Alle inzendingen over uren OR dagen OR maanden

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

traag sleept de week zich door de nachten voort als koude stroop door een gesloten poort ineens is daar het uur c'est un Moment Suprême opeens ontwaar ik vuur en snelheid zonder rem minuten uren dagen weken maanden jaren eeuwen de tijd heeft alle tijd en uren duren uren om toch weer eindig te gaan blijken er was alleen een eindeloos…

Uren, dagen, maanden, jaren vliegen hard voorbij wat zal de tijd voor ons bewaren tranen of weer blij In de tijd ligt het verborgen wij vliegen er door heen met kleine of met grote zorgen samen of alleen Laat de hoop steeds overwinnen alle tegenspoed ten spijt iedere dag met kleur beginnen geef goede invulling aan de tijd…

ratelend bonken uren van de helling minuten springen op in het stof van seconden dagen brokkelen af smelten zonder spoor weken drijven oeverloos voorbij maanden als een zee seizoenen golven in de oceaan waar jaren deinen geen vloed gaat hoger dan de hemel het springtij wacht die ene kans…

, dagen en uren die altijd veel te kort zijn en duren!…

weet je nog van een dag samen (gezegende uitzonderingen) maakten we een klasseweek een voormiddag met rustig maan- en dinskarakter de middag had een woensgangetje en donderse siësta-uren gleden mooi in vrije stijl naar zaters later en dat bleek tedere zon te zijn en als het even kon bleef ook de nacht daar deden we dan een maand…

de kalender hangt nog steeds met zijn rug tegen de muur het is een maand eerder met 1 januari op zijn gezicht er wordt niet meer gescheurd de dagen niet langer geteld wat voor zin dat ook heeft als men er geen extra krijgt in die lange uren van nood rest er enkel te vergeten wat nog is komen kijken toen er nog leven was al was het machinaal…

ik zag de muurschildering en de zee die zich naar binnen zoog als waaide het landschap rond en rond de regenvlagen bloedrood, vol maanden en uren ik zag jou slapen onder de wind, de dagen moe van lichaam op lichaam van stenen op water en golven die zwaar, vol draaien dwongen ik zag wat ik wilde zien in de krankzinnigheid en…

Altijd wordt immer ooit, in jaren, maanden, uren.…

Dat we voorbijgaan en Klaas Pieters Wouda bijna twee eeuwen terug in Wierum is gebleven en aldaar op de wierde nog steeds rust met Evert, Albert, Trijntje, Jan en Annie, en dat daar Rinze Hooijenga nog bij mocht, achttien en wel - hij reed geweldig trekker en kon mijn zoon van nog geen dertig zijn nu -, dat is hoogstaand voor een verhevenheid…

Het bleke gezicht van deze maanden waar vorst ooit heerser en blauw van kilte het licht onderhuids deed stralen Ach, hoe zeer hangt nu het natte grijs over de dagen en hoe bitter smaken deze uren in hun wetmatige grauwheid Hoe somber spreekt de stem, geteisterd door de maanden, neergeslagen als een kettinghond richt hij zich niet op, blijft…

het licht van de lentezon zo kaal nog maar viriel strooit tranen in je ogen staalt de kern van je blik geen jaren meer te gaan de maanden weken de liefde houdt je wakker telt de donkere uren samen in een verenigd ademen de troost zijn trots te zijn geen winter meer te vrezen de weken dagen je lijf legt zich langzaam af in de armen…

Mijn dagen weken Mijn maanden in jaren Mijn weken vermaanden Mijn jaren van dagen Mijn maanden verjaren Mijn wekende dagen Mijn jaren vermaanden Mijn weken en dagen…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

Zwart zijn m'n dagen, m'n maanden, de uren. Hard zijn de dingen die jou staan te verduren. Negen maanden ongelukkig in blauw, paars en zwart. Nu een kindje ik voel me verward. Het gras, de zon. Het was gebeurd. M'n lijf voorgoed in twee stukken gescheurd.…

Getooid in verleden tijd vertrekken uren ze flirten en lonken nog even een moment content over wat ooit was en lang mocht duren. Koud kon het zijn op vergane doordeweekse dagen met tal van levensvragen over wat zal komen, men kan van die dagen leren wat ik kan verdragen.…

ik al niet groot En al 3 centimeter gekrompen Maar het hoofd weet ik nog steeds te buigen Ook nu woon ik weer in een veel kleiner huis Van mijn appartement van 130 m2 naar 60 samen Oh wat was ik gelukkig in die grote ruimte Dansend en sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag…

we werkten samen aan het oude jaar op schilderachtige panelen uren dagen waren ingevuld fragmenten zijn er velen we hebben kleuren opgehaald de horizon reliëf gegeven jij penseelde meestal weken en ik streelde maanden glad nu kan dat nog in klad de meeste zijn al klaar gevernist en onderschreven maar in het perspectief van volgend…

Het duurt uren, dagen, maanden, straks is de herfst alweer voorbij, de winter komt en ook het groen. Het is al laat, ik groei maar door, thuis is iedereen ongerust, ik ben niet de weg kwijt maar het doel. -------------------------------------- uit: [1954], december 1999…

Nog steeds komen woorden opdagen uit het niets als een slang van letters Glijdende verhalen als een puck zo snel op glad ijs schrijft het schrift zichzelf een weg door de muren van onwetendheid Bestaansrecht als een totempaal boven het water dat volledige ingaven geeft tot ons gegeven leven waarin alles past als een puzzel van onwetendheid…

De voorlaatste maand van het kalenderjaar is gestart. Het is de maand die op voorzichtige, maar kordate wijze duidelijk maakt, dat een drie maanden durende ijstijd op komst is.…

De dagen zijn te kort, voor de dingen die ik moet doen, de dagen hebben niet voldoende uren, om datgene af te maken, die noodzakelijk zijn. De weken, lijken dagen, er zitten te weinig dagen in, ik kom tijd te kort. De maanden, vliegen voorbij, lijken dagen, die te kort zijn, lijken weken die als water door mijn vingers vliegen.…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Uren zijn voorbij gevlogen er komt vast een vervolg voor vriendinnen die elkaar mogen.…

er waren de jaren van eeuwig en immer met grote gebaren de nachten doorwaakt het leven doorzien gedachten van wereld omvattend vermogen van maanden en weken diep minnen en haten tot dood er op volgt maar de dagen gaan verder onstuitbaar en dom het zijn nu de uren voorzichtig genoten want alle minuten zijn tekens van eind…

: vandaag is een mooie dag jij bent thuis gekomen…

Dagen gingen verder met maanden in vooruitzicht jaren die voor mij niet lang genoeg konden duren gingen secondes in een stroomversnelling voorbij terwijl ik naar je portret lag te staren voor uren.…