Alle inzendingen over ultraviolet de magie

tussen infrarood en ultraviolet licht de nachtgeluiden…

zij zijn nooit samen uit of thuis wel hecht verbonden door dat huis geen mens weet of zij ouder zijn van regenbui bij zonneschijn als zij haar neus de deur uit steekt de zon door de depressie breekt zit manlief lijdzaam op zijn kont ziet zon juist als een onweersfront plots schuift zij steels haar man opzij zij weet zijn bui gaat snel…

het wachtwoord is wederkeer en mijn navel de poort door maar lang genoeg te staren herschikt zich het werkelijke langs de zomen van het harde meer in mijn waarneming ben ik omringd door keelzeer bevind ik me in de armen van kaalslag fratsen kortom, die met de zon ondergaan telkens weer…

onderweg veel bloot plekken huid van teen tot kruin bakt en braadt de zon wees niet wreed, o zon stralend ultraviolet gat in de ozon…

oren steeds gesloten onvrij gemaakte hoofden ongezegd opgeslagen ordeloos in breinen zoekend naar verwoording in dichters gisting van Dale stort goed bergen woorden schuren wrijven in vermaledijde brij waar oh hoe waar te bezweren het ongerichte ten einde het ultieme te verdichten te dansen op een toverbal kabouters vangend ultraviolet…

ik kan het licht niet buigen wel de fase gaan verschuiven waardoor het breekt de marges zijn bekend na het ongeziene infrarood dansen golven tot ver in het mysterieuze ultraviolet ik kan het licht niet buigen rechtlijnig in getuigen straalt wit tot in oneindigheid de volmaakte kleur van eeuwig zijn…

op zoek naar roomse wortels stuit men al rap op de blauwe monnikskap oh la la verleidelijk fleurt ze rank ultraviolet gekleurd de wortelstok is wel medicatief maar slechts verdund en selectief bevat bovenmatig giftig alkaloïd gebruik het als leek vooral niet…

Donker is ander licht Mijn zijn denkt De maan Voelt de zon Hoort vogels Ruikt seizoenen Vraagt de kleuren Rood geel paars blauw En Van horen zeggen Zelfs Violet Zoals zij altijd zegt Mijn Violet Ik noem haar Vrijend strelend Vooral liefkozend UltraViolet.…

Jouw integriteit werkt altijd als magie. Mijn magie komt voort uit jouw eenvoud, rust en stilte. Jouw gratie ontbrandt telkens, nogmaals energie uit, in mij op. Jouw glorie is mijn magie. Mijn magie houdt jouw glorie voor altijd vast. Onvoorwaardelijke liefde. Een kaars die blijft branden. Een kaars die mijn kaars heeft aangestoken.…

Maggie moest opeens streng diëten mocht juist een appelschijfje eten ze kon het niet aan werd net een sprinkhaan die alles begon op te vreten…

Wanneer is magie ontstaan waar komt magie vandaan hoe kwamen die vlinders tot stand Hoe kwam mijn hart in brand Gevoel van warmte overspoelde mij Jij maakte mij ongelofelijk blij Niet alleen woorden maar ook daden Daardoor kruisten onze paden Toen liepen we hand in hand Zo kwam de magie tot stand…

ik steel zon om samen in het paradijs te zijn creëer een strand wat palmen bij de hand die wuiven naar de zee in het dansen door de golven neem ik zomer zon en jou weer uitgelaten mee we kijken hemels naar elkaar vergeten uren in ontmoeten Adam wil zijn Eva als een paar zo droom ik jou in ultraviolet mijn lijf ligt…

De magie van illusie. Het geloof in sprookjes, Verdwijnt. Je neemt afscheid van mijn hart. Het houden van jou, Uitgewist. Ik ben je vergeten. De magie verdween, En de liefde gewist.…

ik breek je stralen in het prisma van mijn liefde scheid infrarood van ultraviolet jij bent nog steeds de warmte in mijn bed het blauw van ochtendkou ontwaakt in licht dat langzaam nadert in je ontspannen nachtgezicht dat lacht in liefelijke dromen geluk verstaat elkaar gaat gepaard met kleuren die elkaar nooit zullen mijden…

als hang steeds zwarter wordt het licht op uitzicht steeds meer gaat ontnemen reik ik in het donker toch een zachte hand want in het infrarood zie ik je warme kant daar waar ultraviolet ijskoud gedachten gaart kleur ik in lilapaars weer een bestaan laten we ontsnappen reële kleuren vatten en op het nieuwe doek zonder vroege verfspatten…

oneindig ver weg Als ik mijn armen strek, voel ik wat de nacht kan geven Een grauwe hemel die ik in het licht neerleg Als sterren aan de hemel, fonkelen de ogen Pure zaligheid maken een glimlach zoet Iedere ster heeft zijn eigen hemelse vermogen Je hoeft ze niet te vangen, voel gewoon wat het doet Zoals de wind, regen, zon, maan en ster De magie…

