Alle inzendingen over terug val OR kiezelsteentje OR struikel

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Een verkenning van beeld en Sprake, van val en opstand, van De kracht om te negeren, en de Macht om te verlossen, van het laatste, En van het eerste, van de kinderen.…

sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode Zee Langs Jericho daar in de verte Dalen we af daarheen Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Yerushalayim shel zahav Veshel nechoshet veshel or…

Op het pad van kiezels luisterend naar jouw kleur struikel ik vol overgave en beland in jouw schaduw Stenen, grijs, zwart en bruin Kijkend naar jouw geur maak geen keuze en val in de diepte Onder de meidoorn mijmerend over ons zien wij velden koolzaad maar zien geen begin Op het pad van kiezels nip ik aan jouw tranen Peinzend schrijden…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

even de draad kwijt val dan ragfijn als een spin terug in je web…

Domweg gestruikeld Een miniscuul ding Languit op mijn weg. -------------------------------------------------------------------- Wat is een "Bontje"? Een door Jan Bontje bedachte variant op de van oorsprong Japanse haiku. Twee essentiële verschillen met de Japanse haiku zijn dat een "bontje", in tegenstelling tot de haiku, niet per se over…

Toen ik struikelde lag ik met haar op de grond zij eerst beweegloos we krabbelden overeind samen liepen we verder…

Blijven dansen, in weerwil van het gedrocht, wat het spel je ook bedeelt, blijven sjansen Waar opent de hemelpoort als zegel op de keuze, blijf buigzaam, rekbaar en lief Sterk als water op het veld van tegenstellingen; verwerf de aarde, en neem wat toeval je toont, hoe het onpersoonlijke je hoont, hoe het je loont…

Steevast sta ik seconden te tellen als taal struikelt over z'n zin bungelt huichelt verder knikt Telkens vallen falende stralen middels spraak als hinderlijke steken in de stilte; de ketsende klanken kloppen steeds weer aan het oude zeer van zwak glas en jonge ogen Maar het ligt ook aan mij, leg de dolk naast me neer, ik kijk…

De strijdende man kan z'n wapentuig niet meer afzetten: een glimlach beantwoordt hij met een van oorlog doordrenkte blik; liefde weerspiegelt de dood; leven apathie. Eenzaam schreidend, vrij van lust, z'n harnas is z'n huid ijzeren construct,luchtdicht; lede ogen- En als hij met ontwapende blik, als een kind -de onverwoordde…

Boos botsende bestuurlijke blikken flitsen curieus fel over en weer Wild wapenende woorden verjagen de harmonie van weleer Strijdlustige star stramme strategen bestormen klunzig hun schans van besluit Hete hardleerse harten verstoken de bres voorts vol binnenshuis Bescheten bang beroete bestuurders slaan verbleekt hun ruïnedrôme gade…

Rafels mogen zich niet roeren Ruisen en wapperen in de wind en gelapte grenzen vervagen vinden wij Slierten vermaken beschaving creëren luchtig losbandigheid ontsieren het standaard streepjespak vinden wij Vezels die ooit strepen waren vervlochten zuidelijk vindingrijk democratie met kiesrechte vorm vinden wij Kunst en uitvinding…

licht had geen kracht het pad slingerde doelloos rond zwart van een gat jij wist van de rand het struikelen een val de pijn al voorbij had geen oog voor vogels die schreeuwden draaiend in angstige vlucht jij spiraalde in grijs zag bij zwart raken een groen stukje staan een bloem bloeiend voor leven wilde haar hart aan jou geven…

ik tel, een, twee, drie, stoeptegels hallo buuf ja, ook goeiemiddag opnieuw ik tel, een, twee drie tot de brug een vliegje in mijn oog ik moet terug ik tel, een, twee, drie stoeptegel ligt dwars ik struikel over vier vijf hechtingen in mijn knie ik tel, een, twee, drie pillen heel secuur het moet zegt mijn natuur…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

vrede torst toekomst op zijn rug in de val van het verleden één stap vooruit twee stappen terug.....…

terug op mijn schreden moet ik een stap en dan nog een met gestrekte armen duw je mijn log geworden gewicht…

Was het maar weer zoals toen Geen problemen Geen zorgen Geen gebroken hart Op dit moment ben ik het allemaal zat Kon ik de tijd maar terug draaien Of had ik maar een tuintje Een tuintje waar ik wat geluk kon zaaien Ik ben gebroken Het is tijd voor de verdoving Kon ik maar terug Terug naar het begin Waarin het allemaal zo goed ging…

Misschien is het goed dat je bent weggegaan Want wie blijft komt nooit terug...…

het land verlaten vreemde ogen staren in de eeuwigheid die wij langzaam aan verliezen het gevecht om de geest is laveloos tempeliers bewaken de rots vol trots bedwelmende roes glas rood bloed het weet je te vangen zonder handen te klappen zelfs geen één geluid gaat boven bidden uit zoekt duisternis in lak zakt altijd richting zwaartekracht…

langzaam als sneeuw voor de zon alles wordt vaag mischien is vergeten beter alweer een kilometer in één oogopslag achter ligt een hal een monster vol klanken totdat het stopt rook verdwijnt zo fijn muziek en mensen blijf nog even en ik denk ooit terug…

daar ben ik weer terug van weggeweest daar ben ik weer terug van het donker ik zal blijven hier in deze wereld ik zal blijven bij het licht nooit zal ik gaan komt op hetzelfde neer nooit zal ik gaan ik ben er net ik ben er weer terug van weggeweest ik ben er weer en ik blijf.....…

En al struikelend over de oneffenheden mijn verleden Onderga ik de resterende weg van mijn ijle toekomst Schuifelend beweeg ik mij in het duister voorwaarts Mijn geleden tijd terecht wijzend Weet ik er is geen herstel Angstig met een glimlach en het eind in zicht Hoed ik mij niet te struikelen…

Gedreven door mijn valse sluwheid Schreed ik op het laagste niveau Verminkt achterlatend verboden zones Maar dan gleed ik uit door de herkenning Struikelend smakte ik op het granieten geheel Mijn gezicht haakte de richel van fatsoen Scheurde mijn schranderheid en liet los Om meegevoerd door de frisse wind In het duistere ravijn af te dwarrelen…

Drie witte slangen licht aan weke lantaarns gehangen kronkelend door een zwart koud bed - waar klamme lakens kil en kammen breken vale stilte flakkerend weg als ’t morgenlicht de stroom afzet En aan drie glazen rode edelsteen hangen leergelooide handen - door strijd verleerd - met zich alleen opgevist in lange nachten struikelen zij in…

terug kan halen je bent immers dood val ik tandenknarsend stil ik heb je niet gezocht waar was je in dat ongeziene gezin hoe kan ik je vinden wie was je ik heb je niet gekend ik weet niet wie wij waren op papier teken ik je uit verder reik ik niet nu ik je niet terug kan halen…