Alle inzendingen over tarwe

Hoge wieken vangen veel weerstand, met de trotse ruggen in de wind, rusten niet voordat het kaartenhuis zich heeft vermalen tot wantrouwen en de reinste tarwe is gemalen tot gistend meel, waarmee geen brood meer is te bakken, en in eigen brouwerij om de hete pot te draaien van verzuurde balkenbrij, om de zilveren krenten uit…

Hoge wieken vangen veel weerstand, met de trotse ruggen in de wind, rusten niet voordat het kaartenhuis zich heeft vermalen tot wantrouwen en de reinste tarwe is gemalen tot gistend meel, waarmee geen brood meer is te bakken, en in eigen brouwerij om de hete pot te draaien van verzuurde balkenbrij, om de zilveren krenten uit…

- daar nu gloeiend zijn de weien van zomer-granen die hunne aêmende ebbe breien naar malvend ooste' en statig dagerade-roden, de wijl de morge' ontwaakt ten hemel en ter Leie -: wie kan u weten, en in 't harte niet verblijen, niet danke' om dagen, schoon als jonge zege-goden, gelijk een beedlaar dankt om warme tarwe-broden?...…

- daar nu glooiend zijn de weiên van zomer-granen, die hunne aêmende ebbe breien naar malvend Ooste' en statig dagerade-roden, dewijl de morge' ontwaakt ten hemel en ter Leië -: wie kan u weten, en in 't harte niet verblijên; niet danke' om dagen, schoon als jonge zege-goden, gelijk een beedlaar dankt om warme tarwe-broden?...…

ik weet nu geen antwoord op die vraag ik ben de monnik die in eindeloos geduld alles heeft opgeschreven, terwijl de wind door het stille klooster blies, terwijl ik de geur van rogge en tarwe proefde, terwijl het zilt van god en de getijden, blauw en krachtig, vettige sporen trok door de blauwe klei van dit stugge land.…

Vooral de tarwe moet het vandaag ontgelden. De storm schreeuwt mijn naam. Ik vlucht want mij treft blaam. De regen laat het land overlopen. Met de oogst is het nu gedaan. De hemelsluizen staan wagenwijd open. De grond is samen met mij bezopen van het water. De bliksemschichten verlichten de hemel.…

Tussen het oogsten van de tarwe en het rooien van de bieten zal het land zich wit tooien. De herfst zal kort duren, kaal worden vòòr haar tijd, vroege winterbruid. Het zal niet koud zijn onder het stro, het rottend loof.…

' Hoe lokt ons 't wild In luwt' van maagdelijke bossen; — Een ongerepte wereld geeft Aan elk haar tarwe, aan elk haar trossen, Aan ieder wat zij weeldrigst heeft; - Dáár dagen ze op, de Rode Wilden, Maar brengen kostb're pelterij, — Onmenselijke! wie dan gij Stiet ze uit tot zij hun spietsen drilden Op kind en grijze?…

Volle tarwe, sterke wind, die mij aan uw kluiten bindt. Altijd zie ik langs de dijk Bierum, Roodeschool en Spijk. Altijd keer ik tot u weer, Zeerijp, Eenum, Garrelsweer. Oude dorpen, oude stijl: Westeremden, Oldenzijl. Namen uit een lief verleden: Loppersum, Uithuizermeeden.…

De klaver, de luzerne, tarwe en gerst glijden als vonken goud in diepe vore. De leeuwerik antwoordt jubelend tot in 't verst op elke zaaier die zijn hoop ziet gloren. Voor de eerste maal na de verruwde dagen dalen de dieren naar de waterplekken. En de stalkalvren die zulk licht niet zagen, schuren verblind hun kop tegen de hekken.…

Hoe blinkend dat groen bij tarwe en gras, hoe bleek bij het sprietelend jonge vlas, hoe mat bij de blaren van 't struikgewas. En daar, die brem! O zie, hoeveel gevlinderde bloemkes, vlammend geel, met vleugeltjes van zacht fluweel! Ginds roept een koekoek in de wei; en deuntjes klinken allerlei van al de vogels van de Mei.…

Het luidruchtig koor der laarzen Van Kozakken en Tartaren In de verte, in het oosten, Midden in 't begeerde goud Der Oekraïense tarwezee, Het zomeroekraïnewoud Dansen duizend Donkozakken Steppedans, met Sturm und Drang, Laaiend als een vuurlawine In de zomeroekraïne In de verte, aan de zuidkust, van Odessa tot aan Kiev kleurt het tarwe…

Ook al sterven overal mensen Ver van haver, tarwe en gerst. Ons zal het worst wezen, ons is het zo wel best. Wat is ons het leven van een ander mens waard, Als het niet onze mond vult en ons tegoed spaart. Ergens staat ineens een wereld stil; Niet langer van zin, wat de mens van hem wil.…

Daar in de Donkerte Stadiglijk Valt er Niet dan de Klank van dit Ritme al- Leen: Klik klak klok Tik tak tok Dalen de vlegels; Zingt er het Hout op de Trillende Steen: Eerst op het Land stond de Tarwe te Wuiven Voor dat de Sikkel er Doorsneed met Lust.…

Donkozakken Rogoschin lachen Rogoschin mes Rogoschin mes-lachen Wolga ____________________ Wolga amper bloed gutsen van de Filippovna moe-verzadigd kind haar hart Smerdjakoff lachen lachen lachen Smerdjakoff doodt de dood In de verte over de tarwe-Oekraine…

Weer gaat het avondmaal wat langer duren met het verse brood van tarwe nieuw gerijpt dankend de Heer om de overvolle schuren waarin de geborgenheid voor de winter blijft.…

waardigheid, nee straks ontvangen wij van mensen enkel hun nieuwsgierigheid, hun dringen Hun vragen die 't van hun cultuurhistorische onwetendheid van leefomstandigheden in die tijd dan absoluut gaan winnen Allen komen reeds van ver terwijl wij onderwijl aan 't déjeuner met goudbokalen, wijnkaraf en van de akkers fijngemalen Tarwe…

Hoe sterkend is die aanblik Der rijk bebouwde landen, Met welig golvend koren, Met tarwe, garst en boekweit, Met haver, vlas en rogge, Der groene vette weiden, Vol grazend vee, door wilgen Omzoomd, waar langs de Rijnstroom, Met schone bochten slingert!…