Alle inzendingen over toekomst OR ik OR lichtpunt

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Scrub de negatieve laag die de open geest met lagen vuil bedekt de positieve grondlaag gevangen houdt in angst voor toekomst vrees voor realiteit lichtpunten saboterend tot schemerduisternis zonder helder perspectief Laat me weer in de spots met open ogen blaren dansen rond de liefde haren verschroeien rond m’n hart…

Maar altijd blijft er een lichtpunt. Mijn bruid nadert en Koning Kou is kreupel, Versleten en vergeten hoe de takken smelten hun kleur hervinden. Toch was ontwaken uit de wintersluimer geen grap. Maar nu val je in de vijver Het jonge kroos kleeft aan je klissen.…

mijn jaar was moeilijk da weet ik niet nu pas, maar ik wou even zeggen dat jij in 2004 mijn lichtpunt was.…

stil, behoedzaam op dit nachtelijk uur andere wezens slapen mijn gedachten eerlijk en puur woorden zo op te rapen een enkel licht gericht op het scherm om vrijuit te schrijven in mijn wereldje waar ik mij over ontferm daar mag ik graag verblijven.…

Aandachtig sta je niet op de voorgrond Voorop sta je wel voor mij Zal je altijd als eerste kiezen Je maakt de platte wereld rond Je scherpte zal je nooit verliezen Maak graag tijd voor je vrij Mijn aandacht is nooit afgerond Laat te laat weten hoe het er voorstond Mijn blik wordt zonder te blozen gelezen Ontkenning geeft geen zin Je…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De waarheid ligt in het midden het lichtpunt voor onze toekomst de kern die bruist en kan berusten bij het stralen tijdens zonsopkomst.…

ik wil je opsluiten in de omhelzing van m'n armen ik wil je vastpakken om nooit meer los te laten maar ergens diep vanbinnen weet ik dat het niet kan niet jij en ik wel jij wel ik niet wij…

Ik ben op zoek naar mezelf en ik ben zo moeilijk te vinden. Het is zo frustrerend. Ik kan me er zo over opwinden. Waar is mijn eigen ik? Ik ben niet wie ik ben. Hoe verander ik dit toch? Anderen kennen me niet zoals ik mezelf ken. Ik zou het zo graag laten zien. Ik zou hier zo graag over praten maar hoe begin ik erover, want niemand heeft…

Als het leven je ontglipt en de dood is zo dichtbij dan verdwijnt de woede en voel je je vrij De strijd is gestreden je hebt je best gedaan de pijn zou verdwijnen je wist dat je moest gaan……

Daar zat ze, daar, op de koude grond. Zo koud door de zon die, daar niet meer leek te schijnen. Ze wachtte daar, daar, op de koude grond. Ze wachtte, tot iemand haar halen komen zou. Zij wachtte daar, maar het leek of niemand, ooit meer zou komen dagen. Gegrepen, gegrepen door die vreselijke kou, die vreselijke kou van de oorlog.…

Wat gebroken is kan je lijmen Dan heelt het nog misschien Maar het wordt nooit meer zoals vroeger Want de barsten blijf je zien…

Een klein woordje met zo'n groot effect. Een stom woordje doet je huilen van schrik. Een woordje van 6 letters groot. Voor de één een scheldwoord, voor de ander de dood...…

Ik ben wie ik ben maar weinigen weten mij te doorgronden. Denk maar rare dingen over mij, want of je het nu echt denkt of niet, ik denk toch altijd dat jij het denkt. Zeggen wat ik denk, daar heb ik geen aanleg voor. Zeggen wat anderen denken, daar ben ik dan weer een talent in. Hoewel ik zoveel in mijn mars heb, en toch zelf kan denken…

Negeren, negeren, negeren... tot haar hersens exploderen! Kan een man een vrouw erger kwetsen, dan haar ziel te bezeren en haar daarna stráál te negeren? Vertel het mij maar ...…

Iedere dag moet zij zichzelf bijeenrapen. Moed verzamelen en zichzelf toespreken dat dít het gevolg is van haar keuzes. Accepteren hoe ánderen het ervaren; als een moeder haar pubers "achterlaat", op de plaats die hun thuis is en zichzelf losweekt uit hun dagelijks leven... Mensen zouden eens voorzichtig moeten kunnen kijken…

De huid drukt door de naald als een afgespleten plint die toch weer tegen de muur vol gaten aan wordt getyft, losgeslagen met momenten en streken van kwasten en granaten. Het vallen is als een ballingschap, als een tegen bezetenheid verbrand lijk en als de druk die stijgt tot voldoening en verwerping op het vlot van de afgunst. De ziekte…

op afstand beklijft de tijd een droom die toekomst heeft een duldzaam wakende ster straalt hoop en licht, schenkt verborgen werelden leven, loutert de ziel tot bestaan.…

Voelbaar verstaanbaar, breekbaar lichtpunt in het duister.…

Ik wil me vestoppen, me terug trekken in de eenzaamheid. Daar voel ik me veilig, Daar heb ik zekerheid. Zo nu en dan komt er iemand die me uit de duisternis wil trekken. Ze proberen me te helpen, helpen om het licht te ontdekken. Ik durf niet in het licht, ik wil niet zichtbaar zijn. In het licht ben ik kwetsbaar, en ik wil geen pijn…

tijd verstrijkt de leegte in het ongewisse van mijn dromen ze voert me mee met het verlangen mijn plek te vinden als ik om me heen kijk zie ik mezelf tussen al die handen een knipoog is genoeg…

Los Laten Kluwen hoop Strengen oud Zeer Op en Neer Tollend duister Licht Punt…

lieve dichters mensen uitgeverij kunnen er wat minder kerstboomballen aan de takken bedenk gemartelde geredde beren dit uitgespaarde geldsom dat is wat ik hen schenk als donateur bijna 25 jaar verontrust dit mij het gaat maar door deze misdaad bizar naar 2021 houd u flink redding voor BEER hier de link wederom…

woorden laten zich niet schrijven beelden liggen nog niet vast op het doek al zullen kleuren zich nimmer vermengen door dromen van vroeger souvenirs zijn bewaard voor generaties die komen gaan, tot hun plek gevonden is evenals de jouwe wetende dat jij daar bent en licht geeft in het duister…