Alle inzendingen over televisie OR keuken OR humor

Zij kon niet bij het hoogste schap en sprak mij verlangend aan: 'zou u mij misschien willen~~~~' doorbrak de vraag met humor nee, was mijn reactie: dat wil ik niet! zij schrok: 'maar uh, uh~~~~~' Interrumpeerde haar weer: wel wil ik u even een kontje geven 'uh?' keek zij boos ja, besliste ik, omhoog, optillen?…

Humoristen weten wat relativeren is. Mensen die weten dat ze dom zijn, zijn intelligent. Clowns en narren weten zeker, wat slimme mensen niet weten. Geen bijdehante meid weet dat. Geen arrogante vent.…

Vanouds bestaat de zot in narrenpak, Die zorgt voor zang en dans, jolijt, satire, En om zijn ongenoegen bot te vieren, Neemt hij de vorst eens lekker op de hak. Ben jij het onderwerp? Wees niet ontstemd, Want dan sta je wel twee keer in je hemd.…

De humor, da’s een heel speciaal geval. Behulpzaam helpt ze spanning te bevrijden, ze vecht om de verzuring te bestrijden, ze brengt verlichting in dit tranendal.…

Ze sprak een uur lang op de televisie, want de biografie van haar overleden man Jan Wolkers was eindelijk klaar. Zowaar. Hoe ze ooit met hem de wildste avonturen aanging en hij kickte met nog een vrouw erbij, hoe mooi hij in de keuken was en in de tuin met allerlei kleine dieren in zijn opperste sas.…

Dat was nog toen hij de humor in zijn bast voelde, maar in 2012 was hij zo verbitterd door zijn armoede en zijn isolement, dat hij al die rijkaards op hun supersnelle fietsen niet meer uit kon staan, dus kocht hij via via een grote hoeveelheid kopspijkers, die hij 's nachts over de etappewegen van de volgende dag heeft uitgestrooid als kwaad…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Al lang geen kleine stad meer knip ik mijn nagels met de pijn van de verloren gewaande stier gewond op de televisie van het weggelopen zwarte zwijntje het eeuwige gezeur over de plaatselijke gewoonten de doorsnee humor van mijn reisgenoot en ik die nog steeds geniet van iedere seconde achter de slapeloze branding die door gaat tot in mijn…

, die lege nachten die donkere kale nachten met toch zoveel verwondering, openbaring en een lach. een traan, een knuffel zij is openhartige televisie mijn ziel Dorst naar dat mens ja, zij van de televisie Ryanne van Rotterdam…

de tegels rasteren de koelkast zoemt de koekenpan links in mijn hand op het aanrecht rechts de eierkoker Met mijn vork prik ik langtandig in de boter. Ik bedenk me, stop de stekker, haal hem uit het contact en morrel aan het gas Het koude ei voelt stenig dood maar licht, want het zou moeten vliegen…

hij loopt gewoonlijk met een wijde boog rond de rekken in de supermarkt waar wel honderd potjes lonken naar het niet zo kennersoog van de te zware keukenpiet liever blijft hij uren hangen in de marge van de winkelstraat waar in groene geuren wordt geschreeuwd dat zijn neus te zeer gevoelig is zijn ogen altijd worden verzocht het juiste kruid…

Toen de teevee als toppunt van beschaving Een halve eeuw geleden hier verscheen Werd alles eensklaps anders dan voorheen, Want er ontstond massale kijkverslaving. Ja, de teevee zag Abraham - hoezee, Maar Abraham zag goddank nooit teevee.…

niets beweegt, in het stiltebeeld van vlekjes in miljoenen kleuren groen, met witte, gele, rode spaarzaam uitgestrooide stipjes bloem niets beweegt het stille zilverwaas van haast afwezig water, net verlaten door de avondschemering van vermiljoen niets beweegt niets te horen nergens in de Oostgracht leven op dit schemeravonduur, waar…

de gedachtenloze dag begint geen woord, geen lied verwacht een zin, geen metafoor verstoort mijn stille dromen, weg van waar de woorden stromen…

