Alle inzendingen over toeverlaat

Geen eigen gelaat heb jij, maar daardoor duizend gezichten, je bent op zoek naar houvast en toeverlaat, soms naar zekerheden. Wat heb je sinds het begin meegemaakt en geleden, maar de hoop blijft je dragen en het vermoeden dat achter de horizon weer ergens en ooit licht zal dagen.…

God, mijn God zal er voor zorgen Dat het steeds goed met mij gaat Hij is en blijft mijn toeverlaat En is mij nabij, elke nieuwe morgen. Gods goedheid blijft in eeuwigheid Hij houdt niet op met wat Hij begonnen is Van Zijn liefde en trouw ben ik gewis Hij is het die mij van het kwade bevrijdt.…

Jubel over God die ons niet loslaat Maar naar ons omziet, elke dag Bij voorspoed en bij tegenslag Blijft Hij onze rots en toeverlaat. Laten we leven naar Gods gebod En doen wat goed is in Zijn ogen O God, blijf met ons bewogen Want in Uw handen ligt ons lot. ( Uit Psalm 81)…

Jij was steeds mijn steun of meer nog mijn grote toeverlaat Het respect voor je primeert wel geen excuus voor domme praat. Fake it till you make it; doorgaans boekt het resultaat Dat zo gekende faken, bij mijn snuiteke had het nimmer baat.…

Maar Hij blijft altijd onze toeverlaat.…

Zo wil ’t bestaan hier zelf een mantel weven, beschutting bieden, warme toeverlaat.…

Verlaat mij niet, als mijn laatste stonde slaat En het duister om mij heen zal slaan Als het met dit aardse leven is gedaan O Heer, wees dan ook mijn rots en toeverlaat.…

Houd moed, als het even niet gaat En het zo donker wordt om je heen Weet dan, God laat je nooit alleen Hij is en blijft altijd jouw toeverlaat. Houd moed, in soms droeve dagen Wanneer verdriet je overmant God, Hij blijft met jou verwant Houd dan het oog op Hem geslagen.…

Twee vleugels heb je om te vliegen wanneer het lopen moeilijk gaat: de ene is vertrouwvol bidden want Hij is steun en toeverlaat; de ander is met humor leven want ons bestaan is soms ook grijs, maar zoveel moois is ons gegeven en dat te weten maakt ons wijs.…

vechten, de kille angst verdrijven opgevangen door een liefdevolle man je steun, je toeverlaat je voelt je op handen gedragen nooit is iets teveel steeds met een kwinkslag en met de glimlach staat hij voor je klaar in alle moeilijke momenten steeds opbeurend nooit een negatief woord, je positieve kanten benadrukkend je aansporend…

krijgslieden omstuwd En werkte aan de Übermensch van morgen Maar eenzaamheid probeerde mij te worgen Ik heb mijn gal daarover vaak gespuwd Dan lukte het hem steeds mij te kalmeren En dan was ik al snel niet meer zo kwaad Toen bleek dat hij de oorlog niet ging winnen Besloot hij Magda Goebbels nog te eren Zij was mentaal zijn steun en toeverlaat…

Maar Gij blijft toch mijn rots en toeverlaat, al zwijgt Gij ook en laat me enkel duisternis en vechten met uw engel, tot ik ook misschien mijn heup ontwricht? Vergelijk met Gen. 32, 25-33…

Toch moet er leven worden gerekt, als een uitgestrekt fenomeen, maar dat de rek er al tijden uit is, ziet geen mens, alleen hij, die er niet mee om kan gaan, die zijn leun, zijn steun, zijn toeverlaat zijn vraagbaak ziet wegkwijnen in een hoopje niets, hij draait zich om loopt weg.…

Hij beet op zijn lip en kwam naar zijn toeverlaat. Stoer deed hij zijn verhaal traantjes rolden over zijn wangen, mama veegde ze weer weg. Zo was hij weer doorzichtig, en kon de waarheid achterhouden.…

Als ik naar huis gerend was de achterdeur nog open om te vertellen wat ik had gescoord, zij was er, de handen in elkaar slaand tot in de nacht had ze me overhoord de kale plek voor ’t aanrecht woog de zorgen die onder afwas werden doorgepraat was ze alleen dan zong ze psalmen gaf ze zich over aan haar Toeverlaat ik rook haar…

bevolken zonder mensen of adem te verliezen in een tekstloos rondeel kon ik maar ontwaken zonder grenzen daarvoor hebben alle dagen woorden teveel het lijkt dat de overvloed die ik ooit bezat al lang is vervlogen met alle winden mee de wind opent deuren naar het zwarte gat dat verschijnt aan ons geestesoog gedwee aan de overkant wacht mijn toeverlaat…

