97 resultaten.
De waandirigent
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 184 Dirigeert de waanzin
naar verre uithoeken
van gedachtenwerelden
waar verborgen lijken
wachten op hun kans
om spokend te herleven
Mist één dode hoek
waardoor ze er weer zijn
grijnzend in de spiegel
klaar om in te halen
af te snijden van de weg
Steeds harder gaat het
in de waan te ontsnappen
aan de zin van het lot
de zekerheid van eindeloos…
Voorbeeld?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 37 Eerst de knal dan
een blauwe bal
als Gods boodschap
ingehuurd als voorbeeld
voor het hele heelal,
zijn regels brachten
ons van de wijs
als meervoudig
bewijs voor een
denkbeeldig paradijs
de ster als zon beroert
het water van waaruit
de evolutie naar alle
uithoeken van de
aarde is gestuurd in
alles wat ontwaakte,
ontstond de…
Apogeum
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 55 van een lange reis
Langs zilveren oevers, over glooiende velden
Zijn bloemen uit honing gehouwen
Om te leven met zachte hand, nog niet tegen elke prijs
Aan het eind van moezijn, van opgeklommen jaren
Van verwilderd bederf en doorvlochten angsten
Blijven lege tafels en stoelen over
Die in ultiem samenzijn stof vergaren
In de verte van de uithoek…
aankomst
poëzie
3.0 met 14 stemmen 2.405 Geleund in de uithoek van een balustrade,
zie ik als over hemelsbreed kozijn
’t Beproefd schip dat klein stilligt aan de kade,
De gele stroom, de kleurge oeverlijn.…
Sublimatie
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 379 Des avonds rond de stond van elf, wanneer
de crisis van de dag is weggezonken
en poppendame alsook sponzenheer
van de t.v. naar hem niet langer lonken,
omdat zijn echtgenote, afgebeuld,
die krocht van lol heeft uitgehypochonderd
en met haar zooi naar boven is gezeuld,
naar die verknoeide uithoek van hun sponde,
en hij voldoende aangeschoten…
De eenzame roker
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 998 Tot in elke uithoek verbannen
In de hoek onder een afdakje gedrukt
Nog even en er is geen minuut over met de laatste plannen
De uitstervende roker gaat onder onbegrip gebukt
Gezond leven is het motto wat oprukt
Niet roken, gezond eten, geen alcohol, alles in kruiken en kannen
Niet meer genieten, alleen nog groenvoer in onze pannen
Waar moet…
Kind in mij
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 321 Ik kom je vaak tegen,
ook al ben je verhuisd naar een uithoek
en is veelvuldig contact ongepast.
Bijna dagelijks bespeur ik je
als ik naar de wolken sta te kijken,
of terwijl ik luister naar vogelgezang.
Soms merk ik jouw aanwezigheid
bij vreugdevolle spelmomenten
of terwijl ik verlegen woorden zoek.…
Ik droomde dat het anders was #4
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 260 Ik droomde dat het anders was
Vrij van geest de dagen lengde
De uithoeken des levens verkende
In rust volledig van de angsten genas
Explosies van verblindend licht
Zwepen sloegen in mijn gezicht
Implosies van vergaan vertouwen
Die muren tussen lichaam en ziel bouwden
Flarden mist mijn stad omsloten
Schaduwen verdwaalden in het duister…
Tweede akte/ de zon was dood
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 337 schijnen
grijs licht
ruis van fotonen
een beetje als
uit de ether verdwenen
teevee kanalen
het dode meisje
schikte zwarte papavers
op een tafeltje
haar zolderkamertje
kleurde keurig in diverse onkleuren
Vandaag kreeg ze bezoek
van de lang verwachtte
een gearrangeerd huwelijk
van licht en duisternis
vier tralies lichtten op
in de uithoeken…
Het binnenste hart
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 88 je kunt slapende waken
je vervelen en bier drinken
een vogel leren vliegen
een orkaan temmen en
insnoeren in je week geworden
ziel, je mag gerust liefhebben
en op je bek gaan, vergeet
niet te reizen naar de uithoeken
waar niemand komt, de kroegen
en kale vlaktes, de weelderige
tuinen met vijvers, de plekken
die je dacht ergens van
te herkennen…
fataal verliefd op Callantsoog
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 92 op weg in een serene gang
naar een uithoek van mijn dromen
gedreven door de sterke drang
om hier steeds terug te komen
langs vaalgroen mos en paarse bloemen
volg ik het pad over de duinen
om daar de zee zien op te doemen
en door het rulle strand te struinen
hoe zoet smaakt de herinnering
aan de jaren van mijn jeugd
de beelden die ik toen…
Fluistert je naam.