kijk, daar staat mijn naam al op een graf, dezelfde naam die men mij gaf die van mijn opa, naamgenoot, een maand voor mijn geboorte dood er was in dertig, veertig jaar haast niemand die nog omkeek naar dit simpel graf, een steen, wat grind, betreden door geen vrouw, geen kind een man, een vader indertijd, rest jou alleen vergetelheid je…

aarzelend gaan je laden door de nacht je kast gaapt beurtelings met al zijn deuren je koude spiegel twijfelt aan de kleuren die ’t opengaand gordijn niet had verwacht ze wekken met hun ruziënd gefluister mijn aandacht voor jouw zijdezachte rug terwijl jij in mijn ogen veel te vlug je aankleedt in het grijze halfduister mijn adem daalt bevangen…

boven zilveren golfjes van de avondzee de langste wolk ooit, wij, met zijn tweeën op het zachte, lege strand pap kijk, die gouden bovenrand zo mooi, denk jij ook niet, hé pap, denk jij ook niet dat dít de allerlangste is, de langste ooit? ik zwijg gedwee, verstrooid pak ik je hand als nooit genietend van jouw erfenis, hoe jij na…

zeventien ganzen schrijven vrijheid in de lucht vlucht van de seizoenen…

onverdraaglijk stille linten druipen huilend langs de kist, door witte rozen neergevlijd voor haar wier tijd verstreken is jouw stem verkleedt ons leed in vreemde, plechtige clichés, tekortgeschoten woorden smorend in verwacht gemis, verloren in een bloemenzee en ongehoorde treurmuziek maar waar is ons verdriet? het blijft verdrongen…

om jouw gezicht het regenlicht van duizend druppels op de ruit terwijl jij rustig schrijft, schiet mijn geboeid verlangen uit naar zachte huid onder mijn handen, verken ik met mijn tong je warme rondingen en randen, gaan golven van gedroomd genot omlaag vanuit mijn lichte hoofd het weerbericht belooft, zeg jij, vandaag niet veel voor…

dertien kalveren, getekend, maar gespaard gebleven twee bestuurders, de één, ook zij is zwaar gebrandmerkt voor het leven de ander, als altijd klaar om een gedempte put te geven besturen in het jaar tweeduizend zeven…

Hoe dit alles de keuken verruimt. Hoe kinderen de minuten tellen. Moet dan de betekenis nog worden opgezocht als de lucht over de messen waait en moeder rokend in de keuken staat als een braambos, als de slag bij Waterloo?…

Hoe de dweil zich in de keuken weet te herhalen met broodkruimels en uienschillen over onbekende voetstappen is een raadsel voor de stofzuiger die werkeloos toe ziet hoe de dweil zich weet te herhalen in de keuken met herinneringen.…

Het meisje had gewoonweg niks te willen, We hoorden hoe het toeging bij ‘The Voice’. Het was een kwestie van multiple choice: Haar stem, dan wel haar borsten of haar billen. Daardoor had Ali B. het ook druk zat: “Ik heb mijn handen vol aan haar gehad.”…

Om ongewenste humor te bestrijden Zoekt men in Groningen een vakjurist Liefst één die elk gevoel voor humor mist En die ons van “gekwetst zijn” gaat bevrijden Dus Sam en Moos en Jezus in de kast Ook Mohammed is ons nooit meer tot last…

Ik ben een vreemde voor hen, ik heb geen humor – die dat overbrugt.…

Er waren mooie beelden op de buis Om de te vroeg gestorven Jos te eren De jonge garde kan er wat van leren Voor zulke televisie bleef je thuis Voor mij mag je die integraal herhalen En wedden dat de kijkcijfers niet dalen?…

Ze kruipen weg in de beeldbuis Opdat we monddood blijven Van daar uit bestoken ze ons met moraal Als spelletjes en blote lijven Zelf leven ze in het donker Lichte spot als voeding Terend op elkaar om de illusie niet te verstoren Een gouden klapzoen als vergoeding Het aantal slachtoffers neemt gestaag toe Gelijk aan de verloedering Onkruid…