Jij was mijn troost, mijn toeverlaat als heel de wereld donker leek. Jij was het die bij koorts en pijn geen stonde van mijn zijde week. Nee, niet van mijne zijde week. Jij zorgde steeds en bad voor mij, geen opdracht was jou ooit te zwaar. Jij bad tot God om mijn geluk. Ach, had ik zo'n geloof nog maar.…

als over vader het echte verhaal ik kon schrijven zou dat van alles het beste zijn dat ooit is verteld ik zou schrijven over een hart mooier dan goud steun en toeverlaat alles is mijn vader van gids tot leraar leerde hij mij leven in het goede doen door kwaad te laten zijn waarden wegend vond ik mijn weg waarin ik groeide van…

Hij is mijn steun en toeverlaat, een echte jongen van de straat. Soms loopt ie leeg, mijn marteltuig op wielen. En ik? Ik schiet dan vol. Moet nu lopen en op een lift gaan hopen. Gegoten uit één stuk staal en stijf van mijn getrap, staat hij elke morgen klaar. Een vriend in weer en wind; waar vind je nog zo’n vrind?…

zelfs als ze er eigenlijk niet is maken zij tijd voor een gesprek met hun altijd vrijgevende hart luisteren zij met open oog en oor naar jong en oud om hen heen bij wie het even niet meer gaat zijn zij de stille helden in het leven als zij ‘zomaar even’ aanwippen als goede vriend of een fijne buur zijn zij de vrijgevige toeverlaat zij…

Met passie de Liefde bedrijft Mijn man, steun en toeverlaat Soms een bult onder het behang Vaak onhandig en een betweter Maar ach... Ik mag er ook zijn!…

Laten we stil zijn voor God de Heer Want Hij is onze burcht en toeverlaat Hij blijft regeren met wijs beraad En is ons nabij, keer op keer. Laten we stil zijn voor God de Heer Hij is een schuilplaats voor ons allen Onze God, Hij laat ons nooit vallen En ziet in gunst op ons terneer.…

Laten we stil zijn voor God de Heer Want Hij is onze burcht en toeverlaat Hij blijft regeren met wijs beraad En is ons nabij, keer op keer. Laten we stil zijn voor God de Heer Hij is een schuilplaats voor ons allen Onze God, Hij laat ons nooit vallen En ziet in gunst op ons terneer.…

mijn moeders grootste vriend was niet alleen een steun en toeverlaat haar dagelijkse schietgebed betrof het resultaat van nachtenlange zorgen waardoor hij niet alleen verloren dingen vinden liet maar ook verdriet een plek moest geven haar leven klopte veel en lang met felle slagen tegen elke toegekeerde wang keihard verdreef haar glimlach…

je toch een richting op moet, blijf dan evenwijdig aan mij op armlengte afstand of een iets te dichtbij ik zal wel lineair voortgaan onafgebroken regelmatig dagen vullen met bestaan binnen de lijnen kleuren grijs of zilver, zilvergrijs standaard HB zal voor kleurpotlood doorgaan het krast en vlekt morst koffie en tranen als de houten toeverlaat…

Dat ik zo ontzettend veel om je geef Maar ik ga het je niet eens uitleggen Laat het je wel voelen, zolang ik leef Kijk hem nu lekker slapen, mijn man Mijn allesie, mijn steun en toeverlaat Die in mijn ogen alles kan Voor ons door 't vuur heengaat Dit is de liefde van mijn leven Deze man die ik beschrijf 'k Zal liefde aan hem blijven geven…

er zijn altijd tijden van verdriet dat overkomt iedereen in zijn leven en toen ik zag hoe moeilijk je zat hielp ik gewoon, ook langer dan even nee, je hoeft geen dank je wel te zeggen je ogen en je glimlach zeggen mij genoeg ik ben blij dat je het leven weer aankan en dat je mij om kracht en hulp vroeg ik ben met liefde een steun en toeverlaat…

meer zeilers liggen nu aan de kust het doet ons zeer wie zal het roer gaan overnemen waar is zo’n unieke gelegenheid zeilers moeten elders gaan lenen tot op het laatst was jij bereid wie trekt nu de kar het water in sorry Annemiek wij hebben zo’n zin wij missen jouw tactiek bedankt voor al die leuke dinsdagen jij was onze steun en toeverlaat…

rust sleept haar gehele huishouding als verslagen huilende slaven over het gangbare grof knerpende grindpad van het eeuwenoude kerkhof met schuine zerken op weg naar het diepzwarte graf waarin zij tegen haar zin in, zal moeten rusten, continue heeft zij zich ingezet voor haar dierbare kroost zij had zich opgeworpen als grote steun en toeverlaat…

ontgin, waar niemand vruchtbaarheid vermoedt, elke woestijn heeft zijn wel; geloof onafgebroken: hier móet water zijn; uw enige toeverlaat zij het woord: ‘o, bolwerk, o, citadel, bekleed mij met een nieuwe mantel, laat het firmament mijn huis zijn, zorg, dat mij niemand kent.’…