7143 resultaten.
Bij de rozen
poëzie
3.0 met 8 stemmen 2.039 ‘Zij zijn voor sterven en vergaan geboren,’
zo dacht ik vluchtig toen ik bij de rozen was.
Maar schrok, en hoorde dreunen in mijn oren:
wat is u zelve, ijdel mens, beschoren,
zo kort als gij hier wandelt bij de rozen op het gras?…
Over het gras
poëzie
4.0 met 13 stemmen 3.576 Over het gras en over het water
dwaal ik achter de beminde
die ik vroeg en die ik later,
die ik nimmer, nimmer vinde.
Smalle schelpen zijn haar handen
om een eeuwge zee te horen,
in zijn wieg en broze wanden
zingt haar hart mijn wee verloren.
Handen die mijn hoofd niet koelen
met hun sneeuw, de lichte, zachte.
Hartklop die ik niet zal…
Klein Air
poëzie
3.0 met 12 stemmen 1.549 Morgen drink ik rode wijn,
morgen zal mijn lief hier zijn.
In de warme lampeschijn
zal zij liggen, bleek en fijn.
Wilder dan een springfontein
breek ik uit, en ben weer klein
bij haar leden, zoet satijn,
diepe bedding, dieper pijn.
Morgen drink ik rode wijn,
morgen zal mijn lief hier zijn.…
Gebed in 't Duister
poëzie
3.0 met 4 stemmen 1.787 Lang voor 't eerste dagegloren,
lang na Venus' gouden schijn
kniel ik, uwe stem te horen
uit die weelde, uit die pijn,
uit die tuin, bedekt, bedwereld
met een bloesem van Voorheen.
Heer, behoed haar in de wereld,
doe uw mantel om ons heen!…
Vrouwen
poëzie
3.0 met 7 stemmen 2.516 Met hare zachte handen rukken zij open
wat jaren lang ten bodem sliep -
nemen haar deel, met een glimlach, en hopen
op sterren en stromen, ànders licht en diep.…
Zacht branden
poëzie
4.0 met 6 stemmen 2.565 Zacht branden van de teedre lenden:
een wiegeling, een wit satijn
aan mijne handen, de gewenden,
die met haar leest verzameld zijn
tot éne slag en in het stuwen
des bloeds niet laten van hun wit.
Die stem, die stameling bij 't huwen:
wie zijt gij? - En het diepst bezit
de tweelingster, haar ogen, weergevonden
in de golven en het…
Doorreis
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.505 God heeft ons spelende beschreven,
als kindren hulploos gaan wij heen.
Geen heul is ons in 't lest gebleven,
zijn diepe vaderlach alleen.
O bloed, bestijg de broze zomen
van dit gevonnist, schuldig lijf:
gij hebt een koninkrijk ontnomen
en gij alleen rekt ons verblijf.
Maar hoor, wanneer de blauwe velden
der nacht begroeid van…
Orgelpunt
poëzie
4.0 met 17 stemmen 767 De man die uwe weelden mint
is weerloos als het kleine kind:
de wereld ging hem vreemd voorbij
als aan zijn borst uw hartslag lei.
Maar wat ons saamgedreven heeft
is wat in kleine bloemen beeft
en gonzend draagt het groot heelal:
't is twee-in-een, en dat is al.…
Annabel
poëzie
4.0 met 5 stemmen 1.708 Mijn kleine, kleine Annabel
zij zong zo zuiver en zo schel
als fluiten op een glansrivier,
zij was geluk en leefde hier
mijn kleine, kleine Annabel
ik wist uw prille leden wel,
de trilling van die bloemenmond
wanneer een hand uw haren vond
mijn kleine, kleine Annabel
de geest is lang, maar wij gaan snel:
op 't koude laken ligt uw lijf…
De donderbui
poëzie
4.0 met 2 stemmen 321 De lucht betrekt, het zand stuift op,
Hoog torent zich de donderkop,
Die blauw als lei, en koperrood,
Dreigt met vernieling en met dood.
De bliksem, kort en lang van lijn,
Gelijk een zenuwachtig sein,
Meldt ademloos: wie vloeke of kniel',
Gedenk uw zonden, red uw ziel!
Een windstoot, water, vlam, een knal,
Alsof de hemel barsten zal…
WINTERAVOND
poëzie
3.0 met 2 stemmen 282 Ook nu het avond wordt,
Heer blijven we op U hopen,
Het winterdaglicht kort,
Hoe traag de dagen kropen.
Het water is zo diep
En donker, de lantaren
Beschampt de oeroude baren,
Waarin de wereld sliep.
En als de smalle boot,
Waarin ik word gedrongen,
Van levens wal afstoot,
Hoe hoog de golven sprongen,
Van u komt heil en heul…
See.
