Zijn eindpunt was in zicht
hartenkreet
Geen volle bos
Sneeuwwitte haren
Deze haren waren witte ragfijne haren
Als engelenhaar, gesponnen door het vocht
Een vorst in aantocht
Zo wit als sneeuw door de jaren daargelaten
Was nu zijn in stof verweerde stoel verlaten
Enkel de verhalen werden er nog verteld
Want vroeger dat telt
De rillingen liepen over mijn rug
De sneeuw kwam vast…