Alle inzendingen over tweede paasdag OR weemoed

haar kussen dan haar mond De vrouw die in mij woont werd onvermijdelijk poëzie --------------------------------------- uit: 'De tweede Ronde', 2004.…

Ben je vluchteling of ben je gelukzoeker dat is de vraag Hamlet dacht aan zelfmoord alleen daarom was het 'to be or not to be' als je aan mij vraagt of ik gelukzoeker ben dan zeg ik ja als je aan mij vraagt of ik wil zijn of niet zijn zeg ik wil er zijn 'er' is een plaats die tegen de dood is grammatica van het…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

Vliegend op lucht bereik ik de bodem Weemoed neemt plaats voor vloeibaar goud en het geluk dat rest…

Altijd op de 2e plaats wel extra vrij gevoel vaak de 1ste van de week maar in de schaduw van de eerste Paas-, Pinkster en Kerstdagen "The sunny site" maar met stip de meest relaxte "The funny site" 2e Paasdag 2e Pinksterdag 2e Kerstdag vaak betaald door de baas en dat betekent: UIT!…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Het paasfeest wordt een flop, zo valt te vrezen, Want al was ik er als de kippen bij Tot nu toe vond ik nergens nog een ei: De Here is waarschijnlijk niet verrezen. Hij had te weinig tijd om op te staan Omdat de zomertijd is ingegaan.…

Je lacht, een witte glimlach, en je heupwiegt, zoals dat hoort en je koopt je tweede huid in voordelige flessen en het lijkt alsof niets je stoort, Maar je verdriet is een verborgen oceaan een diep schrijnende wonde een oceaan van tranen en van te lange nachten, een oceaan van weemoed soms, waarin niemand zich waagt.…

Zelf ben ik in-en om 't huis gebleven Wat dingetjes geschreven, beetje zon Terwijl u ,denk ik, niet parkeren kon En vaak uw middelvinger hebt geheven Toch ben ik wel benieuwd, dus zeg 't maar Hoe was 't, op de Meubelboulevard ?…

Vandaag vangt pas de echte werkweek aan Een doordeweekse alledaagsewaandag Een dinsdag die verwarrend voelt als maandag Die verder wel z'n gangetje zal gaan Ofschoon je zoiets nooit echt in kunt schatten Ook deze dag kan Easter Eggs bevatten…

ook vele regendruppels kunnen het intense geloof niet verstoren eerste paasdag Halleluja Jezus was wedergeboren geluk/zegen gewenst voor alle medewerkenden Passion natuurlijk kwamen de critici commentaren zonder pardon denkelijk hemelse vreugde dat geloof ik zeer zoveel blijmoedige belangstellenden de kou trotserend…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

De grafstemming is heden weer verdwenen De steen ligt aan de kant, zo ook het ei, Familie is bezocht, vandaar dat wij, Nu toe zijn aan ons zelve entertainen. Wie durft, al kraait de haan ten derden male, Te zeggen dat hij Billy op gaat halen?…

Pasen zal nooit meer hetzelfde zijn Je besloot te gaan Die 1e Paasdag Jouw favoriete feestdag Werd de dag van je overlijden De dag waarop je over lijden heen mocht zijn Naar die staat van zijn Van niet meer hier zijn Van niet meer lijden Van pure liefde In puur licht Een lichtreis naar de bron In ons universum…

Ik heb een tak geplant met Pasen 'n wortelende krullende wilgentak die zich verankert met de aarde om tot heuse boom uit te groeien die met alle jaargetijden meedoet maar het mooist is in de lente met die lieve zachte groene blaadjes De lente het seizoen van nieuw leven en het hernieuwde leven van Jezus dood en begraven, maar opgestaan…

op de randjes van slapen en dromen lijken vrome gedachten samen met maanstanden onze geest heel behoedzaam binnen te komen historische verhalen uit diverse religies leggen hun mystiek geweven patronen aan ons voor als deel van het religieus te beleven geheel dat heilige schriften hebben vastgelegd van iedere tijd en die…

