Alle inzendingen over tellsell OR lichaam

Een lichaam geeft de woorden in stilte aan. Ogen laten zien wat er in je om gaat. Armen gaan open voor een omhelzing. Handen klaar om kracht te schenken. Hart vol liefde laat lichaamstaal spreken.…

Soms doe je niet wat ik wil en maak je mij van binnen even stil. Je laat me de diepte van het leven voelen. Niet makkelijk wat ze met verwaarloosde tuberculose bedoelen. Zal het ooit nog zo zijn? Alleen lachende dagen zonder pijn. Niet te bevatten maar toch blijven hopen bijna 8 jaar lang met opgeheven hoofd door gelopen. Bidden voor de wonderen…

lichaam waarom blijf je weigeren in mijn hoofd blijft het steigeren je doet mij geen plezier ik ben kwaad en vloek en ik tier pijn ging je maar weg luister toch naar wat ik zeg ik speel toneel met mijn lach maar ik heb nu een enorme terugslag heeft iemand een goede tip het duurt te lang deze pijnlijke dip…

Lichaam wat maak je mij kwaad Waarom ben je nu niet mijn maat Laat je mij stikken Dat hoef ik niet te pikken Stukje bij beetje Dat weet je Maar het ging zo goed Daar gaan we weer Een stapje terug dat moet Nee, ik wil niet klagen Maar je hebt zo van die dagen Accepteren Zal ik dat ooit leren!…

Denksels dwalen oeverloos Door het brein, bezetten Eiwitkabels die kronk´lend Door mijn schedel gaan - Gedachten gaan vruchteloos te keer, Zonder ooit de uitgang te vinden Waarnaar zij zo driftig op zoek zijn, Waarbij zij het lichaam vergeten; Eerst maar eens het vel voelen Waarmee mijn geest moet samenvallen Voor ik verder opga…

Als een boom zal dit lichaam blijven staan wachtend onomwonden tussen het spel van licht en schaduw tot haar vingertoppen sterven en zuchtend ophouden te bestaan de dans verloren...!…

Lichaam dat krom voorover Gebogen loopt, stramheid van Pezen en spieren door medicijnen Muurvast aan elkaar gebonden, Geest die nog wel in de Woning van het lome lijf Verblijft maar zich in staat Van ontbinding bevindt En tevergeefs probeert Mee te komen in het tempo Van de tijd…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Langzaam kom je zijn leven binnen zonder te vragen of hij dat wil 'Waar liggen de sleutels nou?' Soms ben je weg denkt hij dat je niet terug komt dat het een vergissing was 'Hoe kan ik dát nu vergeten zijn?' Opeens ben je er weer dwingend aanwezig 'Wat was die náám ook al weer?' Je bent ongemerkt binnen in hem geslopen neemt…

Waar het leven Niet meer woont, De dood niet Langer wacht Maar nu al Is komen wonen In wat mijn brein Schijnt te zijn, Terwijl het lichaam Zo op het oog doorgaat Met leven, nog, Worden graven Opengebroken En vind ik de Dood die uit het Leven is opgestaan, Is het alleen de dood Nog die leeft…

Ontklede toen je lichaam dat je liet liggen vlak bij mij lagen je armen die evenals je benen en je buik, billen en borsten naakt lagen... Toen pakte ik toch de sprei: het werd te veel voor mij…

het levend lichaam loopt in de rechter dij ontstaat een gevoelloze spierlaag als het lichaam gaat zitten komt de dij weer bij het levend lichaam lag wel de hele nacht in slaap wordt wakker met een zwaar gevoel in de onderbuik thermostaat van de prostaat het levend lichaam ademt maar als het de vage geur van een roos wil opsnuiven voelt…

Vrouwen, de gevulde van veertig zitten in hun vlees als in een luie canapé. Wulps en weelderig en weldoorvoed. Onderuitgezakt, gewichtig opgepropt in negligé. Ingekapseld, vetgemest en opgefokt. Veelal voos dan vast geslibd. Kooitje open, deurtje dicht - stom wicht dat de geur van het hooi is vergeten - vlinders van het zwaargewicht.…

Mijn geest zoekt een nieuw Lichaam voor mijn ziel, ik leef Al dagen niet meer. Bevreesd zonder hoop, Bedrogen, leeggezogen Door dit vacuüm Waarin ik als een Levensloze zaaddrager Zweef, vol verlangen Wat grond te vinden Om in te kunnen groeien. Maar zelfs de aarde Laat mij niet in mijn Waarde.…

