Alle inzendingen over tuinman OR scherven

ze zit bij de zee met een tas vol scherven ze kent elke scherf weet waarom waardoor ze pakt de scherven legt ze naast zich neer pakt ze weer op een zwaai ze gooit ze smijt een afscheid van haar gebroken relatie geheeld gaat ze terug naar zichzelf naar wie ze werkelijk is…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Mijn grote man. Het feest is zijn toneel. Op brede voeten staat hij voor de wereld te zien. Besneeuwt de nacht met rook, zweet zich uit, zetelt wijdbeens en viert zijn geslacht. Thuis het tweede bedrijf. Het lijf moet hard gedoucht, alcohol gewassen afgewerkt. Al het water verdrinkt in hem. Grote woorden galmen langs het open gordijn. Ik…

Met aandacht hebben we onze stoel geplaatst. Twee stoelen. Er was geadverteerd: hier uitzicht op het niets. En inderdaad: blauwogig en breedzwijgend glimpte het ons toe. Niets. We wisten er niks over te zeggen. Voor en om het niets: een hek. Pas op! zegt het hek. Niet passeren, niet proberen aan te raken. Alleen zitten, kijken. Straks breekt…

De afstand tot de stoeprand schatten moet met bril. In de stad zie ik te veel om scherp te stellen. Ik vouw mijn koker open, draag ongeslepen zonneglas. Geen etalagepop die mij nog aanspreken zal. Op zijn best sta ik op een leeg perron. Nu al dagen: tussen twee auto's in. Geluidloos rinkelt alarmlicht. Lieke zegt van pillen staan je ogen…

's Nachts woon ik zelden waar mijn bed staat. Het licht uit reis ik af langs straten vol van kinderkamers. Mijn moeder wacht nog altijd aan een doorgangsweg, mijn vader in de boerderij. Mijn baas krijgt een bureau in het poppenhuis. Later ontmoet ik minnaars in een hut onder de tafel. Wij spelen tot het donker wordt, dan sta ik op uit een slaapzak…

Er is een drijvende wereld tegen het licht in bewegende wezens. Kijk ik naar rechts dan reizen ze mee, de bocht om tot ik naar links daar zijn ze weer. Met mijn ogen maak ik kindertekeningen, herschep mijn erfenis. Verder is er niks. De grote doos met foto's, toestellen, zakken vol met vieze lappen weggegooid. De roze klaproos op de theezeef…

Liekes huis ruikt naar appelen. Mijn huis zal ook ergens naar ruiken. Niet naar appelen. Dan had ik geen verschil gemerkt. Appelen ruiken lekker, maar bepaald bezoek niet. Daarna moet ik luchten. Mijn huis moet ook ergens naar ruiken. Daarvoor moet ik speciaal een week weg. En weer terugkomen. Als ik de bank van Lieke krijg, ruikt…

Eerst hebben we haar opgehaald. Dat had niet gehoeven, deed ze met lauwe schouders door ons heen. Nu zij aan tafel, herfst onder haar ogen, merk ik, ver weg van de leuning van de stoel van de man, dat ik plotseling liplezen kan. Ze zegt ik zal blij zijn de dag dat ik mijn ogen sluit en jij hebt dat zo gemaakt, lezen wij erachteraan…

Vermoedelijk was het zoiets als 'shit'. Of 'hé'. Je vader zegt vaak 'hé, hé' op een manier die jij goed na kunt doen, met een vraag erin, die me passend lijkt als je een sloot in rijdt. Of 'ho'. De auto was tenslotte maar geleend. Je lijkt me ook wel iemand die al jaren had gefantaseerd hoe het moment suprême zou zijn. Die uitspraken…

Is hij er nog? Hij is er nog. Ik ga even niet meer praten, zegt hij. Elke stap lijkt nu de laatste. Het nieuw infuus, de ogen gesloten, de ogen open. Hij mompelt dat hij even niets meer zegt. Elk moment lijkt definitief. Misschien blijft hij, blijven wij, voor altijd hier. Is hij er nog? Hij ademt uit, is stil en ademt dan weer in. Hij is er…

