uit: getuigenis van een vriend
al wat ik ben blijft deren
ook het breken -God verhoede-
van dorre takken die zich met
niets meer kunnen voeden
koude voert schuldbeladen benen
langs rafels van een versleten nacht
wanneer ben ik gegaan, wanneer
heeft men mij tot zwijgen gebracht
het is in deze donkere tijd
dat al wat sterft, krimpt en kraakt
mij in mijn wezen raakt
het onhoorbare geruis
van waarheid voor of achter waan
Geplaatst in de categorie: psychologie