van uit de hoogte drijft een adelaar
zijn schaduw
over gras
was, is en komt
in de ogen van een edelweiss
het mos legt kussens
waar zij rust
de wind sust
natte dromen…
kom en ga
in moederland, verdrijf
de vrucht der pennen
tot
de vruchten
van jouw eigen hand
een land om ooit
te wennen…
De verlaten mens
waant zich alleen wankelt
door het grauwe tussenland
Hij scheurt zich los uit
de avondnevel en valt stil
in ongeziene armen
De zwarte raaf
strijkt over hem heen
de lucht zal hem dragen
Zijn stem keert terug
in de verre ijlte kan hij
het hoogste weer aan
Het is de allerbeste tijd…
Hun stemmen klinken steeds doffer
boven de doden zweven engelen
hun vlucht en onzichtbaar
vallen witte veertjes tussen
de vlokken poedersneeuw naar beneden
Het maakt haast geen gerucht
Tussen overwinning en nederlaag
ligt het tussenland van overgave
aan het niets waarin een vonk
zich voortspoedt altijd onderweg…
voor Christian Bobin
altijd eenrichtingsverkeer
het denkbeeldige gesprek
van man met zijn geliefde
woorden van vertwijfeling
en de wetenschap van het
vergeefs wachten op een antwoord
de dood begrijpen vergt veel tijd
verdriet is het tussenland
als in een onaangename droom
afwezigheid is het grote gemis
de herinnering echter blijft…
Geef jouw hand
laat je leiden
door de stilste, steriele
wildernis aller tijden
waar alles wit lijkt
flora is verdwenen
fauna als albino, maar
niet leeft
liefdeslijnen doorgesneden
juist zijn hand volgt
het goede spoor
geen oost of west, maar
het intuïtiespoor
zwevend in dit witte tussenland
zonder nacht, oost of west
geen anker…
Schuimende golven rekken zich uit
en bedekken het naakte zand
Helmgras wuift onder een wolkenvlucht
van oogverblindende kleuren
Boven, op het zonverwarmde duin
tintelingen door heel mijn lijf
sta ik compleet verwonderd
Ik zie
de geestverruimende zee
het ruige tussenland
een magisch veldmozaïek
Ik ruik
heerlijk bedwelmd
alle geuren tegelijk…
Nachtrust voorbij, eksters en meeuwen
verlaten en brengen vliegtijden door in een opklarende
hemel zowaar een tussenlanding maken op een bladloze tak om de
omliggende wereld te verkennen of lopen voorzichtig en vrijmoedig over de straat.…
132
Bezig met laden