Alle inzendingen over uitelkaar gaan

Dat overkomt mij niet, dat wrange Dat overkomt mij niet, dat bittere verlangen Tot 'het' me overkomt 'De wereld om me heen verstomt' Jouw 'vrouwzijn' in extensie, boeiend, mooi, integer, geil, sensibel, maar ook dwingend zeker ik hou van je en meer Waar gaat dit heen….bedenk ik En dat ook telkens weer Hoe gaat dit verder als de…

Hoe moet ik jou, mijn liefde, laten gaan; ik hou je vast, voel jij me naast je staan?…

Ik liet je gaan, ietwat verward, ik kon je niet vergeven. Nu wacht ik triest de dagen af, de morgen, middag en de nacht. Je waakt over me, vanuit het graf, waar je eenzaam op me wacht.…

verdwenen in de massa ik heb je nooit gekend misschien nog een relatie... ik weet dat jij er bent mijn hart vraagt om bevestiging en dat je mij begrijpt dat het verder gaat, waar het verder ging en dat je bij me blijft…

Speel lichaam muziek mee `t is volle maan laat liefdessappen vloeien eervolle handen tongen lippen gaan en glimmend zichtbaar elkaar genieten.…

Laten we gaan Een andere weg inslaan Samen hier weg van lopen Het steile het pad van de hoop omhooggekropen Uitgeput ten einde raad aangekomen op de berg waar de eewige liefde gevonden wordt De gitzwarte onweerswolken van pijn en verdriet worden opgelost door oneindig veel stralen van warmte en licht Liefde is ook werken, elkaar over…

de zon weer glanst in gouden regendruppels op het water deint een boot de golven spelen het spel van op en neer de wind rukt en trekt aan het roer de schippersdochter kapiteinse op eigen schip haar koers varend immer de horizon in zicht vol aan vooruit buldert de wind stevige handen aan het roer…

Zacht huivert de spits van 't kale ranke boompje: roerloos deint de valk. De regen houdt op. Proef natte lucht in stralend licht. Een zwarte streep damp raakt de ondergaande zon, verscherpt het purper. Langs de parkvijver staan heesters, kaal, recht en stijf; Dáár ruist bamboeloof. De merelsnavel glimt bij winterduister, wijst star…

de zee houdt mijn gedachten in bedwang een tijd lang, tot ze het beu wordt en alles uitspuugt mijn gedachten belanden op het natte zand, en drogen op in de zon waar ze zich weer vermengen met het droge zand, en zo weer verdwijnen...…

Die boven het Omhulsel uitstijgt Dat jij niet Meer bent Die boven Jezelf bent Uitgestegen - Klaar met het Lichaam waar je Niet meer in woont…

Langzamerhand Zie ik jullie Een voor een Vertrekken, Het ouderlijk Huis dat zo Eigen voor jullie Geworden is, Voor jullie leeftijd Misschien wel Te eigen - tijd Om te vertrekken En op eigen benen Te staan - jullie weten Als geen ander Dat ons huis Ook altijd jullie Thuis zal zijn, Onvoorwaardelijk Vangnet waar je…

Voor Albert Het regent eikels En liefde vandaag, De herfst die Zich van zijn Zachtste kant Kennen laat, Hondengeblaf dat In de oneindigheid Verwaait onhoorbaar Zacht in de wind En jij die ons Ouderlijk huis verlaat Voor altijd in Geborgenheid ons kind…

Los van elkaar Maar met onzichtbare Draden aan elkaar Verbonden - zo Leven wij ons leven Ook al is het al Zo vaak geschonden Door de doornen Door anderen op Ons losgelaten - Of soms ons door Het leven aangedaan Waarvan wij zelf Niet kunnen bepalen Wat er gebeuren gaat Zo ga ik in liefde Met jou mijn leven door Los…

Ik kan je niet vergeten en laten gaan, deze uitspraak is al overbekend en afgezaagd. Maar toch, het is een moeilijke taak, ook al zeg je 't heeft geen zin en misschien ook wel het is al te laat.…

Tijdens een wandeling kom je haar tegen "de mens" de een kijkt somber de ander blij en verzonken in eigen wereld meestal gehaast of starend op een scherm zoekend naar het leven dat voorbij raast…