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 453 See
How softly
The wind blows
Through my garden
How gently
Of love
To my roses
It speaks
Moved
By its tender touch,
The roses tremble
With emotion
Or so
It seems…
Kleurbekentenis
snelsonnet
3.0 met 16 stemmen 616 Ach, denk aan Michael Jackson, take it light;
it doesn't matter if you're black or white.…
Kloppen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 48 Het verleden klopt niet meer
Geluk brengt geen poëzie
Richting de tuin
En waterornament
Onoverwinnelijk ben je niet
Nooit meer
Geweest
Als een eenzame straatnaam
Het klopt niet meer
Ook niet die schreeuwende
Overdreven aanwezig
Hij is nu een vreemdeling
Gek
Als je terug kijken
Mag
En staar maar niet te lang
Het is goed zo…
Wat ik voel
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 87 Ik leer zien
wat belangrijk is door na te doen
hoe jij kijkt
Ik voel wat jij voelt
door na te doen wat jij voelt
Als een brabbelende kind
volgt mijn kennis
mijn lichaam dat
jouw bewegingen volgt
Hoe dichterbij hoe beter
mijn weerspiegeling is
maar nooit precies hetzelfde
zelfs als het water glad is
en dat is weg
zodra ik erin duik…
Het land zonder mensen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 40 Ik krijg betaald en ik koop
het bed waarin ik wil liggen
in het land van mijn keuze
het land van de revolutie, van vrijheid
....en gelijkheid waar iedereen weg moet
....die zegt of steunt dat anders beter is
het land zonder mensen
....die huisgenoten en buren uitzonderen
....om hun afkomst, geslacht of liefde
het land zonder volgelingen…
Raven op mijn schouders
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 24 Raven op mijn schouders
om me de weg te wijzen en mensen
te roepen om hen te ontmoeten
De jongen die op het strand tekent
met kleurige keien, tweemaal daags
en ze natelt voor hij weggaat
wetend dat
de vloed komt met golven
die langer zullen leven dan hij
De man in de kamers vol tafels
met kwartsen uit de landen waar hij zocht
naar heiligheid…
Onder de kersenboom
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 24 Samen op het bankje
onder de kersenboom
de aflopende dag langzaam
de nacht in laten zakken
Weer een avond samen
onder de kersenboom
Denk niet romantisch
aan de fonkeling in een glas
het vlammetje van een kaars
in de schemering
intiem samen
onder de kersenboom
Dat zou surrogaat zijn
en ons geen ruimte laten
te voelen wie we vandaag…
De schijnbare illusies
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 33 De snelheid van de trein trekt
voor mijn ogen de massa uit
de wereld, vormeloze strepen
tekenen onwetenschappelijk de formule
van Einstein op de ramen
Soms is even in beeld
wat het is, als je stil staat
Dan kun je zien
wat het is, iets tijdelijks
in zijn raadselachtige vlucht
van schijnbare illusies
Alles bestaat
onwetend hoe…
Rand van mijn kijken
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 27 Nieuwjaar, ik kies mijn wenkbrauwen
Ster, Parijs of Prinses
de lijnen van mijn geluk
als de randen van mijn kijken
en ik bescherm me met geuren
ga nooit de deur uit zonder
deze zekerheid van de zegen
van boven, de rode loper
op mijn bedachte weg
Rekken en strekken
met sierlijke bogen
van liefde om te voorkomen
dat mijn lichaam inzakt…
peppe
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 98 midden mijn alleen zijn
heeft ’t verleden
me bij de arm gegrepen
bracht me naar de bank
achterin de tuin
bedacht hoe hij een tak
zoetigheid afbrak en sprak
huil maar mijn stekelbeeske
ik droog je tranen wel
nu en later
zal nooit overgaan
maar in je hart verblijven
één en al aanwezigheid
samen zijn we naar binnen gegaan…
oerknal
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 168 Nu
weerklinkt ons kabaal als
sterrenstof met ruis
dempen grachten hun
achterstallig water
terwijl de getelde dagen
het verleden uitdijen…
Conflict
poëzie
4.0 met 5 stemmen 2.385 Ik kuste de wreef, toen de fijne enkel:
haar schoot geurde wild als zo menig uur.
Maar zij trok het hemd weer over haar schenkel
en keerde zich zwijgende af, naar de muur.…
Voorjaar
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.650 En in de tuin en langs de wering
Pronkt perk en gras met bloemen bont.
De mensen zijn weer jong geworden.
Hun stap, gebaren en gelaat,
Ook van de droeven en verdorden,
Zijn moediger; en het gepraat
Van de verstilden en de zachten
Doortintelt soms een ijl gelach.
Zelfs woorden zwaar van plichtbetrachten
Gaan verend onder lichte vlag.…
Zin van het leven
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 1.028 Ik pieker over de zin van het leven
ik heb mijn levensadem verloren
in het piekeren over de dood
de tuin is mij lief
met alle liederlijke planten
lieftallige madeliefjes
en honingdauw in de zomer
waar de libellen van proeven
mijn man is te jong gestorven
en liet mij achter als weduwe
maar ik voel me geen spin
door mijn gerimpelde onderkin…
Tuinen
poëzie
4.0 met 3 stemmen 979 Grauwe tuin in donkre vrede:
't Is vaarwel, zwart paradijs.
Toekomst, zonnedag, verleden
nog eens halfbewust doorschreden,
Heerlijk niets, mijn levensreis.…
Hangplant buiten
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 419 Lange ranken
in gothische bogen
twee spinnen
hebben hun webben
daarin gehangen
ze zijn online
en draaien langzaam
op hun bolle tere zeilen
in het zachte briesje…
Ik zit in mijn tuin....
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 439 ik ook bloeien
Ik hoef niet ver weg
Heb het paradijs dichtbij
Voor mij is mijn tuin
Het mooiste schilderij…
uitgespeeld
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 1.163 het kerkhof of,
zoals u wilt,
de begraafplaats,
ligt er berustend bij
de dag is sereen
want iedereen
die hier komt
ervaart eindigheid
de laatste tuin van mijn ouders
hun graf is rijkelijk beplant
geen steen
ze zullen ervoor moeten bloeien…
nachten in de tuinen van Spanje
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 1.172 fonteinen rijgen
de nacht aan elkaar
tuinen neigen
uren verglijden
palmen wuiven
dadels rijpen
ogen beklijven
nu stilte wijden
aardig luisteren
het water horen
welgevallig zijn
niet slapen gaan
tussen sterren staan
de maan inlijven
elkaar omarmen
onsterfelijk blijven…