Alle inzendingen over tergende pijn

Nog een paar jaar en ik ben rijp voor een kunstgebit, mijn benen haperen al, een stok zal nodig zijn, ja jongelingen, ik dementeer, heb last van spit, mijn hele leven gewijd aan de wijsheidsleer, maar wat rest is van allen, die tergende pijn, het terugverlangen naar de borsten van Judith!…

verlangen, einde van de pijn voorbij is je verdriet nu voorbij, alles is voorbij…

zelf voor altijd en voor eeuwig die ene dag die voor jou de laatste was maar jij had geen keuze slechts verlangen, einde van de pijn voorbij is je verdriet voorbij, alles is voorbij…

haardvuur laait het schapenvel tot neder liggen voordat ik het wist je ogen aaien geil en ritsgericht retour mijn lustgezicht hete lippen nippen draaien de cognac naaien wijzers van de klok half ontkleed je ogen haast gesloten kus jij van de week waar ik al bang voor was…

Het duister van de nacht intense pijn in mijn hart mijn ziel uiteengereten allesoverweldigend wanhoop donker en diep eindeloze spiraal een bestaan zo donker is de nacht hart zo diep tergend door mijn ziel…

Het doet pijn bij je te zijn lichamelijk aanwezig ogen dwalen weg zeggen zoveel terwijl je al zo lang niets meer zegt opnieuw sta je op loopt heen en weer die tergende onrust kwetst elke keer nog ben je hier lijfelijk thuis je geest is al in een ander huis het doet pijn bij je te zijn…

Wat ik voel Is de pijn Van wat niet is Maar had kunnen zijn Afstand als schuld Liefde voorbij Pijn in ruil Voor de liefde in mij…

steil boven de cassave akker explodereert de zon ziel en lichaam scheuren uiteen in doornige entiteiten striemende pijn overwoekert haar geschonden lichaam tergend traag kruipen de minuten tegen een steile helling tijd heelt geen wonden…

Zittend verlaten en alleen Terugkijkend naar de toekomst Naar een verbitterde oude man Zijn oneindige liefde wilde geven Afgestompt van zijn dromen Door giftige doornen in zijn hart Langzaam verrottend van binnenuit Een verlamd gevoelloos schild creëerde Apatisch en afhankelijk door pijn Zijn liefde niet meer kon tonen En tergend en hatend…

Tergend langzaam strelen jouw handen over mijn zachte lijf. Ik proef jouw sappen in mijn mond Je kijkt me vol verwachting aan Ik voel mijn lichaam branden Traag kijk ik op, en zoek jouw ogen, Je mag je laten gaan. Zoete geuren hangen ik ons nachtverblijf. Jij bent hier meester, ik jouw slaaf.…

Voorlopig schaats ik naakt en alleen op het ijs Mijn bloed sijpelde weg uit mijn gekromde aders; Mijn geest boog zich neer voor mijn dorre kaders Eén ding weet ik: ik sta op de tocht, maar ik besta. ----------------------------------------------------- Geschreven door mijn overleden vriend 1983.…

Als ik me snij, tergend langzaam, in mijn bloedrood getekende lichaam geeft het me een geweldig gevoel, zo aangenaam ik voel me opgelucht; niet meer eenzaam Als ik me zo straf drupt het bloed geleidelijk van me af dat zo wegvoert het gevoel dat een hevige pijn gaf die ik mijn leven lang ken, van jongsaf Door het diepe gekras bevrijdt van…

Eindeloze dagen Nachten zonder droom Ik blijf het verlangen Verlangen naar het chroom Tergend diepe graven Die dood zijn door de kou Hoe moet het in het leven Hoe moet het zonder jou Hoelang gaat dit duren Dit gevoel zonder gevoel Morgen wordt het beter Morgen is alles Cool Waarom blijf ik nou denken Waarom doet dit zo’n pijn Je…

blinde pijn.…

tergend langzaam braakt de winter zijn laatste kou lente in aantocht…

Hij kust de koude muren raapt tranen van de nacht veegt het stof uit alle hoeken schud de kussens zacht geduldig legt hij zich ten ruste in lengte van uren en wacht dat zij aan hem verschijnt in gouden gloed in al haar pracht hij sluit zijn ogen grijpt vast aan herinnering hoort haar stem in verte zacht…

De bokshandschoen treft tergend traag raak. Twee ogen, Blauw dan oranje.…

Iedereen kent het waardeloze gevoel Zoveel pijn met wat voor doel. Ooit sprongen de vonken er vanaf En nu voelt het doods als een graf. Maar deze eerste liefde vergeet je nooit En er komt ooit weer iemand die je hart ontdooit.…

elke dag maak ik een krasje in m'n ziel een kleintje maar daar niet van maar tergend langzaam elke dag maak ik een krasje in me eentje maar daar niet van maar elke dag vloeien twee helrode druppels bloed weg en als m'n ziel ooit volgekrast wordt - ja ik heb een ziel eentje maar - zal ik uitgebloed zijn en tergend langzaam sterven…

maar dan spatten de druppels vol geweld uiteen ………… Ik voel me leeg vervuld met pijn maar vooral zonder jou……. zo vreselijk alleen…

Vergetelheid rest voor weten, Litteken in geweten, In gedachtegang gesleten, Tergend traag wordt vergeten.…

Het is verdomd moeilijk om te wachten Op iets dat waarschijnlijk niet komen gaat, Zonder iets om de pijn te verzachten, Behalve als dit gevoel mij misschien Hopelijk Verlaat…

tergend langzaam stervend opnieuw geplant in een ander land draai om dag en nacht tot je weer lacht…

Want als de pijnen toeslaan, ben ik alleen maar lichaam. De geest komt in het nauw. Hij wil wel op de vlucht slaan. Maar heeft geen plaats om heen te gaan. Dan zoek ik naar een middel, voor wat vergetelheid, in mijn verhaal. Dan moet ik eerlijk zeggen, ik hou er niet zo van. Het middel is soms erger dan de kwaal.…

Compliment; (afgunst) Het wennen; Opnieuw leren ervaren; Het aanhoren. Dingen die je was gewend; Elke dag; Niks aan verloren. Gemeend of niet; Het verschil wordt steeds groter; Je doet gewoon je best. Totdat je er te veel kreeg; Je groeide in populariteit; Passeert de rest. In plaats van delen; Word jij ongewenst; Om iets wat…

De gedwongen discipline Als een tergende woestijn Je kruipt en verbijt de pijn Onnadenkende machine Zoute druppels - tranen en zweet - Je blik staat strak vooruit De stilte is pijnlijk luid De horizon – oneindig breed – Millimeter lijken kilometers en vormen samen een meter Fata morgana’s fluisteren, ‘Wat een flater!’…

koud als marmer de oneindigheid waarin ze zwerft zo tergend teer onaanraakbaar in de volkomen stilte van de dood uit de wolken raast de storm…

adem kan snakken Het woeste gejuich klinkt nog in mijn oren Nu ik hier tergend langzaam hang te smoren Uit mijn gebroken nek ebt de pijn nu snel weg Terwijl ik dan toch maar het laatste loodje leg Mijn benen bungelen triest boven de grond Door de wind draaien ze wat zachtjes rond Mijn verkilde romp voelt zo zwaar als lood Ben ik dan nu eindelijk…

Tergend, sluipend, giftig... doe je je werk Bedankt, Koning Alcohol!…

letters gezet op schier onmogelijke plek de woorden tergend dwarsgezeten zinnen abrupt afgebroken dwarse gedichten schrijf je nu eenmaal bij voorkeur met wind tegen…