Nog lang niet het einde nabij maar opeens daar afscheid nemen Wel eens over gesproken maar nog veel te jong er is nog zoveel te doen nog zoveel te beleven Nog steeds niet laten zien wat de mogelijkheden nog zijn iedere dag is er één er is nog zoveel te genieten Een mensenmens je hoort bij ons je kan niet gaan wij zijn er nog niet aan toe Tegen beter…

....Het gaat is dat hoe het met je gaat Je in het midden laat Zit je in het Weder gaan Doorgaan Verdergaan Ondergaan De toestand Van de vraag Op hoe het met je gaat Is welke betekenis van het woord gaan of staan De vrager Verstaat Gaat het?…

Ergens in de tijd kreeg ik in de gaten dat niets verloren gaat zonder spijt als je los moet laten waarin je had geloofd Ergens in de tijd verloor ik mijn onbevangenheid het hield me niet tegen om door te gaan op de weg die ik met hart en ziel heb gekozen. Paula Hagenaars…

Er zwalkte een gans door de sompige modder, die 'Waf-waf!' schreeuwde...…

ik droomde hoe het vuur warmte en licht verspreidde hoe het een blind vuur werd en alles verteerde ik dacht aan stuivende duinen aan golfbewegingen van de ijstijden hoe alles in elkaar vervlochten is ik voelde je hand tegen mijn wang als een zachte bries in het naakte bestaan…

de trein als mijn moederschoot de reis naar de bron waar adem begon verloren geboortegrond uit de donkere tunnel altijd weer terug naar het moederland nog vóór het schelle licht de zinderende halmen en de kersenboom de verlorenheid die door de ziel kruipt de trein als een moederschoot de reis naar vroeger terug naar de bron nog…

toen jij door geel laagland ging was je niet alleen maar iemand die voorbij ging het licht was van porselein zomerstof waaide op zwevende korrels van een droom de schillen van de tijd het breken van iets de buizerd biddend boven zijn prooi niet alleen maar iemand die voorbij ging…

hier te moeten gaan in dit digitaal sterflokaal hier vergaan ver gaan…

Toch rijst de zon over de weiden, verbreedt ze de horizonten over landweg en dreven, over bruggen en snelweg, over de banen waar we gaan, waar wij gestadig blijven gaan al plooit de morgen nog zo moeilijk open.…

De klok deelt met zijn wijzers wat wij vergeten als je wijst naar het verleden dat we weer beginnen met het vertrouwen dat we niet meer alleen verder gaan.…

Deze onmenselijke kilte die in wonden snijdt betiteld ons afscheid een pijnlijke stilte Je blijft voor me staan niets kon ons scheiden dat wisten we beiden en toch moet je gaan Huilend tegen de maan hard blijven lopen hoe heb ik kunnen hopen dat het goed zou gaan Vertrokken als een speer alles om me heen ik voel me zo alleen dit…

Tussen de beken langs het smalle wegje stil in de regen kom ik gegaan, kom ik gelopen en tijg naar de verten tot waar de woning in ’t naaldbos moet staan, kom ik getreden langs bloemen en grassen, druipend van water groen-blank in het licht, kom ik getogen al zeggend en zingend ’t zinrijke woord van het beeldend…

Ik kijk naar die kist, Zoveel onbeantwoorde vragen, Opeens stijgt er in mijn hoofd allemaal mist. Ik wil het leven terugdraaien, Terugdraaien naar dat mooie verleden. Hoe heb je het zo ver kunnen laten komen, Waren dit al die gekke dromen? Dat je je altijd al wilde laten verdrinken, Maar het niet eerst tot je hebt laten bezinken..? Je beseft…

de tijd de werkelijkheid breekt nu aan ruist langs in de lucht waait vlinders in je haren vol gevoelens die te lang vergeten waren een diepe zucht en het is gedaan met beleefde wonden en geleefde zonden nu is het tijd de hoogste tijd voor de waarheid laten we maar gaan mijn lief, lief kind van de maan…

Alles achterlaten en opkrassen Duizenden kiekjes opbergen en passen. Het was erg mooi, maar dat is vervlogen tijd Een nieuwe weg inslaan, hoop maar tevens strijd. Liefde in alle vormen, in het hart gebrand en verzegeld Heel erge, diepe pijn heeft alles ontregeld. Dat grote en tedere bed werd een folterplaats 't Geborgen nest werd een droeve…