Alle inzendingen over terugblik OR jeugd OR kinderpijn

Terug in mijn gedachten terug in mijn verdriet. Even mijn gedichten gelezen mijn omschreven verdriet. Tranen langs mijn wangen, ik voel weer alle pijn. Ik kijk naar de datum onderaan de lijn: slechts zeven maanden geleden is dit geschreven. Kennissen komen en gaan, opnieuw vallen en opstaan. Toch wordt elke dag iets lichter om te…

Op de nieuwste dag vroeg ik je, -ietwat lichtzinnig misschien- zie nog één keer om Je kent me niet eens, -weet ook niet wie ik ben- maar toch, vol vertrouwen leg je openhartig je ziel bloot Je oprechtheid verwondert mij, -verbaast mij- en maakt mij stil in volkomen bewondering .…

's avonds onder een oude treurwilg zie ik de dag weerspiegelt in het water al het goede en kwade rimpelt weg…

Je sprak wel eens over het boekje, je had het thuis liggen, ik heb het nooit mogen zien. Niemand denk ik. Het was een opsomming van namen van mensen die je ontvallen waren. Alle namen van mensen die je kende, elk familielid, alle vrienden en alle kennissen die je in je lange leven meegenomen zag worden door de dood schreef je onder aan de…

Ach, ik dacht: laat ik je maar weer een mailtje sturen laatst, toen je jarig was Het was natuurlijk wel al even wat geleden maar door dat vegetarisch etentje, nog pas de vurige en lange kussen op de parkeerplaats, en ons gretig graaien in het gras dacht ik zo bij mezelf dat het misschien tussen ons wel weer in orde was Maar…

Hij zou met haar mee gaan en terugreizen in de tijd, om te kijken of er misschien nog iets van de schade, zo smartelijk haar in haar jeugd aangedaan en overkomen, kon worden hersteld, of toch minstens nog wat kon worden verzacht. Dat moest lukken, wist hij, want zoveel liefde zou hij haar wel kunnen geven.…

Ik kwam hem zomaar tegen op een warme zomerdag Ik was meteen verloren toen ik die blik in zijn ogen zag Ik vond hem bij de liefde en de rust die ik gevonden had Ik voel nog de kracht die hij me gaf en het gelukkige gevoel dat ik bezat Wat ik toen had gevonden ben ik allang weer kwijt Ik heb een harde les geleerd maar weet nu dat alles…

Het waren late veertigers die zich nestelden op een terras. Hun ogen kregen iets glazigs toen ze praatten over hoe het vroeger was. Hun vrouwen waren fijn en strak daarmee werden ze graag gezien. Nu zijn hun levens zurig en brak, hun begeerte werd clandestien. Ze dronken teveel maar werden niet ziek. -bij Ronda is de wijn erg goed-…

in een dolende terugblik zie ik rook op het water in een diep paars visioen voel ik sympathie voor de duivel door dat opzwepende ritme word ik weer eens geil van mariska veres en die zwarte magische vrouw op de hoes van santana en reis ik met cocaine in my brain per roltrap naar de hemel waar moeder maria mij welkom heet met wijze…

Mocht ik mogen herbeginnen wat zou ik dan beter doen? Zou ik de luwtes, klippen en stroomversnellingen kunnen ontwijken waarop ik zo vaak schipbreuk leed? Eén ding is zeker: mocht ik mogen herbeginnen dan koos ik ondanks alles weer voor jou…

ze ziet boomtoppen die zich geluidloos voor de ramen bewegen ze denkt aan het strand en het zand dat dagen later nog in haar schoenen zat ze hoort de paarden die tot hun knieën in de bagger staan de vrouw voelt de zachte omarming van de tijd het kind dat ze pas geleden was…

verwar mijn binnenste met buiten zet in delen uiteen wat samenvalt blindeer mijn spiegelglazen ruiten nu toekomst in verleden is gestald laat me in een vergeten lot schikken doorbreek daarmee de cirkel rond kleur de iris van eeuwige ogenblikken je herhaalt de woorden uit mijn mond…

haar naam was Sanderina ja schonk haar fiets aan een vluchtende Joodse man hoera bracht verzetskrantjes rond met haar oudste kind slepend in de kinderwagen 40/45 mijn DNA was werkend als kindermeisje Joods echtpaar en enig kind Maud vader hiervan sloot angstvallig vlug de overgordijnen dicht vanwege het kletteren…

