Alle inzendingen over trein OR tien

Terwijl ik mijn ochtendblad openvouw gaat een jonge vrouw met een jonge takshond tegenover mij zitten het dier reist voor het eerst, is nerveus, scheurt snel mijn krant aan snippers, klimt op het klaptafeltje, bijt in mijn hand, bijt in mijn pakje sigaretten, en legt zo de basis voor een gesprek over dieren (die van lieverlee mensen…

irritant dat openbaar vervoer als je in wilt stappen, een hele toer man, wat zit die trein altijd vol echt niet leuk, dat doe je niet voor de lol maar je ziet iedere dag dezelfde mensen wat kan een mens zich beter wensen bere gezellig en veel gelach daar gaan we weer, een nieuwe dag…

Er werd door de NS ook ’s nachts gereden Zo bleven wissels vrij van sneeuw en ijs En zo zorgde die nachtelijke reis De andere dag voor minder moeilijkheden Je kunt problemen simpel dus vermijden Gewoon door treinen wél te laten rijden…

Niets voelde ooit zo compleet, Als die dag waar levens gescheiden worden, Daar waar mijn helft reed, Ondanks de vergane glorie, Ondanks kapotte zetels, Ondanks mijn te late euforie, Ondanks dat reed het ons, Waarnaar toe maakte niet meer uit, Het ging om de connectie, Dat als ik mijn ogen sluit, Alleen nog maar jou zie.…

Haar trein vertrok altijd precies Die van anderen slechts sporadies.…

Wanneer raakte ik je kwijt kwam er stilte diep in mij de trein van het bestaan raast steeds sneller voort. Heeft geen oog waarom ik jou voorgoed verloor elk station wordt aangedaan steeds blijft hij even staan. Dan zoek ik naar sporen van een weg waar ik vrij zal zijn van de oude pijn die mijn ziel zo heeft verwond.…

Het spoor is volgens Pro Rail winterklaar Een landelijke test heeft uitgewezen Dat niemand straks voor chaos hoeft te vrezen 'T was zondag en het liep gesmeerd, zowaar Men kreeg ook nog tomatensoep met ballen Alleen..het eerste herfstblad moet nog vallen.…

we zitten in een trein, onderweg naar niets. mensen komen binnen en mensen gaan weg. ik mag nog niet weg, zeggen ze, ik ben nog te jong. de meesten die eruit mogen zijn zo oud als mijn opa en oma. sommigen hebben pech en verdwijnen in het niets. anderen lopen door, alsof er niets is gebeurd, alsof de trein er niet is.…

Je kan altijd overal uitstappen Je neemt gewoon een andere trein Het kost wel wat klappen en ook wel wat pijn maar niets is blijvend of hoeft het te zijn.…

Daverend schoot de trein voorbij uur na uur elke dag alsmaar weer Die trein, hij stopte nooit voor mij desondanks hoopte ik ‘t elke keer Denderend sneed één stuk metaal als een kogel langs de stille nacht Met eigen ritme, in zijn eigen taal sprak hij dat hij mij had verwacht Woedend hortte ‘t staal langs mij krijsend nodigde zijn ijzer…

Ik ben als een trein gedachtes razen door mij heen. Ik heb vertragingen, soms val ik uit. Ik word gek van het gescheur en geschommel in mij, Mijn lichaam zit vol met trillingen. Passagiers stampen op mij, laten rommel achter. Zo zeer doet dat mij. Als een trein, wacht ik op de dag dat ik uit de bocht mag.…

Hoeveel keer kan men je breken kansen ontelbaar berekenen tussen verlichting en dood zie kikkers kwaken in de sloot val midden binnen in de zin luid en duidelijk aanwezig in bezig wat heb ik nou schijt aan jou en je literatuur verdwenen spijt de wereldwijde kuur waarom ben je niet rijk slijk voor altijd over en uit…

stap in een trein en sta op het perron voor je instapt zoals vele honderduizenden duiven tegen het dak het uitzicht over het water van het Centraal Station terwijl de ponten oversteken over het IJ voorbijgevlogen door nietswetende aalscholvers vraag je je af alles is hetzelfde of alles is elke dag anders en schrijf daar…

mama! mama! gaan we achteruit? neen, mijn jongen mama gaat naar achter maar jij, jij gaat naar voren…

spoor toen hij iets als limonade dronk Krijsend remde de trein dan af men zag pretoogjes van ‘t kind Eigenlijk vond niemand ’t maf die trein, ‘t cadeau van de Sint…