Twaalf kaarsen branden rondom de woorden die ik schrijf de draak bewaakt mijn elfen in de kamer waar ik verblijf vele vlammen dansen als magische wezens mijn wereld in hun eigen taal ieder een eigen verhaal tekens een nieuw begin…

mijn ogen, neus en mond zijn uitgewist wie naar mij kijkt, staart in een leeg ovaal een atlas op een onbekende schaal de aarde hult zich in een dichte mist het rookgordijn van een illusionist die speelt met vuur en zaagt met roestvrij staal en kan verdwijnen voor een volle zaal op een manier waar het publiek naar gist ik tover telkens als…

Magie wat is dat? Een vies beest Dat alleen maar kindjes opeet Of een heks Met een bezem Misschien is het wel gewoon een vallende ster het is in ieder geval iets raars maar toch bijzonder…

niemand de vlammen meer meester kan worden wij zijn elkaars slaven vrijheid tot passie verteerd zinnen gericht op behagen de haast is verleerd alleen handen spelen het spel van beminnen lippen verwennen het zachte van binnen ogen gedogen een spanning die stijgt adem gaat sneller je kreunt en je hijgt tot, in een diepe ontlading de magie…

vloeiend zacht spreiden haar ogen hun warme blik iedereen voelt de licht intieme klik als zijn ziel ontwaakt het contact met gelijken is weer even in de hemel verblijven het goddelijk moment waarvan de magie overal wordt herkend veraf en toch intens dichtbij zo delen wij haar mystieke zijn…

hij zag haar handen zonder magie van verborgen talenten wist hoe tijd groeven had getrokken in vereelte huid er was geen mystiek in het aards vermoeien dat werken heette met een lijf dat bij iedere beweging pijn en ellende niet kon vergeten toch was er altijd de lach die in elkaar ontmoeten zoveel blijdschap en warmte gaf…

spiegelend danste zij op maanverlicht water dat opkomend golfde zonder rust blad fluisterde tussen de sterren hun open gesprek zonder twinkelende starheid en aan buren geen gebrek in geel was de puzzel nooit te maken er waren stukjes die deze magie niet smaakten…

je keek en voelde aan de materialen zag mooie en onafgewerkte kanten liet je gedachten gaan in die magie haakte ook je hart vaak aan veel vormen waren al bekend in het circuit van creatievelingen maar jouw idee was vaak toch even meer in kleur en ontwerp om blikken te trekken met een verbaasd aha schitterend was jouw uitleg over…

te lang bleef steken was al verdwenen bleek in een nieuwe kleur weer ongemerkt te zijn verschenen gaf hen haar lach voor de magie die zij zagen gebeuren in een grote waaier vol kleuren…

Een toverbal? Neen dank je. Waarom niet? Ik haat geel. Je hoeft toch niet tot geel te gaan, stop dan bij rood. Dat gaat niet, ik weet nooit wanneer geel komt. Soms komt het voor rood, weet je.…

vroeger met het grote mes schilde ik de lagen in hoog tempo weg had altijd haast om tot de kern te geraken geheimen zichtbaar te maken tegenwoordig laat ik stilte overwegen snijd voorzichtig de partjes zoals zij ooit zijn geregen al doende deel ik het mysterie van dichtbij in bewondering komt haar magie tot mij met respect geopend…

ik keek als klein kind altijd naar de toren gigantisch groot onmeetbaar hoog ik voelde me verloren de vinger van god kan ons met zijn magie helaas niet meer bekoren…

ben jij de schepper van de beelden die je aanreikt in woorden de god die uit het niets een werkelijkheid creëert of schenk jij ons met stem en ogen de ongeziene wereld van vandaag met highlights en een andere modulatie raak jij ons met nieuw elan alleen poëzie heeft dan de magie van het luisterrijk bekijken…

waar vrome lieden zich verzamelen in devoot weten galmt de echoput zijn afgodskreten de vingerwijzing is niet meer steeds sneller knalt de hand zijn rechters oordeel op de wang agressie kent zijn hoogtijdagen weer gepeupel gaat zoals vanouds tekeer ooit zal een sterke man met veel magie en warm elan zijn bannelingen vragen hem…