De anekdotes of die leuke quote, De speeches en terugblik op mijn leven, En of men hoog van mij staat op te geven, Hoor ik het allerliefst nog vóór mijn dood. Staat men van mij dan onzin te beweren, Dan kan ik dat nog even corrigeren.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Ik overdenk mijn leven, het duurt nu al zo lang. Ik kom al mijn fouten tegen, toch zijn ze niet meer van belang. Omdat ik er steeds van heb geleerd, met steeds meer onderscheid mijn eigen domheid kan aanvaarden met een rustige zekerheid. Kijkend naar mijn kinderen zie ik dezelfde kwaal. Zij komen ook hun fouten tegen, net zo vaak en telkenmaal…

vergeten verhalen vertellend verbeten vertalen versnellend verdorven vertering verbeeld verworven verkering verveeld gebonden gedichten geschreven gevonden gezichten gegeven gedeelde getoonde gevaren gespeelde gekloonde gebaren bedachte bedoeling bedreven betrachte bevoeling beleven bedrogen bebaarden bedwongen bevlogen bejaarden…

ik ben van hier met volle vaart naar ‘s and’ren daags gegaan en nog terwijl ik onderweg nog peinzend over morgen kwam d’and’re dag alsof het nog vandaag - maar onweerlegbaar gisteren of eerder nog daar was ik dan zag om me heen en merkte ja dit ken ik hier hier kwam ik vaker langs op weg naar morgen ik zette mij verwijlde kort…

Hebben we elkander toevallig ontmoet Hebben we al dan niet emoties gedeeld Aftastend, terughoudend en alert Onbewust in voor en tegenspoed Soms angstig soms trots en soms verveeld Gods wegen evengoed onze weg Onbekend het eeuwige vloeien Over zijn akkers ze zijn gelijk Onze levensloop naar achteraf blijkt Het is niet afhankelijk van wat ik…

Van dauwdruppels in het ochtendgroen tot de sneeuwvlokjes die als waterbellen langzaam neerdalend in een winterplas op jouw grijze pluisjes wachtten. Zo veel als de bomen en hun begroeide takken mij wisten te vertellen van deze waarheid; zoals de parelmoer blaadjes in de groeiende april donkerte lichtroze kleurden, zo spraken zwijgende…

sprekend van stilte ik heb daar beslist nog veel weet van het was doorgaans zo dat alleen de natuur aan stond vooral de mieren mij niet koud lieten als het regende waren er ramen van glas om door naar buiten te kijken naar de regen liefde was er volop iedereen zei dan ook dat ik vooral heel lief moest wezen aannemelijk zodat…

Als je je jeugd bekijkt met ogen van iemand die nu ouder is in dubbele zin hoe kun je dan niet zien dat al wat zij bedoelden was goed te doen, recht uit het hart, dat liefde zich vaak niet vertaalt in zachtheid zonder norm maar heil ziet in de regels waartegen jij als jonge hond wild te hoop liep in verzet Je was voor hen het liefste…

De dag dat ik terug zal blikken aan het einde van 'de lijn', al mijn daden zal rangschikken en mijn levensfilm kan bekijken, zal ik dan tevreden zijn? Zal ik zelfgenoegzaam stellen: ''k Heb van weinig dingen spijt'. Zal ik zonder schroom vertellen: 'Voor natuur en simpele dingen, daarvoor had ik echt geen tijd'. Heb ik nooit kunnen beslissen…

je stroomde net als de rivier nu ben je net als een met de nek naar de grond toe gebogen koe, herkauw- end enkel een paar mooie herin- neringen.…

Dozen vol vergeelde foto's in een stoffige zolderhoek vertellen zonder woorden meer verhalen als een boek. Beelden van een leven vol van blijdschap maar ook pijn nemen je mee naar het verleden tijdmachine in het klein.…

Levensoverdenking is een moeras zonder eind. Een lichte nevel glijdt ongehinderd over het natte gras om dán mist te zijn - voor korte tijd. Kon je maar die klein berken laten groeien tot reuzenbomen, dat groepje grauwe struiken bewerken tot een tuin - mooier dan je dromen... In de poelen drijven blaadjes, traag _ maar geen mens of dier…

Hoewel je nu gestorven bent, wil ik je iets vertellen. Ik weet wel dat het niet meer kan, alleen in mijn gedachten dan. Mijn zoon, 't is onze oudste... hij lijkt zoveel op jou. Hij toont mij alle dagen, hoe ik nog van je hou. Ik denk: "Hij vindt het niet zo leuk." Ik moet mij maar beheersen. Ik lach er maar wat om, het is niet uit te…

Aan het einde van dit jaar een jaar van veel verdriet Een jaar met grote verliezen Met in mij innerlijk een gevoel dat niemand ziet wil ik voor mezelf gaan kiezen. Meeleven ja dat ken ik Doch ook mijn valkuil Waarin ik stik Met heel veel liefde Heb ik mijn zusje en vader begeleid Waarna ze door het hiernamaals werden bevrijd. Mijn…