Wind door losse haren Verlichting voor verkleurde huid Ogen achter bruine glazen Vluchtend voor de felle zon Zachtjes rolt de branding Op het ritme van de wind Tegen een kakafonie van kreten Meeuwen vechtend om een vis Luie wolken drijven over Wit als zand tussen blote voeten Palmen in hun eeuwenoude dans Omringd door een overmaat aan blauw…

slaap komt heel zacht naderbij dan ziet zij hem die zij verloor hij komt alleen voor haar zijn warmte schenkt het kleumend hart een zee vol hoop op leven De dag valt hard en koud op een verlaten hart maar met de tijd vergeelt het beeld van de herinnering doch plots is 't daar heel onverwacht zo helder als de spiegel die haar weemoed…

Zondag in een wagon achter in de trein Weilanden trekken aan mijn oog voorbij Dan denk ik weer terug vol weemoed Aan die mooie tijd van jou en mij Het blijft zo ongelofelijk pijnlijk Alles wat straalde verliest zijn kleur Dat ik je zo zou gaan missen schat Soms in een vlaag ruik ik opeens je geur Ik snap je niet kan er niet meer bij…

Ik zou zo graag eens willen, Teruggaan in de tijd. Toen kinderen nog kindren waren. Maar tot mijn grote spijt, Zijn dat nu de voorbije jaren. En moet ik niet meer willen, Maar blijven, in deze tijd.…

Nooit zult gij weder dezelfde wijn drinken Als hedenavond. Nooit breekt gij meer open Dezelfde vruchten. Al uw liefde en hopen Verzinken.…

Najaar, vuurtje in de nevel, slaapje van de luiheid, de wereld wordt weer één, zelfs de spreeuwen boven het station zijn onverdeeld, waaiers, grandioos vertoon van tucht, vereende turnsters die zich voegen naar de beeltenis van hun bejaarde leider: Weemoed, vijand van de poëzie, de ogen van de dichters zien alleen hun eigen wimpers, druppels…

misschien is dít het wel, heimelijk nog hechten aan wat ooit verloren ging aan vage schaduwen in de schemering, een zacht geruis een verre roep, een geur een oude afdruk in het zand iets van droeve leegte voelen in een stille polder terwijl er een zwalkende dierbare vogel vluchtig in het niets verdwijnt…

Nee, het is niet Het onophoudelijk ruisen Van regen Niet het grijs Dat zijn deken Over de huizen legt En in stilte Mijn oren verdooft Niet het ontbreken Van vogelgeritsel Onder de pannen Ook niet de geur van stamppot Wat me weemoedig maakt: Het ontbreken Van uitbundig zonlicht Kinderstemmetjes Laat op straat Geuren…

Weemoed,heimwee naar wat eens was, wat nooit meer komt, wat groeit als gras. Verlangen naar vroeger,nee toch niet, kleine kinderen, 't is net of je nu pas ziet, dat jeugd veel te snel gaat voor je 't weet 't op eigen benen staat. Heb ik dan wel stil gestaan, of ben ik eraan voorbij gegaan.…

de avond is weemoedig en voor het nacht zal zijn zullen tranen stil en zwijgend in mijn ogen staan. als herrinnering aan wat te vlug voorbij moest gaan.…

Weemoedig kijk ik voor mij uit, naar de druppels regen tegen de ruit. Ik staar zonder te verpinken, waarom weet ik niet, ik voel me net een schip, dat begint te zinken. Niet dat ik iets tegen mij heb, neen, maar het is allemaal teveel, mijn energie is weggeëbd. Mijn lach verdrongen, mijn hart verwrongen.…

door duisterend licht omsloten wiegde mij het kleine bootje, het water murmelde verhaaltjes, zacht zong het riet het werd mij vreemd te moede: een onbestemd verdriet sloop binnen door mijn huid, nestelde in mijn botten. veelvuldig sloeg ik de riemen uit, roeide tussen heden en verleden eindeloos heen en weer. zo heb ik die nevelende…