Alle inzendingen over traan OR verdriet OR pijn

ene lijdzaam in de emotie beland stuurloos door datgene datgene wat verdriet bracht wat je pijn heeft gedaan het ligt buiten je macht schaam je niet voor die traan…

Angst, pijn, verdriet Het dringt naar binnen Ik kan niet huilen Het kan niet weg Ik ben bang Bang voor mijn gevoel Ik sluit het op diep van binnen Het doet me pijn Ik ben te zwak Ik sluit mijn ogen zonder traan En ga kapot in mijn hart…

Ik hoop dat ik met mijn gedichten iemand anders zijn pijn kan verlichten ze zijn in ieder geval oprecht met hart en ziel gezegd soms moet ik het schrijven staken omdat de emoties mij dan teveel raken van pijn of verdriet en tranen die men gelukkig niet ziet!…

Jouw gevoel je verdriet Ik zie je kwaadheid je tranen en je pijn Voor mij ongrijpbaar maar ik voel ze toch je gedachten, ik denk ze met je Ik kan er alleen maar voor je zijn Als ik zou kunnen liet ik je pijn verdwijnen je tranen drogen je kwaadheid sussen Maar ik ben geen tovenaar Ik kan wel knippen met mijn vingers maar gebeuren doet…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

Tranen stromend uit je ogen. Van blijdschap of verdriet, ik weet het niet. Je opent je ziel, Je hart begint te praten, vol met liefde, haat, zo gelaten. Is het nu van opluchting of verdriet Ik weet het niet. Je gaat me alles tonen. Liefde, pijn, verdriet. Hoe moet ik dat bekronen? Ik weet het niet.…

Ik kan alles buiten houden, pijn of verdriet zie je vaak niet. Maar als jij me pijn doet, herkent niemand me nog door de waterval van tranen, die dan giet.…

knabbelt aan haar leden zij wil het niet maar de tranen vloeien zij snikt voelt zich vertwijfelt alleen met haar verdriet de bui waait over en pijn verdwijnt rustig haalt zij adem…

Mijn tranen zeggen "ik zal je altijd blijven missen mijn zoon" Mijn verdriet is niet te stoppen en overstijgt nu mijn liefde Mijn hart is verscheurd en het doet nog steeds zoveel pijn De gedachte dat ik je nooit meer vasthouden kan Wil mijn verdriet niet verdringen nog ontkennen Mijn tranen soms verdrongen door frustratie en woede Nochtans…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

Mijn tranen spoelen over mijn wangen. Het stille verdriet wat ik in mijn hart meedraag, doet nog vaak zo'n pijn. Bewonderenswaardig is het welke invloed verdriet kan hebben op de weg waarop je je voort moet bewegen.…

Ik heb natte ogen Tranen die uit mijn hart komen Liefde wat uit mijn hart stroomt Uit mijn ogen naar buiten glipt Verdampt in het zonlicht Ik heb natte ogen Mijn hart is gebroken ik voel pijn, teleurstelling en verdriet Mijn liefde lift mee met mijn tranen Mijn tranen verlaten mijn ogen en verdampen in het zonlicht…

Ik verberg mijn tranen Ik verberg mijn verdriet Ik voel me niet open maar ook niet gesloten Niemand weet hoe ik me voel, dat ene moment dat je kijkt in de spiegel, dat je jezelf in je ogen kijkt En je haat en woede ziet Het doet me nog meer pijn maar mijn pijn ziet niemand, niemand behalve ik, ik zie mijn spiegelbeeld, mijn verdriet ziet…

Ik proef de tranen, de boosheid, machteloosheid, vanwaar dit verdriet. Ik voel de pijn, eenzaam, alleen op de wereld, waarom kan ik het niet vinden... Ik heb gegraven in hoofd en hart gezocht wat het zou zijn... Ik weet het niet..…

Een prachtig gedicht Dat de pijn verlicht Ook al vloeit er een traan Ik laat ze maar gaan Soms kun je niet stoppen En begin je te schoppen Van kwaadheid en verdriet Gelukkig dat niemand je dan ziet.…

je spreekt met mijn ziel en wijst naar de hemel je bloedt uit mijn hart in het rood van de pijn je verdriet is nog warm van mijn tranen draag maar mijn naam vandaag zonder schaamte weg met je angsten je hoort nu bij mij…

je spreekt met mijn ziel en wijst naar de hemel je bloedt uit mijn hart in het rood van de pijn je verdriet is nog warm van mijn tranen draag maar mijn naam vandaag zonder schaamte weg met je angsten je hoort nu bij mij…

Ik zie je lopen Ver weg van mij Ik weet niet waarom, maar het doet mij pijn dan komen de tranen tranen van verdriet, schuilhoudend achter mijn jas zodat jij ze niet ziet huilend draai ik mij om en loop naar de duisternis denkend dat alles wat we hadden nu verloren is…

Nachten van schuilen zuchten zonder lucht in verdriet geen tranen in plezier geen lach in gedachten geen woorden. Zware nachten. In bewegen geen woelen tranen zonder pijn niet alleen en niet samen hier, maar toch afwezig zijn. Zware nachten. Nachten met vele zorgen…

te herkennen Geen traan te bekennen De onverdraaglijke pijn…

Er zijn vele takjes met haken, pijn en verdriet. De tranen laat ik gaan, want soms weet ik het even niet. Mijn focus ligt in de toekomst. Een nieuw begin wil ik maken, maar ik moet eerst mijn verdriet en gevoelens een beetje zien kwijt te raken. Een glimlach en wat liefde zou meer dan welkom zijn.…

De pijn van de wereld, herinnering aan hun zware last, het verdriet, de tranen en de pijn van de wereld, dat is waar vandaag alleen het diepe zwijgen past. En toch vertrouwen, op hoop in de wereld, de stem die de ergste pijn verzacht, hoorbaar als een fluistering, als duizend en-een-sterren in de nacht.…

Tranen over de wereld in tijden van het coronavirus. Vele verdrietige verhalen komen voorbij of nog erger je maakt het van heel dichtbij mee! De pijn en het verdriet zijn niet te beschrijven. Een onvoorspelbare toekomst, er wordt ons geen enkele zekerheid geboden. Sterk zijn en blijven met z'n allen.…

Door droefheid zijn mijn tranen droog En voel ik dat mijn ziel berust Is zij verlost van pijn en onmacht Kwam de dood als een verlossing En beroerde haar tenslotte zacht Niets kon haar lijf meer torsen Geen vreugde, geen verdriet Haar ogen mat Wie goed kijkt ziet mijn tranen Ze zijn alleen niet nat…

mijn hart dwaalt tussen rivieren van verdriet stroomt door een dwaalhof van tranen weent een eindeloos lied fluistert een harteloos geheim verzwijgt een pijn, niet vergeten mijn hart dat is mijn verleden…

Donker, koud en kill,tranen,verdriet niet wat ik wil. Het eeuwig verlangen naar rust in mijn hoofd. Geef me de kracht die de pijn verdoofd. Ik voel me zelf zo wankelen.... En vraag me af wanneer ik val!!…

Ik sta stil Zie zoveel problemen, geen die ik ervaar Ik ben veranderd, had me afgezonderd Maar jij trekt me terug naar het gevaar Want de tranen en pijn in je ogen laten me opnieuw verdriet geloven…