Alle inzendingen over toeval OR leven

dansen wij ons leven op dezelfde melodie…

Vroom sprak zij na de liefdesviering: "Dit was geen toeval, maar bestiering."…

Ik kijk je aan in de bus omdat je per toeval tegenover mij zit. Er schuilt een verhaal achter die ogen in het leven van mijn onbekende. Het is zeker niet altijd even leuk geweest en misschien, nu nog steeds niet.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Als ongelovige, zal ik in toeval nooit geloven. Ik kan onmogelijk geloven, in ons aller blinde lot. Weet, geluid verspreidt zich in kringen. Hoor, een koor begint zomaar Bach te zingen. Door blind toeval of door het onbedoelde lot. Hoe ik het als onwetende wend of keer, steeds kom ik weer gelovig uit, bij de aandacht van Zen.…

Samen genieten van het toeval, dat niet toevallig is.…

Het spel dat ons mooie leven is. De kunst om dat spel te spelen. In het theater, dat leven heet. Van toeval bedoeling maken. Dat is wat kunstenaars doen. Een levenskunstenaar zijn, is niet met pensioen gaan. Is kunst blijven maken. Is blijven fantaseren. Is verwonderen. Verbinden. Schrijven. Theaters veranderen met de tijden mee.…

In beweging van vlammen, dansend leven zien. Waar toeval bedoeling wordt, ontstaat ons nieuwe leven. In liefdevol samen worden. In gelukkig Samen Zijn.…

Dat leven toevallig is ontstaan. Ogen die wonderen herkennen. Oren die genieten van muziek. Hersenen die creatief componeren, binnen een kosmische hersenpan. Dat alles is werkelijk waar, maar, dat leven bij toeval is ontstaan, daar geloof ik geen donder van. Geen donder en geen bliksem.…

Jij laat me hopen, je laat me leven, je laat me lachen, van geluk... weet jij precies wat je me moet geven gaat dit geluk écht niet meer stuk.... Jij laat me huilen, je laat me beven, je laat me rillen, van genot... word jij steeds beter hierin bedreven, is dit geen toeval meer, maar het lot... Ons lot...…

en kwaad toen zijn zij bij toeval zoekgeraakt…

maar tijd raakt wel ons allemaal vergeet daarom niet om te leven…

Het "toeval" leert ons dat de mens altijd verder wil nadenken. Indien dit zo niet was, dan zouden we de zin van ons bestaan nooit gevonden hebben.…

Veranderen voor verandering, zodat toeval bedoeling wordt. Zoals ons speelse leven leeft. Conservatieven willen graag, dat ons leven hetzelfde blijft, zodat morgen gisteren wordt. Wie progressief zijn versnellen, zodat morgens toekomst blijven. Dromers dromen en weten, waarom slapers graag slapen. Zien, hoe stroming stroomt.…

(met dank aan Scientias voor de foto) __________________________________ Op een zomerdag zeg ik je alleen maar dit Zeg mij geen gedag ...de herinnering leeft in de binnenzee langs de savannegroene rivier waar het universum antwoordt met de stem van het leven... Zing van de man Leef!…

Toeval, helemaal niks gepland Echte vriendschap en niet van één kant. Gevoelens, emoties, dit kon geen toeval zijn Uitwisselen van lol, geluk en diepe pijn. We veranderden zienderogen, waren rijk Jij en ik hebben nu een andere kijk. Een magische, magnetische band Figuurlijk, hand in hand.…

al tijden niet meer aan jou gedacht kwam jij onverwachts tot leven een samenloop van toeval en wat waar geen verklaring voor was de pijn kwam in kilo´s tegelijk zelfs jouw foto hielp niet meer in het lijstje op het bureau gezet met jouw parfum bespoten dit belachelijk ritueel hielp in zijn onbeduidendheid je was er nog als flardje mist…

Velen denken dat toeval niet bestaat. Is het God die de vrouw net niet uit het raam laat vallen? De man bukt. Hij heeft iets gevonden. Ik schrijf: zijn leven heeft zin.…

lerend lezen zoekend in boeken wegwijs staren toeval hinderend weg kwijt wegkwijnend in niet één boek…

waarom ik, waarom jij, Toeval is er niet.. het is gewoon zo.. niet meer of niet minder.…

bij aankomst lijken de kaarten al geschud niets zal aan toeval worden overgelaten of toch hoe groot het wonder is weet niemand alleen weet ik dat het zo heeft moeten zijn…

je geeft geen troeven maar jezelf handenvol toeval delen geluk en de kaarten maar jij jij speelt vals met gedachten…

Naar daar, naar hier, naar nu, waar toeval bedoeling wordt. Elke dag opnieuw.…

Toeval is slechts voor de dommen al mag ik dat niet zeggen want oordelen is niet goed. Sterren vertellen mij te delen in het leven en hen te volgen naar jou omdat in de liefde -uiteindelijk- alles rust…

Er landt een vogel in het raam, zingt ze me toe? Brengt ze een boodschap?…

ik kom ze steeds vaker tegen de pluizen als dragers van leven staar ze na gedragen door de wind die vast een goed stekje vindt wij adopteren plaats en tijd voor directe streaming van wat er blijft toeval en chaos hebben ons nooit achter de vodden gezeten want wij willen alles weten het is geen opzet je intens te volgen maar…

was het liefde die ons samen bracht was het toeval was het ons lot waardoor wij elkaar vonden en toen weer verloren zo snel zo pijnlijk zo hard…

Het zou fijn zijn als ik me en met kracht kon omringen voor het wezen dat eens niets aan het toeval overlaat; fijne wolken voor Helios dan het overdrijven opvingen, aan een tempelingang tot beding mijn prejudiciele staat.…

ik heb keien gezien op de paden die mijn leven kruisten imposante brokken rots van basalt of graniet in hun schaduw was je er niet zocht onopvallende stenen met een handzaam gewicht bij toeval rakend belicht kleur en vorm bepaalden of ik ze zou rapen om mijn bestaan completer te maken zij spraken de talen van plaats en tijd door…