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 130 Mijn bestemming is, dat ik je zal blijven zoeken,
de muziek van deze melodie zal mij dragen,
naar het hoge noorden van de wereld en alle uithoeken,
want ik weet, dat mijn reis zal slagen.
Er komt een dag dat we weer samen zijn.…
AANDENKEN
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 91 Schone stem bij lier verwint nuchter verstand,
vindt drukke stad, eenzame uithoeken.
Zelfs planten, dieren en rotsen zoeken
het spel, waarbij de koudste ziel ontbrandt.
Aan onbekende, verloren klanken
hebben de kunstenaars der vroegste tonen
hun onwankelbare naam te danken.…
Gecultiveerde parels
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 176 Zij dingen naar de hand in een
volgende vallei en naar de verste
uithoeken van de zee, zich van
geen verandering bewust, zonder
aanstoot op gevaar van opkomend
tij, danst door het warme zand
dat streelt en haar wakker kust.…
Onwankelbaar licht
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 225 Oproep, tot in de verste uithoek aan de ziel.
Liefde,
Onmisbare zachte wenk.
Verlangend om uitgenodigd te worden aan tafel.
Wil midden onder ons zijn.
Liefde,
Maakt mens van de mensen.
Strijd om het ego is haar vreemd.
Liefde, onwankelbaar licht.
Haar gratie,
boven alle schoonheid verheven.…
Kind in mij
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 119 Ik mag dan veel hebben gelezen,
veel meegemaakt en uitgeschakeld,
als een engel in de zee gezwommen,
de duisterste uithoeken van de hel
hebben gezien, de zon ingeslikt,
er nu uit zien als een dikke beer,
die met een ademzucht kan weren,
met een grijze haardos, die bol
staat van de vlooien en het roet,
ik zal hem nooit van mij afslaan
het…
Vaak sta ik deze datum op en denk
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 41 Wat wens jij nog te willen uitzoeken in tal van uithoeken.
Weet er zijn van die dagen dat tijd folteringen bedenkt
vragen opwerpt waarvan jij de teksten niet kunt vatten,
in elke strofe een zangvogel het hoogste lied vertolkt,
je hersenen kraken van het gedenken je steeds dat ene
zorgenkindje, weilanden vol paardenbloemen schenken.…
Oostgracht
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 169 niets beweegt
niets te horen
nergens in de Oostgracht leven
op dit schemeravonduur, waar
alle leven zich verzwijgt, maar
alles leeft,
alles bruist,
in elk vlekje huist het onbesuisde
leven, de natuur. die
mijn bevroeden overstijgt
beeld van stilte,
geest van leven,
onverzoend, tot een late zwarte stip
zich losmaakt uit een verre
uithoek…
Onze nationale kijkdoos?
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 46 Het sluipt en stoft in de verste
uithoeken van onze nationale
kijkdoos, het matte populisme
gloeit door het gekleurde ethisch dak,
is het de band van vrijheid die zo kwelt?…
idolatrie
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 274 De brokken
vliegen me om de oren
op het puntje van de stoel
met een mimiek steeds rekbaarder
tot in alle uithoeken van de kamer
ik moest zo broodnodig
een nageslacht
uit hoofde van het prakkeseren
steeds meer
verplicht het vuile bestek
me tot bananenprak
het talen fijntjes platgeregen
tot een abc en het nawijzen
zonder enig prakkeseren…
Weerspiegeling?
