Alle inzendingen over tot zwijgen gebracht

San Damiano eenvoud en soberheid hebben in dit klooster gestalte gekregen mijn overvloed tot zwijgen gebracht in vriendschappelijk delen van vrede en alle goeds…

Gedachten Tot zwijgen gebracht Door andermans Openlijke hoon en chagrijn Over ieders bestaan In diens eigen domein Oordelen heimelijk vermomd Als veroordelen Niemand wordt meer zo Als hij eigenlijk graag Zou willen zijn Inspiratie: Daniel Lohues, As iederien nou zo was zoas wij mussen wezen - (c)…

Je leeft in het heden, Maar, in hoeverre eigenlijk, Want wie je was en werd, De mens die je bent geworden, Is tot zwijgen gebracht Door je verleden, zeker Niet door je dromen, Jouw waarheid verstomt In het zicht van alles Dat je ongewild is overkomen…

gelokt naar het licht dat ogen verblindt geest bedwelmt met een valse belofte maar tot zwijgen gebracht in dit eeuwig lijkend paradijs verandert de droom in een nachtmerrie in een gevangenis die lijkt op de wereld die ook geselt en vertrapt…

al wat ik ben blijft deren ook het breken -God verhoede- van dorre takken die zich met niets meer kunnen voeden koude voert schuldbeladen benen langs rafels van een versleten nacht wanneer ben ik gegaan, wanneer heeft men mij tot zwijgen gebracht het is in deze donkere tijd dat al wat sterft, krimpt en kraakt mij in mijn wezen raakt…

De bomen zagen het maar zwegen mensen zwegen niemand protesteerde, op een enkeling na, maar die werden ook snel tot zwijgen gebracht. Hier liggen duizenden voetstappen van doodsbange mensen. Luister goed, misschien hoor je het nog? Dit, nooit meer. Hoor je de stemmen in de bomen? Zwijgend gedenken wij.…

De bomen zagen het maar zwegen mensen zwegen niemand protesteerde, op een enkeling na, maar die werden ook snel tot zwijgen gebracht. Hier liggen duizenden voetstappen van doodsbange mensen. Luister goed, misschien hoor je het nog? Dit, nooit meer. Hoor je de stemmen in de bomen? Zwijgend gedenken wij.…

De stemmen in het riet zijn tot zwijgen gebracht, de doden rusten in de akker. Ze beginnen anders te spreken in een hoek van de tuin, bij de vochtige muur, een kopje met een barst vergeten op de keukenplank. ----------------------------------- uit: 'Krekels in de keuken', 2008.…

de wekker laat zich luidkeels horen wordt vlug tot zwijgen gebracht als gewoonlijk staat hij langzaam op rekt en strekt en verwacht: het wordt een mooie dag! het ochtendfruit smaakt goed de douche verkwikt de krant toont koppen in vet zwart met Beslans school in brand: het wordt een mooie dag!…

devies’ In ‘t leven onder strenge heerschappij van economische dwingelandij wordt stille tijd ons ontzegd en het meetbare opgelegd We laten ons sturen en jagen ook al willen we onthaasten, of vertragen We vragen om geluk met minder, waar dwingende uniformiteit dat verhindert Wanneer we weten wat we werkelijk willen verlangen dat klokken zwijgen…

Ze is getraind in zwijgen. Ze zegt geen woord niets uit haar te krijgen. Ze zegt niks, laat alles toe ze zegt niks, hij wordt het moe de zwijgzaamheid is bijna tastbaar ze zegt niks al was 't maar het feit dat ze getraind is om te zwijgen iemand zal haar toch aan het praten moeten krijgen?…

Nooit had ie bedacht Wat dat jou en mij heeft gebracht.…

Zwijgend stil zijn omdat je stil zwijgen mag Met ogen als spiegels het hart als liefde Geweten als een 'weten' bereik je het doel Zwijgend stil zijn omdat je stil zwijgen mag…

Soms zijn confrontaties, complete hordes die " genomen" moeten worden, vaak lijkt het beter, de ogen te sluiten, de oren op non- actief te zetten, vooraleer men de mond opent en gezegdes uit, die beter gemeden kunnen worden, want al is de waarheid nog zo snel...... een confrontatie achterhaalt haar wel!…

Namen worden vergeten. Het bestaan zal vervagen als een dwalende ochtendmist. Diep in het geheugen wegzinkende herinneringen zullen het zijn van ons wezen terugbrengen tot iets wat ooit was, maar nooit meer zal zijn of worden. Alles wat was en zou zijn werd ons ontnomen. Alles wat was werd tot niets gemaakt.…

