleet zeeleven uitgemoord komen er nog steeds desastreuze berichten. Straks komt Hans Brinker nog op de proppen Om zijn vinger in het gat te stoppen.…

Ze vaart het zeegat uit om heel alleen haar zeiltocht rond de wereld te beginnen. Ik voel een golf van onrust diep van binnen. Je bouwt het liefst een muurtje om haar heen. Toch ben ik gekalmeerd, want elke mijl houdt Oerlemans een oogje in het zeil.…

Langzaam volgen vingers de lijnen van dit lichaam op zoek naar een leegte waar nooit iets heeft gezeten…

Ze trouwden, waarna ze onthulde te lijden aan talrijke schulden, maar blij was ze, dat d'r gemaal ieder gat in d'r vele begrotingen vulde. Door d'r moeder was eertijds gesteld: 'Kind, besef toch de waarde van geld. Ook al is-ie niet leuk, lig beslist in een deuk om een mop, door een rijkaard verteld!'…

Ze trouwden, waarna ze onthulde te lijden aan talrijke schulden, maar blij was ze, dat d'r gemaal ieder gat in d'r vele begrotingen vulde. Door d'r moeder was eertijds gesteld: 'Kind, besef toch de waarde van geld. Ook al is-ie niet leuk, lig beslist in een deuk om een mop, door een rijkaard verteld!'…

het leven gaat vanaf dan veel te vlug.…

Het bericht ging, echt waar, dat een man zijn vriendin gegrild had op de barbecue, hoewel ze alle twee jong waren. Zij heette Tinesha. Haar grootmoeder Kate overleefde ooit de ondergang van de Titanic, terwijl haar man Leonardo in de golven verdween. Haar moeder Marilyn bleef steeds hopen dat haar man ooit president zou worden, maar…

ik denk dus ik ben dat kan ik wel denken maar wie zegt mij dat het zo is ? dus vraag er eens naar vraag eens wie je bent aan de ander, zucht altijd dat vragen altijd dat vragen naar wie mij zegt dat het waar is en dat ik me niet ongerust hoef te maken, nergens over oke, nu is het genoeg slaap lekker schatje ja slaap…