Weer neergeschoten door het verleden Lig ik verlamd met een berg Herinneringen op mijn borst Te zwaar om mij te keren naar het heden Een gapend gat in de rug Eens zal je leren Wat je achter je laat Komt toch weer terug Kou langs de graat Verstilt het hart…

Is het met je borsten mis? Treur dan niet, want weet je, Als je een bh een A-tje is, Dan heb je toch een beetje.…

de lange nacht sliep niet genoeg het licht ontwaakte veel te vroeg en regen striemde ruiten het koude lichaam weerloos bloot aan zwaartekracht van ouder lood mijn binnen wil niet buiten…

onder de burka hoe zacht ze ook mogen zijn de grote borsten op siliconen het grote borsten geweld woedt in de lijven het gevulde hart loopt over van gouden bergen met zon en zoet bloed lekker warm in bed pijn en geen pijn tegelijk hoe wonderbaarlijk modieuze meiden bijna de hele winter ontblote nieren…

ik ben een tweeling in mijn eigen lichaam aan voeten en handen gebonden samen spelen we mens erger je niet thee en mariakaakjes staan op onze ribben onze zusjes spelen met barbiepoppen in de linkerkamer de rechterkamer is gesloten wegens restauratie ik gooi nog wat blokken in het hartvuur onze ingewanden rillen van de kou…

Bejaarden heb je in soorten en maten en op een dag, ben ik het ook. Dus liefste vlucht nu het nog kan. Vlucht nu we nog dansen,lachen en praten, vlucht voor het grijze spook. Want wat krijg je dan: Gemier en gemeier, gezeik en gezeur. Zo doof als een kwartel, dement als een deur. Lekkende blazen, verzuurd tot het bot. Verbitterde dromen,…

in het schijnsel van de heldere maan blijf ik even verstokt staan ware het als haar gloed, over een rustige zee straalt jouw schoonheid mij tegemoet als ik dan door jouw passie heerlijk zal slapen en na een nacht van dromen stralend zal ontwaken zie ik diezelfde schoonheid voor eeuwig bewaard als bij het eerste moment waarop ik…

o ,liefde ik zuig je in mijn ogen als muts trek ik je over mijn oren fameuze klanken besprenkelen mijn tong – mijn huid in volvoering als satijn omhul je mijn lichaam geladen laaf ik mijn dorst grijpend in deze storm brand ze gaten in mijn kleren blijf maar liefde, dring maar binnen ik geef je wel onderdak o , liefde drink me jouw volheid…

nog ben ik in naaktheid van het afwezige verstijfd in stilte in het gestamel van betovering een voorschot op het leven nog blind in duisternis vervreemd nog zal ik opstijgen onaangetast in ontsnapping beetje bij beetje uit het lichaam nog nooit was ik hier maar in teken van leven werd mijn naam kenbaar gemaakt…

dood je wilde schoonheid in een zacht lied als een landschap zonder lichaam of vermaalde rust in stof van verdwenen namen die nooit meer zijn gezien…

de nacht deelt zwarte lakens uit het draagt liefde in witte rouw dat langzaam gedragen word in in de laatste uren van leven het lichaam brak af in de mond der leegte dit is de dag die einde neemt in de tederheid van leven uw naam nu noem ik niet uw dood moet een streling zijn voor het oog…

het is moeilijk en zwaar luisteren naar je lichaam, soms denk ik vergeet het maar.…

vrees niet kleintje daal vredig neer uit het portaal der liefde kom bruisend aan in het licht des levens vloei maar uit jouw pure liefdevolle lichaam in gloed van dageraad kraai maar je eerste geluidjes in de fonkelende morgendauw je eerste levensdrift zo rustig ademend…

voor jouw verlegenheid zou ik mij liever niet willen excuseren want je kijkt weg en vraagt je ondertussen af of ik jouw strijd zal delen had jij mijn lijf nog gaaf gekend dan had ik trots met jou de foto's teruggehaald en samen zouden we op oude beelden de liefde laten spelen elkaar vertellen van een gaaf bestaan…

Ik drink water naar zee pleng en plons tranen blus de branding bloot. Werp zand in de golven schuim al mijn kragen af. De horizon is geen dorst die ik zal kunnen lessen. Strooi alle krachten murw mok en mors scheutig energie laai dan de laatste vuren op. Ik zwem dit lijf aan flarden steeds dieper het leven in. De overkant is…