Alle inzendingen over tuinman OR vrouwen

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Je was heel lang een erg misprezen vrouw maar hebt van Hem wat echte liefde is geleerd. Het amalgaam van heel je levenskracht werd door Zijn tederheid tot licht geweven tot er een einde kwam aan boze macht – je werd jezelf ten diepste weer gegeven.…

Ik ben maar gestopt met dat dagboekschrift van mij -- want het klopt toch nooit.…

De tuinman: Ach, weet u, daar blijft niets van over - zo'n kleintje, denk-es in, da's toch alleen kraakbeen? Zo'n kissie (grote handen) Nee, díé kome niet meer; denke liever aan iets leuks, een nieuwe, ofzo. ------------------------------ Uit: 'Bloem, steen', 1997.…

Begin april, de tuinman helpt me weer Hij wiedt en schoffelt, snoeit het perk met rozen En kijkt me hitsig aan, ik ga zelfs blozen Mijn drift ontwaakt, zijn houding smaakt naar meer Maar ach, de lust is plotseling fini Als ik de steppe van zijn borstkas zie…

De oude vrouw glimlacht hem tegen. De tuinman, die regelmatig komt heeft hem nog niet gezien. Heeft geen tijd om goed te kijken. Zij denkt gelukkig maar, hij heeft werk genoeg bovendien. Nee, laat hem maar, hij heeft zulk prachtig blad. Dit huwelijk mag je niet verbreken. Zij houdt wel van die stiekeme, geheimzinnige streken.…

politiek je zit erover na te denken maar het glas is niet helder en het water smaakt gedroogd wat moet je met bedorven waarheid het voelt als een steek in de rug met het mes van de leugen in handen van de tuinman die de kleine planten snoeit maar de grote laat woekeren je denkt en denkt erover na maar komt er niet uit…

Een Perzisch Edelman: Van morgen ijlt mijn tuinman, wit van schrik, Mijn woning in: 'Heer, Heer, één ogenblik! Ginds, in de rooshof, snoeide ik loot na loot, Toen keek ik achter mij. Daar stond de Dood. Ik schrok, en haastte mij langs de andere kant, Maar zag nog juist de dreiging van zijn hand.…

(de Haagsche versie) een mens wil leven, zeker hier in deze wonderschone stad weldadig als een bruisend bad een oord van diepgang en vertier de levenslust van mens en dier vond in Den Haag zijn habitat de zon streek alle plooien glad van Duinoord tot aan Laakkwartier de tuinman (hij uit Ispahaan) passeerde mij met gulle lach vergeten…

Hoe jij met zorg tomatenplanten schoort, hen aan spiralen opbindt en hen leidt, hoe jij je niet aan wind of regen stoort, maar onverstoorbaar al je vrije tijd aan venkel, spruitjes en courgetten wijdt omdat er in een moestuin groente hoort, hoe jij het onkruid energiek bestrijdt, zo wied jij in het hart dat jou bekoort. Je wacht niet op…

Een tuingek is Kees en hij voelt zich een held. Een hofnar is hij op en top. De vrouwtjes zijn allemaal op 'm gesteld: 't Gelach van hen houdt maar niet op, wanneer hij z'n zoveelste bloembak vertelt, al is het een melige mop. De lusthovenier geeft een tuinfeest. Subiet benut hij slagvaardig z'n kansen, want Iris en Roos, Marjolein en Margriet…

Ik ben de wildgroei langs uw beukenhagen Ik ben de slinkse kruiper in uw gras Ik ben welhaast een onuitroeibaar ras Ik ben uw diepe smart, uw jammerklagen Ik blijf, al gaf u mij een giftig bad Uw immer toegenegen zevenblad…

In mijn hofje voel ik me vrij van tuinieren word ik blij het is hobby voor iedere dag ik wroet in de aarde met een lach ik werk met schep en heggenschaar snoei een takje hier, een twijgje daar net als mijn opa vroeger deed die kon het goed, als je dat maar weet ik hou zoveel van bloem en plant ik graaf met mijn handen in het zand en soms…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

De tuinman veegt de herfst van 't erf. De poort piept mee, de sleutel past in 't kruis. Als je binnengaat staat bij elkendeel het moederbeeld. Ongeloof. Bij elkendeel? 't Moet zijn dat wij heel erg met haar verbonden zijn.…

