4974 resultaten.
Adieu
poëzie
3.0 met 9 stemmen 2.415 Ik ben niet meer met u alleen
en op de peluw is er geen
o lieveling, die lot en leed
zo onafwendbaar zeker weet.
Geef mij uw mond en zie mij aan:
lang voor de zon, lang voor de maan
verzinken in de wereldmist
zijn onze namen uitgewist.
En wat mijn hand te strelen vond
zal liggen in de wintergrond
en wat mijn stem aan u bescheen…
Gebed
poëzie
2.0 met 6 stemmen 941 En uit 't verstuivend wereldpuin
Vorm ons als nieuwe mensen weder,
En laat ons leven in uw tuin.
-----------------------------
voetschabel: voetbankje…
Bij de rozen
poëzie
3.0 met 8 stemmen 2.041 ‘Zij zijn voor sterven en vergaan geboren,’
zo dacht ik vluchtig toen ik bij de rozen was.
Maar schrok, en hoorde dreunen in mijn oren:
wat is u zelve, ijdel mens, beschoren,
zo kort als gij hier wandelt bij de rozen op het gras?…
Over het gras
poëzie
4.0 met 13 stemmen 3.581 Over het gras en over het water
dwaal ik achter de beminde
die ik vroeg en die ik later,
die ik nimmer, nimmer vinde.
Smalle schelpen zijn haar handen
om een eeuwge zee te horen,
in zijn wieg en broze wanden
zingt haar hart mijn wee verloren.
Handen die mijn hoofd niet koelen
met hun sneeuw, de lichte, zachte.
Hartklop die ik niet zal…
Klein Air
poëzie
3.0 met 12 stemmen 1.549 Morgen drink ik rode wijn,
morgen zal mijn lief hier zijn.
In de warme lampeschijn
zal zij liggen, bleek en fijn.
Wilder dan een springfontein
breek ik uit, en ben weer klein
bij haar leden, zoet satijn,
diepe bedding, dieper pijn.
Morgen drink ik rode wijn,
morgen zal mijn lief hier zijn.…
Gebed in 't Duister
poëzie
3.0 met 4 stemmen 1.787 Lang voor 't eerste dagegloren,
lang na Venus' gouden schijn
kniel ik, uwe stem te horen
uit die weelde, uit die pijn,
uit die tuin, bedekt, bedwereld
met een bloesem van Voorheen.
Heer, behoed haar in de wereld,
doe uw mantel om ons heen!…
Vrouwen
poëzie
3.0 met 7 stemmen 2.517 Met hare zachte handen rukken zij open
wat jaren lang ten bodem sliep -
nemen haar deel, met een glimlach, en hopen
op sterren en stromen, ànders licht en diep.…
Zacht branden
poëzie
4.0 met 6 stemmen 2.565 Zacht branden van de teedre lenden:
een wiegeling, een wit satijn
aan mijne handen, de gewenden,
die met haar leest verzameld zijn
tot éne slag en in het stuwen
des bloeds niet laten van hun wit.
Die stem, die stameling bij 't huwen:
wie zijt gij? - En het diepst bezit
de tweelingster, haar ogen, weergevonden
in de golven en het…
Doorreis
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.505 God heeft ons spelende beschreven,
als kindren hulploos gaan wij heen.
Geen heul is ons in 't lest gebleven,
zijn diepe vaderlach alleen.
O bloed, bestijg de broze zomen
van dit gevonnist, schuldig lijf:
gij hebt een koninkrijk ontnomen
en gij alleen rekt ons verblijf.
Maar hoor, wanneer de blauwe velden
der nacht begroeid van…
Orgelpunt
poëzie
4.0 met 17 stemmen 768 De man die uwe weelden mint
is weerloos als het kleine kind:
de wereld ging hem vreemd voorbij
als aan zijn borst uw hartslag lei.
Maar wat ons saamgedreven heeft
is wat in kleine bloemen beeft
en gonzend draagt het groot heelal:
't is twee-in-een, en dat is al.…
Annabel
poëzie
4.0 met 5 stemmen 1.709 Mijn kleine, kleine Annabel
zij zong zo zuiver en zo schel
als fluiten op een glansrivier,
zij was geluk en leefde hier
mijn kleine, kleine Annabel
ik wist uw prille leden wel,
de trilling van die bloemenmond
wanneer een hand uw haren vond
mijn kleine, kleine Annabel
de geest is lang, maar wij gaan snel:
op 't koude laken ligt uw lijf…
De donderbui
poëzie
4.0 met 2 stemmen 321 De lucht betrekt, het zand stuift op,
Hoog torent zich de donderkop,
Die blauw als lei, en koperrood,
Dreigt met vernieling en met dood.
De bliksem, kort en lang van lijn,
Gelijk een zenuwachtig sein,
Meldt ademloos: wie vloeke of kniel',
Gedenk uw zonden, red uw ziel!
Een windstoot, water, vlam, een knal,
Alsof de hemel barsten zal…
WINTERAVOND
poëzie
3.0 met 2 stemmen 282 Ook nu het avond wordt,
Heer blijven we op U hopen,
Het winterdaglicht kort,
Hoe traag de dagen kropen.