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 39 Wijsgeren gehuld in een wijsgerige deken
daaronder hun amulet, blijven transcendent ,
ongrijpbaar, ik heb mij daarop stuk verkeken,
wel de uithoeken van mijn ziel verkent.
in die gedachteloper verloopt het zand
in de richting die hand van welke hersen-
kant hem plaatst, we kunnen hem blijven
draaien, met de ons aangemeten tijd.…
Hercules
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 60 In 'Amateurs' laat Wim Overweg zijn licht schijnen over het gestuntel van de Amsterdamse naamdragers van de grote Griekse held - ooit wapenbroeder van Achilles en Odysseus - een blamage die tot in de verste uithoeken tot hilarisch leedvermaak heeft geleid, van de kleinste dorpen in de Atlas, tot de uitlopers van de pampa's in Tierra del fuego, de…
Dwaler?
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 126 Over toppen van de
duinenrij, stampt ze de
schelpen fijn tot nieuwe
paden, de wind borstelt
de helm en het golvend haar,
gebleekt door zilte zon
en het natte zand, waaruit de
meeuwen van haar dromen
zijn voorbestemd, zij stijgen
met elkaar naar hogere
regionen, verre uithoeken
van de ‘zielezeeën’, zich
van geen kwaad bewust.…
vriendschap
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 1.232 En nu
Vele kilometers
van de ene kant van België
naar de andere uithoek.
Een hart vol verwachting
maar ook twijfel.
Zal het klikken
Zullen we elkaar herkennen
volgens de vele
geschreven zinnen?
We waren allebei vol emoties,
in de twinkelende ogen
was geluk
Het hart warm
De knuffel hartelijk.…
Chaos?
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 171 ook woestijnzand loopt niet over water,
en stokt niet aan de groene
oevers van het beloofde land
het sluipt en stoft in de verste
uithoeken van onze kijkdoos, het
matte populisme gloeit door onder
de wimpers van een klinisch dak
moeten we een streep trekken
voor een denkbeeldige slagboom,
en zelfs een gewone mus niet meer telt?…
vriendschap
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 296 En nu
Vele kilometers
van de ene kant van België
naar de andere uithoek.
Een hart vol verwachting
maar ook twijfel.
Zal het klikken
Zullen we elkaar herkennen
volgens de vele
geschreven zinnen?
We waren allebei vol emoties,
in de twinkelende ogen
was geluk
Het hart warm
De knuffel hartelijk.…
vanuit binnen bekeken
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 62 Niet alles is tot in de uithoeken blauw.
Ik zie staaldraad diep in de schors van een boom gekerfd. Langzaam gewurgd door zijn eigen groei.
Kroon en takken afgebroken.
Ik zie takken willoos in de storm zwiepen. Dode takken op de grond.
Ik zie een vrouw met een lege hondenriem in haar hand. Ze schreeuwt tegen de wind in.
Ik zie het grijs.…
Mijn leeuwerik?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 46 mozaïek van zijn muziek
vervoering boven het friste geel
hoogtepunt van alle lissen, van
het eerste en het laatste deel als
kleurrijke overstroming, geluid
van de helderste beken, decor
als aangeboren natuur als bruid
waarin hij het ultieme doel bereikt,
hij modelleert het licht, gegrift
in fantasie tot mystieke patronen
die de uithoeken…
de zoektocht
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 478 Op zoek naar iets puurs, iets van zuivere onschuld
werp ik mijn dwaallicht over het rotsige landschap van de schaamte
in de verste uithoeken en de donkerste spelonken van mijn verscheurde ziel
speur ik naar de schone maagd wiens naam ik niet noemen mag
omdat, wanneer ik toegeef aan deze diepgewortelde behoefte het te benoemen
ik niet alleen mijzelf…
Wiegelied
gedicht
2.0 met 22 stemmen 10.431 Maar dan weer verder, als een waakvlam nog
net zichtbaar in een uithoek van je hersens.
Tot ook die in het sterrengat verdwijnt.
Waarna nog slechts een tekstwolkje met wat lichte
en geschikte woorden vlak bij je mond achterblijft.
Een wolkje dat tenslotte als een luchtbel op het puntje
van je neus ontploft.…