1994 resultaten.
Uitzicht of inzicht?
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 339 Lawines van de wolken,
slagbomen van de horizon
houden dromen niet tegen
in de opwaartse beweging
van een luchtballon, verwarmde
woorden in nieuw gedicht,
naar de oorsprong van het
onbekende in een vlucht van
akkoorden om het inzicht te
verspreiden van herinneringen,
te kiemen tot waar de stilte is
geland, een bevlogen ruimte te
vullen…
Uitzicht
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 100 een zandweg in een grassenzee
strandvrij
de duinen zijn hier uitgewaait
er is alleen de glooiing van de beek
een schaterende, schetterende vogel
wat koeien achter een omheining
en weiden met duizenden boterbloemen…
Zonder uitzicht op beter
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 118 Te lang al heb ik naast je gestaan
Zonder uitzicht op beter
Verdraagzaamheid die langzaamaan
Verloren ging en wij die alleen
Nog schimmen waren
Die elkaar bestreden
De toekomst die nog
Voor ons lag is gestaag
Uit het zicht verdwenen…
uit zicht
netgedicht
2.7 met 3 stemmen 96 er is een reden
waarom zij hier is
twee mensen bedreven
in enkele minuten de
liefde of iets wat er op leek
ze hoopten op
het uitblijven van
een levend resultaat
er is geen reden
waarom zij hier is
het is een uitzicht dat
alleen zij kan zien…
Het mooie uitzicht.
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 143 Het mooie uitzicht op
mijn inzichtelijke dromen.
Waarvoor ik moeite doe om
er heel dichtbij te komen.
Diep onder de schil van de
dagelijkse oppervlakkigheid
vind ik tijd die mij naar
die plaats toe begeleidt.
Daar waar de werkelijkheid
nieuwe vormen krijgt aan
mijn dromen nog niet ontnomen.…
in het zicht
netgedicht
4.6 met 9 stemmen 153 veroordeeld tot inzicht
is mijn tijd van heden,
plots is er een grens gemarkeerd
naartoe het verleden
ik denk nog aan het dakterras
zo dicht en nabij jouw sterven
we teerden nog enkele keren
op de bruine buil die wij aanbeden
heb je het koud, vroeg je
en gaf een verbeeldende warmte
het hielp de kou van het moment
buiten, en buiten onze…
uitzichten
netgedicht
2.8 met 5 stemmen 120 En buiten wachten uitzichten die
niet wijken willen.…
briev an sintuklaas:
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 1.817 Avast budankt or, sintuklaas!
Petrik
O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus.
O ja, en netuurluk de groetu an pied!…
To the point !
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 212 dat wil je niet weten
wereldstad, Amsterdam een dorp
vergeleken bij Mexico
rode lap voor een stier
maakt hem gek, dol
hier of daar
to be or not to be?
keuzes en nog eens keuzes
in een ultra-moderne tijd
ook zijn er nog het berbers dorp
met berggeit
hondenpoep, kattepis
dat is geen...
geheit!…
DE EENVOUD VAN HET 'GOED'
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 130 sjansend door het grote appartement
Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen
Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt
Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep
‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’
En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen
En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook
En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…
Wat uit de hersens verdwijnen moet
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 125 Zielenpijn die alles overheerst
En een uitweg zoekt uit hersens
Die te zwaar beladen zijn,
Geen APK die hier nog iets aan kan doen,
Maar de pen brengt redding!
Het verwoorden van al dat donkers
Dat depressie heet, het benoemen
Van al dat bijdraagt aan de pijn,
Brengt verlichting,
Het verwoordt de opluchting
Van het opgeschreven zijn…
Schoenen
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 316 Ik knik vol spanning
Voel vlinders
In mijn buik
Je streelt mijn voet
Aait de laars
Ruikt het leer
Bewonderd
De prijs was
Natuurlijk veel
Te hoog
Dus liet ik het hierbij…
Oplopende spanning ~ Duo Gedicht
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 333 woorden worden weggeslikt
gedachten blijven hangen
slaat de klok gestaag
even irritant als toen
tikt de pen harder
dwaalt de rook in cirkels
korte nagels afgekloven
tot op het randje
langzaam verdwijnen in het niets
als donderslag bij heldere hemel
het hart doet overslaan
wat zijn adem doet stokken
~* Duogedicht met Martien Montanus…
verdraaid
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 155 warrig hoofd
ziet even alle hoeken van de kamer
loopt om, tegen de wijzers van de klok
gespannen veer
rusteloos hart
stuwt binnenuit het kruiend ijs
dat geen gelijke tred houdt met de dooi
verdraaid
bloeddruk gestegen…
Over-spannen
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 1.259 Doffe ogen,
spanning
in je hoofd,
emotieloos
zeg je woorden
die je niet meent.
Uit de grijze
diepte
van je wezen
komt
een traan,
als een
sprankje hoop.
Weifelend,
stap
voor stap,
kom je terug
van de
dood
lopende weg.…
Alles was er nog steeds...