Kan ik wel echt zwijgen? Ik hoop dat rust een beetje groeit.…

Het kleurrijk wachten werd donker geduld tot een peutermond uit Kazachstan een kus rood gaf in het langdurig huis en het gesprankelde niet meer hoeft weggeslikt.…

Het was op de Goudse Tiendeweg ter hoogte van de boekhandel Verkaaik, dat ik samen met een anonieme vrouw al fietsend tot stilstand kwam. Het was hartje zomer moet je weten en ik begon uit alle poriën te zweten. Door een genadevolle windvlaag sloeg de rok van mijn tegengangster omhoog en keek ik recht tegen haar witte slip, die van zacht…

in de zee van mogelijkheden dobbert een verlaten boot veilige aankomst vervlogen in oceanen van overvloed varen cruiseschepen verveelde dromen na op het eiland van verlatenen waait een kille tegenwind dwars door zielen en dekens heen in havens van hebzucht meren superjachten voor gouden kansen aan in baaien van bezinning stromen…

Oma zei vroeger altijd " klagers geen nood" Nooit gedacht, dat die Uitspraak me nog overvallen zou. 'k ben zo duf als een konijn, Zo suf als een wezel Zo traag als een slak Kortom: vandaag overvalt Oma me met " klagers geen nood" Want het kan altijd erger.…

Waarheden, leugens, lach en tranen, niet bedacht,meegemaakt en door het leven gebracht.…

Wanneer ze weg wil dromen, vraag het haar, waarom ze haar leven achterlaat, en haar voetstappen kraken. Ze vertelt hoe ze vergeten is, waar ze naartoe moest, en hoe de horizon is gekomen, en zich weer heeft laten verdwijnen. Ze vertelt toen ze dacht, dat ze een engel was, en waarheen ze ging vliegen zich niet meer kon herinneren.…

Het ultieme gedicht, zal nooit worden geschreven. Dat finale vers, bereikt nooit ons wit papier. Wat ware liefde is, kan geen dichter ons vertellen. Wat liefde niet is, weet iedereen.…

De rust verstoord, ontluistering gebracht waar harmonie was? Blijheid weggevoerd waar ooit feest gevierd werd? De spontaniteit ongemerkt, het zwijgen opgelegd? Steeds van die duwtjes gegeven die de verkeerde kant opgingen? Wat was het doel? Wat was de drijfveer? Geluk is zo kwetsbaar. Geluk is kostbaar.…

Ons vaderland zat eeuwenlang vol streken Maar zo gedifferentieerd zal dat niet blijven We zijn straks, qua provincies, met z'n vijven En moeten voortaan over delen spreken Zijn dit verrassingen of desillusies? Welnee, we leven in een tijd van fusies…

Wat zou ik je vertellen, Moest je voor me staan. Zou ik je uitleggen, Wat ik heb gevoeld. Zou ik je vertellen, Hoeveel pijn het deed. Of zou ik toch maar stoer doen, Had ik me zo vaak afgevraagd. En dan gaat de bel, Daar sta je dan. Koos maar voor het stoer doen, Dus niets aan de hand. Gelukkig maar, Want jij gaf het een naam…

De jongen in de trein zijn gezicht in de ruiten weerkaatst,een jonge god hij is het helemaal veelvormig is zijn zwijgen dat mijn zintuigen in verwarring brengt zijn trillende mond moet de woorden kennen zijn vlinderende ogen moeten hebben gezien wat ik zoek…

Zwijgen maakt een hels kabaal Als ze niet gewenst wordt Gillend, snerpend, snijdend Slaat het tegen mijn lijf Langzaam dringt het binnen En vervangt daar de stilte In een oorverdovend lijden.…

Ik mag niet van je houden het zwijgen is me opgelegd De liefde die ik voel in mijn hart is oprecht Ik mag niet van je houden hoe graag ik het ook wil Mijn verlangens kan ik niet meer bedwingen Is dit wat de liefde wil! Voor altijd zal ik zwijgen mijn hart draagt een geheim De woorden in mij herhalen zich keer op keer Een refrein…

Ik weet dat jij mij gerust zult stellen. Alle twijfels praat jij met één lipgebaar weg. En ik weet dat ik me hierna nog steeds hetzelfde zal voelen. Maar jij zult het niet begrijpen wanneer ik jou dit zeg. Daarom verzwijg ik de sterren in de ruiten van ons samenzijn en doe jij alsof jij het trillen van mijn stem niet hebt gehoord..…