Het water is zo diep
En donker, de lantaren
Beschampt de oeroude baren,
Waarin de wereld sliep.
En als de smalle boot,
Waarin ik word gedrongen,
Van levens wal afstoot,
Hoe hoog de golven sprongen,
Van u komt heil en heul…
See.
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 453 See
How softly
The wind blows
Through my garden
How gently
Of love
To my roses
It speaks
Moved
By its tender touch,
The roses tremble
With emotion
Or so
It seems…
Kleurbekentenis
snelsonnet
3.0 met 16 stemmen 616 Ach, denk aan Michael Jackson, take it light;
it doesn't matter if you're black or white.…
Een oud web
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 516 Een bevroren wolk
overnacht in een oude kruin,
een oud web in een verloren tuin.…
[ Ik ben aanwezig ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 31 Ik ben aanwezig,
mijn lichaam, mijn zintuigen --
in deze herfsttuin.…
HERFST
snelsonnet
4.0 met 3 stemmen 449 Dit is het jaargetij van snottebellen,
verstopte neusgaten en kriebelhoest,
onstoken keel, geschraap, gesnuit, geproest.
Mijn eigen niesbuien zijn niet te tellen!
Daardoor rijm ik met weinig fantasie:
helaas, wat opkomt is alleen “hatsjie”!…
Zonnehoedjes
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 95 De zonnehoedjes zijn gegaan -
Ik had niet eens gemerkt
Dat ze gekomen waren,
Dood die eerder in het
Oog valt dan het leven
Dat eraan vooraf ging -
Drie seizoenen zijn voorbij,
En ik merk dat mijn adem
Louter heeft stilgestaan,
Ze stokte daar waar
Het leven om mij heen
Onmerkbaar is verder gegaan…
Oktober
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 1.194 In de herfst van onze levens
strelen wij de late zon
wij genieten nog slechts even
op een bankje in 't gazon.
Nog een laatste sprankel hoop
in de geuren van dit heden
kleurt de herfst dit late leven
in een blad gebroken rood.…
TAFELTJE DEK-JE....
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 322 Mijn lentes
zijn gevuld
met zang
van merel,lijster
.....vink en mees
Het zijn kille winters
die ik vrees
hun stille afwezigheid
in tuinen,langs bermen
Het zijn m'n oren
die ik wijd open zet
zo ook mijn hart
bij klanken van voorjaar
Hoeveel herfsten....
dalen vogels neer
om zich te voeden
aan het rood van bessen?…
Naar een verre hemel gaan
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 148 Na maanden van werkloze afwezigheid,
zit ik weer in mijn nog onverzorgde tuin.
Het is er volop herfst maar, mijn God,
wat heeft de natuur zijn best gedaan.
De klimop is nog steeds aan het klimmen.
Tjonge, wat ben ik trots op onze braam.
De avond valt, ook al is het late middag.
Alles wat ik hier hoef te doen is bijna niets.…
Conflict
poëzie
4.0 met 5 stemmen 2.385 Ik kuste de wreef, toen de fijne enkel:
haar schoot geurde wild als zo menig uur.
Maar zij trok het hemd weer over haar schenkel
en keerde zich zwijgende af, naar de muur.…
Voorjaar
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.650 En in de tuin en langs de wering
Pronkt perk en gras met bloemen bont.
De mensen zijn weer jong geworden.
Hun stap, gebaren en gelaat,
Ook van de droeven en verdorden,
Zijn moediger; en het gepraat
Van de verstilden en de zachten
Doortintelt soms een ijl gelach.
Zelfs woorden zwaar van plichtbetrachten
Gaan verend onder lichte vlag.…
Zin van het leven
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 1.028 Ik pieker over de zin van het leven
ik heb mijn levensadem verloren
in het piekeren over de dood
de tuin is mij lief
met alle liederlijke planten
lieftallige madeliefjes
en honingdauw in de zomer
waar de libellen van proeven
mijn man is te jong gestorven
en liet mij achter als weduwe
maar ik voel me geen spin
door mijn gerimpelde onderkin…
herfst
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 496 is jachtig
de herfst is mooi
de herfst is machtig…
Huidmond
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 104 Huidmond gesloten
Ademt niet mee met het seizoen
Valt eerloos op de grond
Laat eerder los dan was voorzien…
Hangplant buiten
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 419 Lange ranken
in gothische bogen
twee spinnen
hebben hun webben
daarin gehangen
ze zijn online
en draaien langzaam
op hun bolle tere zeilen
in het zachte briesje…
Ik zit in mijn tuin....
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 439 ik ook bloeien
Ik hoef niet ver weg
Heb het paradijs dichtbij
Voor mij is mijn tuin
Het mooiste schilderij…
uitgespeeld
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 1.163 het kerkhof of,
zoals u wilt,
de begraafplaats,
ligt er berustend bij
de dag is sereen
want iedereen
die hier komt
ervaart eindigheid
de laatste tuin van mijn ouders
hun graf is rijkelijk beplant
geen steen
ze zullen ervoor moeten bloeien…