Je was mijn beste vriend, dacht ik Zoveel momenten die we samen deelden Het vertrouwen dat ik in je had Je charme en je mooie woorden Lief en leed, vreugde en verdriet De verhalen die ik van je hoorde De liefdes in je leven kwamen en gingen, ze bleven niet "Vriendschap is als een trein", zei jij altijd Mensen passeren, worden vrienden…

In de trein, kijkend door het raam, de rails het stampende klavier. Over de weilanden, doortrokken met een zilveren lint. Een lint dat stroomt en golvend schittert, dat stoomt en zich niet verbittert het landschap afwindt. De trein haar monotone dreun, begeleidt het chromen kronkelen door het berijpte groene gras.…

Weer zet de trein zich in gang. Een reclame voor een nieuw parfum flitst voorbij en even later zie ik de minder luxueuze achtertuintjes van de huizen. Niemand die het ziet alleen ik op de trein Ik ben er bijna stuur nog vlug een sms naar mijn man, om hem een fijne dag te wensen! Ik deed er veel kusjes bij.…

Een zek’re Oscar nam haar in de boot Ze zei dat ze daar echt niet wilde zijn Ze heette Paula, wilde in de trein Maar Oscar wilde haar als bedgenoot Het meisje uit de trein, haar naam was Irma Werd uit de trein gesleurd door Duitse firma…

zachtjes glijdend door het landschap doch duidelijk waarneembaar de schaars verlichte trein door een ietwat donkere decembermaand in gindse verte de warme klank van midwinterhoorns over de stijf bevroren oude Twentse grond op radio oost een prettige stem van een omroeper die ons in dialect vertelt dat kerstmis onderweg is…

de trein: een prachtig schoon alternatief voor auto, vliegtuig en zelfs scootmobiel, dat ons dan ook voortreffelijk beviel maar… van je geldsom ben je eigen dief want sporen is en blijft nog steeds te duur; Den Haag, zo blijft dat treinen lelijk zuur…

weilanden een dorp een stad piepende remmen verbazing schrik wat is er aan de hand wat is er gebeurd een lichaam op de rails bewegingloos ambulance politie vreselijk vreselijk ze praten vertellen hun verhalen emoties verdriet in de coupé zes mensen voelen verbondenheid hebben een klankbord zes mensen verlaten getroost de trein…

ze reisde met de trein door haar leven de trein stopte op het eerste perron haar schooltijd het was mistig de indrukken uit die tijd waren vervaagd het tweede perron de tijd dat ze werkte plezierig en moeilijk daar was het derde perron haar lange huwelijk dat geen stand had gehouden op het vierde perron bleef de trein…

willekeurige mensen zitten vrijwillig gedwongen in de voortrazende trein een groet een glimlach een vluchtig contact voor even zijn ze samen op weg…

Hoog op het hoofd van het monument overziet de meeuw de stad Nevel ligt op de plassen In de trein kijk ik naar schermpje van iemand die op fb naar iemand kijkt die een hond aanhaalt Iemand schrijft haar schoolwerk, geholpen met mobiel Een gezagvoerder met veel streep bekijkt mobiel Ik overdenk hoe hij straks 400 man over zal vliegen ook…

het duurde vijf minuten vijf minuten maar toen hij haar zag en dat beeld nooit meer kwijtraakte   het duurde tien minuten tien minuten maar voordat hij koos en de verkeerde keuze maakte   zijn spijt over tien minuten tien minuten maar duurde vele jaren vele jaren lang      …

een koffertje vol dromen wil ik jou graag geven met daarin een droom voor elke dag van je leven je kan er mee gaan reizen je neemt niet eens de trein ziet verre stranden, mooie paleizen je hoeft niet rijk te zijn je kan ook in de toekomst zien je hoeft niet eens een bril wil je honderd jaar vooruit of tien je kan dromen wat je wil…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

De jaren gaan en komen als getijden, Terwijl de wind de wolken in de lucht ontvoert, Altijd herhaald en toch weer nieuw. Het laat een mens die nader kijkt niet onberoerd. Maar Janne toont ons waar het echt om gaat: We leven nú. Ze blijft niet binnen, Ze kijkt niet om en ziet het allemaal. Wat er niet is dat kan je toch verzinnen … Zoeken…