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 144 Ik word wakker: de hersenen
deden het, blijkbaar, nog steeds...
Alles functioneerde: mijn geheugen, gezichtsblik
nadenken en voelen.
Het lichaam stuwde bloed,
dwars door alle organen.
Ik had de geest nog niet gegeven...
God hield me, al die tijd
innig bezorgd in leven.
God mijn vader.
Bij gebrek aan een menselijke
zorgzame vader.
Een kruiwagen…
Mijn uitzicht
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 1.222 Wil je mijn uitzicht zijn vannacht?
De horizon is anders dan verwacht
Omhels me en fluister zacht
Het is de maan die naar je lacht.
Voelde ik een droom ontstaan
Wist je dat er lichtgevende golven bestaan?
Het zijn de algen van de zee
Ze geven je kleine diamantjes mee.…
Uitzicht!
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 255 Pasen biedt uitzicht:
een luisterrijke zon boven maagdelijk water,
een boek van een meisje dat haar ouderlijk huis ontvlucht,
vul je persoonlijke exodus maar in...…
uitzicht
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 1.184 ik hoorde de wind door de tochtspleten fluiten
hoe motregen miezerde tegen de ruiten
en heel in de verte sirenes paniek
ik zag grijze meeuwen vlak boven de daken
de kat van de buren mijn zak openmaken
ik rook de frituur van de Smiths-chipsfabriek
en voelde terwijl ik zo wat stond te dromen
het bladloze zwiepen van winterse bomen…
Uitzicht
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 456 Prille populieren omlijnen de wijde polder
gelijkmatig gegroepeerd liggen oeroude boerderijen
schilderachtig stil in het rustieke landschap
Kale boomtoppen wiegen in de wilde westenwind
zilvermeeuwen tegen een meervoudiggrijze wolkenlucht
enkele eendenparen kiezen voor een vrije vlucht
aandachtig geniet ik een stukje stilte…
Uitzicht
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 262 Meer was er niet
dan het uitzicht
en elkaar
Hoog boven onze hoofden
zong de leeuwerik zijn lied.
Nog zingt hij daar.
Het uitzicht, de liefde
waarin we geloofden,
zijn nog even waar.…
uitzicht
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 189 loop je mee naar het einde van de dag,
samen kunnen we een stukje optrekken
van het gordijn dat ons omgeeft het
witte laken dat het daglicht smoort en
's avonds kunnen we als herders waken
de kudde wolken als zwarte schapen die
opgestegen zijn vanaf de grond achter het
hek en liggen en waken en liggen en dromen
en kijken naar de maan die traag…
uitzicht
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 337 in het slaapvertrek staan
rode rozen
zij staat voor de spiegel
het weten dat zij daar is
terwijl de kleur
hier schijnt
decoreert de ruimte
in een buitengewoon uitzicht…
uitzicht
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 114 dit gedichtje omdraaien en schudden
als een portemonnee de woorden als
euro's eruit hopen dat het goedkomt ik
op m'n pootjes en ook nog genieten
van dit uitzicht. ja, graag.-…
uitzicht.
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 174 verloren dragen de bomen hun takken,
deze dagen die bloeden als wonden
en de wind waait hartstochtelijk
over alles heen: de straten huizen
pleinen en door de bomen dus,
ze staan verwilderd wezenloos
in de vruchteloze kou, blauw-
bekkend, bibberend als bange
dieren, al kun je het niet bewijzen,
daarom is poëzie ook: om te laten…
Voor uitzicht.
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 235 Adem,
elke ochtend
heftig in mijn oor
als ik je bekoor
je toebehoor
daar
doe ik het voor
zie al uit
naar morgen.…
uitzicht
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 61 als woorden ogen
krijgen,geven die dolers
soms opnieuw uitzicht.…
Uitzicht
hartenkreet
1.0 met 2 stemmen 215 De dood
huilt om je heen
bij dag en nacht,
het leven
lacht je toe
in het geschreven
Woord,
de Heer is opgestaan!…
Uitzicht
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 77 kiezelstranden omzomen mijn water in de woestijn
gesloten in ogen gevouwen, zuchtend naar een mond
vloeibaar naar weiden of een verworpen stad
bevangen aan uiterste randen van trillende lucht
op een morgen ontwaakt
nog beschonken van donker
de volgende dag na vandaag
met daarboven eeuwig hemel
het zicht ontnomen, in kluwen tot stof vergaan…
Uitzicht
gedicht
4.0 met 4 stemmen 3.413 Mijn wereld eindigt bij de populier
die staat te wuiven waar de weg begint,
tegen een stukje lichtblauw vloeipapier...
Dit alles doet mij denken aan het kind
dat uren op een stadsveranda stond
en uitkeek over haveloze tuinen,
terwijl zijn blik geen ander rustpunt vond
dan 't schamel rijtje rafelige kruinen
van zes verwaaide bomen middenin…