Alle inzendingen over te voet op stap

Altijd te voet op stap, naar Compostella, is dat niet onwijs? Waarom blijft hij niet thuis, Bollekebolleke, als hij geen geld genoeg heeft voor de reis?…

Kringloop van gevoel, de vaste hand die met de zekerheid van licht de sporen drukt van voet tot stap tot zelfsprekend gemak.…

Stap voor stap zet ik voetje voor voetje plaats ik, zucht na zucht slaak ik traan na traan pink ik weg, al loop ik niet achteruit, mijn lijf gaat dat wel, stap voor stap, voet voor voet, zucht na zucht en traan na traan!…

zijn vierde kabinet is aangetreden vertrouwensindicatie is niet hoog de oorzaak? dat men gruwelijk vaak loog en óók omdat er zinloos wordt geleden maar velen zijn bekrompen (geen memorie) verdoven zich met RTL of Story…

Op blote voeten liep jij langs de kustlijn met een dromerige blik naar de sterren. stap voor stap als een model op de catwalk was mijn vizier op jouw heupen gericht.…

Go with the flow het ritme van een krijger die niet het kaas van zijn brood laat eten maar toch de zachtmoedige blik in zijn hart en ogen weet te bewaren de wind fluistert zijn verhaal van liefde over wereldzeeën nestelt het in boomkruintjes waar vogels het in donsveren wijdgespreid in vleugelslag meedragen…

Blauwend vuur water stuk getrapt schoeisel stof van de weg waar aan de nacht pijnlijk kleeft schimmig rookpluimige bossen mollen die kruisen het bloemrijke mos boomstille stap vissen en vogels gooien mijn richting los…

stap…

De ene voet voor de andere de ene stap voor de tweede Als de eerste niet wordt gezet, komt de tweede er nooit.…

's Winters pot chrysant Stap-voets processielandschap Graf Ster "fluisterstil"…

Voor mijn slaapkamerraam zit ik op de uitkijk Te wachten op het meisje van de krantenwijk. In haar ene hand heeft zij de krant En maakt een kom beweging met haar andere hand. Snel ren ik van de trap af naar buiten Van blijheid begin ik te fluiten. Maar was haar wenk wel voor mij Of was ik voor niets blij. Al vlug was ik bij haar fiets…

de schemer verheft zich de nevel sluipt al rond in geen tijd doet mist alle zicht teniet de late wandelaars gaan voet voor voet voor ... voet hun stille zwijgende stap wordt in de smoor verborgen van de eerste dolende winterschimmen…

per voet Gedempt schuift een wolk langszij de oever, ze raakt de kraag die haar van me scheidt, ik schud de behoefte van mijn schouder om mij in de regen te zwijgen en me te kleden naar de waarheid van dat moment…

een bloem in de loop van een geweer een hand op het hoofd van een kind een arm om de schouders van een zwerver een woord tot hen die worden doodgezwegenå water voor de dorstigen bedden voor vermoeiden brood voor hen die hongeren welkom voor hen die vluchtten maar ook begrip voor hen die bang zijn vergeving voor hen die wreed waren liefde…

Net als bij een trap Gebruik je bij elke stap Een trede. Maar overtreden Is met voeten treden.…

Stap voor stap Zet je je voeten neer Omgeven door wit Omgeven door iets wat je bang maakt Een stem in je hoofd Die blijft roepen Het meisje in de muren Ze maakt je gek Vraagt je om mee te gaan En als je op het punt staat Om te zeggen 'ja ik kom' Besef je opeens dat ze niet bestaat…

ik deed een stap en nog een stap we waren zo dichtbij mijn hand nog hier en die van jou een smeken een gebaar mijn voeten schoven naar je toe ik raakte al de paal het rood en wit van hé kijk uit hier is de grens hier houdt het op aarzelend bleef ik staan jij deed een stap en nog een stap we waren zo dichtbij jouw hand nog daar en die van…

Elke trede van de trap brengt je weer een stap omhoog maar ook al blijf je klimmen je bereikt toch nooit de regenboog. Elke stap vooruit brengt je steeds wat dichterbij naar wat uiteindelijk je doel is een stukje dichter nog naar mij.…

Elke seconde, elke stap, elke maat. Stap na stap kom ik verder Het gaat bijna vanzelf. Stap na stap ben ik gelukkiger en dichter bij mezelf.…

Die ene stap nog niet genomen omdat jij slapen kan waar onze dromen steeds weer bewegen de levende fantasie. Orde ons gebroken mijn tijd verplaatst. Verhalen zullen anders klinken maar niet zo Guinnevere en Lancelot. Wij zijn stervenden, ons verleden dicht geen grote mensen.…

Magistraal verpakt de innemende stilte kraakt bij elke stap…

één stap vooruit de toekomst tegemoet samen met jou? de toekomst tegemoet vooruit één stap…

Met kinderlijke eenvoud onderteken ik het formulier. Het staat nu op papier. Mijn peuter is niet meer. Vier al de dagen op de speelzaal zijn geteld. Kinderlijk eenvoudig opent zij de deur naar de wereld van onderwijs en het leven. Ben je er klaar voor? Ik ben toch al vier! Vier elke dag dat ik haar heb. Haar iets mag bijbrengen.…

, stap voor stap Pak mijn hand, maar niet te vast Leid me daar, maar laat me vrij Om zelf te lopen, stap voor stap Naar de plaats waar het oude plaats maakt voor hetzelfde en ik toekom aan een levendige rust…

stap voor stap leerde ik mijn eigen weg volhoudend verder te gaan. letter na letter leerde ik het codewoord spellen om in volle vrijheid te kunnen kiezen voor mijn tegendraads bestaan. van jaar tot jaar mocht en kon ik zo uitgroeien tot iemand die voor zijn vaderland meer deed dan zwaaien met een tricolore vaan.…

We willen steeds het liefst vooruit. Die kant op, waar het lichter is, ontsnappen aan de duisternis, zo snel als kan het dal weer uit. Vergeten wat ons vast wil houden, niet denken aan de eenzaamheid. Ogen dicht, geen angst, geen spijt, geen twijfel aan wie we vertrouwden. De weg is steil, het pad vol stenen. Waar ben je? Hoor je me niet…

de premier gaat weer vooruit stap voor stap, gelukkig maar we hebben alles 'op de voet' gevolgd zo'n operatie is best wel naar twee operaties waren mislukt toen kwam de vakbond in opstand "we laten niemand naaien, gaan voor elke burger in ons land !…

We houden afstand: anderhalve meter We volgen deze regel op de voet Bij één of twee of drie werkt het niet goed Nee anderhalf: dat voelt een heel stuk beter Mijn vrouw zegt met een glimlach quasi blij Gezellig schat, je zit nooit zo dichtbij…

de wereld houd je staande let maar eens goed op luister je nog wel luister toch ik hoor het hem nog zeggen zo uit het blote hoofd tegen al die mensen waarvoor hij met zijn woorden vocht zelf ga ik richting een voldoende schat mezelf niet in ik hou mezelf staande net zoals de wereld is…

In de straten ruist `n lied tikken mijn voeten in de stap een vroege vogel tjilpt het gras nog groener zo de klinkers willen praten maar mijn ik is uitgegaan het verlangen van het zwerven stilaan in de nacht ontdaan…