Van min zes ben ik naar min vier gegaan. Dat baart me zorgen. Als ik zo doorga is alles straks, op mijn oude dag, scherp omlijnd. Dat kan niet goed zijn. In de huidige constellatie weet ik bijvoorbeeld wel dat er een stoep is, maar niet waar die begint. Dus ik kan jou wel zien, maar niet wie je bent. 's Avonds zet ik mijn bril af en maak de…

De dood van de tuinman was heel terecht; een oude vete werd nu eindelijk beslecht, zodat de rozen in hun paradijs'lijk hof, zouden kunnen getuigen van Gods' lof, als hun zoete geur ten lange leste niet alles voor het gerecht doet verpesten.…

Coma was ceremonieel protocolleerde zonder enige waarschuwing vooraf Gestokte adem uiteindelijk dan toch gedefibrilleerd De koning spinde daarop garen dat van lieverlee werd ingezet Natuurlijk niet het garen, maar de prik die voor verstomming heeft gezorgd…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Er zat eens een rupsje op een blad, toen vroeg de tuinman: 'hé, mag jij dat?' toen zei het rupsje heel brutaal: 'dat doen wij rupsen allemaal! en als ik het blaadje heb opgegeten, zul jij mij dan nóóóóóoit meer vergeten?'…

En ook de tuinman rookt gedwongen mee, Maar die vlucht als een haas naar het café.…

De muurbloem rukt gestadig op in mijn tuin met wilde rozen In betere tijden ooit de opzet, nu grijp ik in in geur en kleur Ik tooi mijzelf met lente en kom vóór de zomer al tot bloei en roep de tuinman…

Hij toonde in Afghanistan veel moed Nam risico door zwaargewonde maten Niet bij de Taliban achter te laten Een Willemsorde paste daarbij goed De Koning zag Gijs Tuinman in persoon Als vlekkeloze parel op de Kroon…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Ik ben maar gestopt met dat dagboekschrift van mij -- want het klopt toch nooit.…

Het is erg interessant om de scherven in een jute zak of wijnkist te stoppen, de groene scherven op de groene of de witte op de witte te stapelen. Scherven van wijnkruiken, wijnflessen. Scherven van frankrijk en duitsland. Voor het oog van de wijnetiketten zijn alle flessenscherven gelijk.…

De tuinman: Ach, weet u, daar blijft niets van over - zo'n kleintje, denk-es in, da's toch alleen kraakbeen? Zo'n kissie (grote handen) Nee, díé kome niet meer; denke liever aan iets leuks, een nieuwe, ofzo. ------------------------------ Uit: 'Bloem, steen', 1997.…

Begin april, de tuinman helpt me weer Hij wiedt en schoffelt, snoeit het perk met rozen En kijkt me hitsig aan, ik ga zelfs blozen Mijn drift ontwaakt, zijn houding smaakt naar meer Maar ach, de lust is plotseling fini Als ik de steppe van zijn borstkas zie…

aan het dansen in de scherven.…

Ik zoek mijn stem in een kamer vol boeken, waarin tranen werden beschreven maar die heel wat jaren verborgen bleven Ik zoek mijn stem in een tuin vol beelden, die gebeiteld werden uit duizend scherven Ik zoek mijn stem in oude kinderschoenen, die stampvoetend een weg zochten langs nachtelijke gedrochten Ik zoek mijn stem in elk murmelend…

ik open het afgesloten luik waarachter mijn verdriet ligt opgeslagen nu ligt hier weerloos voor me al wat ik niet kon verdragen waar het eerst complete chaos was ligt nu - bijna alles - keurig op een rij ruw stukgeslagen dromen kapot geluk van jou en mij ik kijk naar wondermooie scherven van toen wij samen dansten op de maan ik voel me…