Ik wacht maar op de tuinman, die komt uit Ispahaan. Jesaja 40:8…

hier jacht en jaagt het leven om mijn oren zonder enig voorbehoud loopt het in mij verloren hals over mijn kop volgt t overvolle hoofd rondtollende ogen van zuiver zicht beroofd hol ik voor de tuinman uit ik wil zo graag nog even niet nagezeten door de dood uit volle borst het leven leven…

waar ik pak de hark geen idee wat ik eigenlijk moet doen dan kom jij met een kop koffie en een hele dikke zoen morgen is het ongetwijfeld hetzelfde verhaal het is een ongelijke strijd waar ik vreselijk van baal echter het harken gaat veel lichter met jou zo aan mijn zij wellicht schuilt er naast een dichter toch nog een tuinman…

Een tuinman snoeide rozen in een gaarde, Gelegen in een duivengrijze streek, Het was opeens, dat hij de Dood ontwaarde, Die roerloos, spottend grijnzend naar hem keek. Zijn adem stokt, hij beeft en wordt zeer bleek, Zou graag nog toeven op de goede aarde, Die hem zo weinig zorgen baarde, Voor hem steeds mild en goedertieren bleek.…

ook hoogzomer brengt koude dagen die ons humeur lelijk kunnen plagen de tuinstoelen moeten weer ingeklapt 't lijkt of we naar de herfst zijn overgestapt geen kleurige parasols meer op het gazon geraniums hangen verwaaid op het balkon bloeisels laten zich plukken door de wind de tuinman kijkt niet langer fier en blij gezind doch hij weet…

Mijn mooi grasveld is een woestenij, een mol huist in mijn tuin, heuvel na heuvel komt erbij, het tuintje is niet al te ruim, de tuinman maaide net ons gras het leek of dat voor meneer Mol de aanzet was, om nog meer heuvels te gaan maken!…

Ze trekken zich niets aan, van die vreemde vrouw die daar stilletjes voor het venster staat. ’t Is maar een mens, daarvan zijn er zovelen. Misschien dat ze wat te eten strooien gaat.…

Verwarrend, denk je dan, dat zoiets toch bestaat, ik nochtans geen tuinman, heb hierbij geen baat. Mijn plantenspuit in de hand, ga ik ze allen te lijf, de distel en paardebloem, de netel die zo brandt, het staat buiten kijf, het onkruid is verdoemd.…

‘k zie hoe verrukkelijk de herfstrozen bloeien die door de laatste zonneweelde zijn gevoed hoe vuurrood de hanggeraniums nog gloeien ‘ k zie hoe verrukkelijk de herfstrozen bloeien tot de Tuinman straks alles weer gaat snoeien brengt een speelse vlinder zijn afscheidsgroet ‘k zie hoe verrukkelijk de herfstrozen bloeien die door de laatste zonneweelde…

‘k zie hoe verrukkelijk de herfstrozen bloeien die door de laatste zonneweelde zijn gevoed hoe vuurrood de hanggeraniums nog gloeien ‘ k zie hoe verrukkelijk de herfstrozen bloeien tot de Tuinman straks alles weer gaat snoeien brengt een speelse vlinder zijn afscheidsgroet ‘k zie hoe verrukkelijk de herfstrozen bloeien die door de laatste zonneweelde…

Ik riep op luide toon een tuinman verwacht je in Ispahaan. ga weg dood, je kunt me niet bekoren Oké, dan niet, zei de dood Dit keer heb ik verloren Ik wacht wel af, je zult ooit nog van mij horen.…

Ik dank dat ik denken, dat ik schenken mag dat ik schrijven en bedrijven dat er beschutting en schaduw onder boom, met daarachter man die altijd dat er weer bloesems en daaruit vruchten, dat blauw, vergeet me niet volop, dat er stronken liggen, staan, dat de sneeuwbal bloeit door de liefste tuinman ooit dat de regen voedt vandaag zoals…

De tuinman: Een boom, die al te veel moet dragen, Verliest zijn kracht, Ook zou de vrucht zo niet behagen, Als gij verwacht. Uw vader heeft graag goede peren! De vader: 't Is wel gezegd: En 't deel van die te veel begeren Is doorgaans slecht.…