Alle inzendingen over trotse zwaan

Hij slaat zijn vleugels open denkt ik ben een zwaan witter kan het niet de spiegel barst in duizend spatjes zozeer zwaan is hij…

Met haar prachtig gebogen nek als een zwaan, weet zij in weer of wind glorieus te blijven staan. Een netwerk van licht en kunstmatige zonneschijn, doet ons beseffen wie, waar en wanneer we zijn. Lantaarnpaal, groots en trots, soms een beetje banaal en ieder met haar eigen verhaal.…

ik kan maar even blijven dag lieve zwaan dag mooie witte zwaan…

De zwanen in een grote groep bij elkaar. In de mist toch nog zo mooi herkenbaar. Zwanen unieke dieren opvallend, mooi met hun verscheidenheid. Deze: dieren doen nooit wat als je maar niet te dicht bij hen komt. Laat ze leven, dan mag je als mens ervan genieten zoveel je wilt. Zwanen, ze zijn te mooi om waar te zijn.…

Zwanen hebben uilen nodig, Om te weten welk jaar het mooiste was.…

Wanneer je rijst eet met een speld en elke korrel telt telt alleen nog dat moment, de smaak van niet gekend is wat je hele leven kwelt.…

De familie is ontzettend trots op hun nieuwe Benjamin. Jouw verschijning is een teken voor een nieuw begin. De eerste nakomeling voor een nieuwe derde generatie. Je bent net op deze harde wereld en nu al ben je een sensatie. Jij bent zo klein en kwetsbaar, maar toch ook zo compleet.…

Niet dat ik verslagen werd, nee niet dat. Een stille berusting, in een morgen die nooit een andere dag zou zijn. Niet dat ik verslagen werd, nee niet dat. Een spartelend toegeven, aan de brute krachten van de woordenzee. Handen strak gevouwen, knielend, alles smekend, altijd wetend dat ik nooit verslagen worden zou, nee niet dat.…

Te trots om eens iets liefs te zeggen. De wapens stilzwijgend neer te leggen. De kracht niet om het tij te keren. Te laat beken ik nu mijn spijt. Ik draai me nog een keertje om. Ik moet nu gaan, het is nu tijd. Waarom was ik toch zo stom? Nu moet ik verder, geheel alleen. Wie wijst me de weg, waar moet ik heen?…

en nadat ik mijn muiltjes uit deed likte ik de blaren van mijn voeten je bent een rots in de stroming ook het middelpunt van de rivier, leef ik om dood te gaan of om te overleven ik ben niet eerlijk, niet vrijgevig maar ik ben tenminste hier.…

Er zit een dikke scheur in mijn trots Ik, stoer en altijd sterk als een rots Moet nu toch toe gaan geven aan mijn lijf Mijn benen, heupen en knieën alles is stijf M'n rug staat zo krom als een banaan 'k Moet om de dertig passen blijven staan De pijn is echt niet meer te verdragen Echter er komt een eind aan al dat klagen Want ‘k heb de knoop…

Toen Rita laatst haar geesteskind kwam dopen Onder de doopnaam “Trots op Nederland” Verscheen zij met een kruk in elke hand, Waar zij maar uiterst moeizaam mee kon lopen. Het was beslist een vingerwijzing Gods: De allereerste hoofdzonde is trots!…

En ik ben trots, zo trots als een pauw, En realiseer me dat ik ontzettend veel van je hou.…

Zachtjes snikkend huilt hij tranen, Maar van trots, niet van verdriet… ------------------------------------------- Esmee Hendriks won dit jaar de wedstrijd 'dichter bij 4 mei' en droeg haar gedicht voor tijdens de nationale dodenherdenking op de Dam in Amsterdam.…

trots passeert ons sukkelaars in de file een zwarte merrie…

Trots in hun ogen.…

Eerlijk gezegd, ben ik trots op mezelf, kan goochelen als geen ander. Rekenen van negen, tien elf, sedert we van munt veranderden, was het telkens weer schipperen met geld.…

Kinderen naar zwemles op het heerlijke tijdstip van zaterdagmorgen acht uur, je doet het draait je hand er niet voor om en daarom zeg ik je mijn kind, mijn jongste, ik ben trots op je!…

Wordt Fransje Timmermans Europapa? Wordt Kiki straks de nieuwe nummer één? En waar gaat Max met zijn bolide heen? Een greepje uit Viva Hollandia Al zijn we dan beperkt in de miljoenen Ons volkje kweekt wel wereldkampioenen…

trots was je op jouw groene vingers als de camelia weer in de knop stond, die niet kon wachten om te ontluiken trots was je op jouw kinderen ieder op jouw eigen manier op jouw oogappeltje ‘kleinzoon’ helemaal trots was je op jouw paleis, die je aan het eind moest verruilen voor een kamer waar jouw hart niet voor klopte trots ben…

Zou het al zinken en vergaan, Waar bleef de zwaan? Waar bleef de zwaan, De zwaan, dat vrolijke waterdier, Nooit zat van kussen?…

Twee witte zwanen drijven ijdel op de gracht het water rimpelt…

drie zwanen op een rijtje na een zwart op wit vrijpartijtje…

daar hang je dan het web kleeft aan, ook al ben je zo'n prachtige zwaan de brekelijkheid van het bestaan ziet in jou een lelijke eend…

uit het stille heldere water, rijst haar spiegelbeeld hoog statig komt zij langszij haar lange hals gestrekt, de blik op oneindig, zo glijdt zij minzaam voorbij majestueus, als een galjoen haar vleugels als zwaarden rond de boorden gevouwen, het boegbeeld, mooi van vorm lijkt witter dan wit als uit marmer gehouwen in alles rustig en…

Zijn vleugelslag wiekt hoog boven de huizen de nek ver uitgestrekt aan kop Voorlopig nog geen zwanenzang als de verre stemmen in zijn oren suizen Een ogenblik kijk ik naar boven het lange witte lijf in zicht Traag maar soepel in het ochtendlicht bewegen vleugels die goden loven Dan ontnemen daken mijn staren Voorbij is de getergde vogel…

Statig wit glijden Dompelen, kop in veren Eeuwig herhalen…

Glorieus verheven door de lucht Gaan de zwanen in hun vlucht Sierlijk piepend krakend wit Hun halzen golvend in gelid Reikend naar een hun bekend doel Een nabij gelegen sloot of poel Of verder noordwaarts buiten zicht Naar gronden waar hun toekomst ligt Als zielen reizend wonder wetend Zelfverzekerd aan queeste geketend…

De zwanen laat het onbewogen.…

(elfje) eendje zo lelijk is zijn spiegelbeeld hij ziet zichzelf niet zwaan* * voor alle elfjes die zichzelf nog een lelijk eendje vinden, ooit zit er ook in elk van jullie een prachtige zwaan.…