Alle inzendingen over vader OR sterven OR oud

Aan zijn lawaaiig raam gezeten lijkt het waarachtig of hij ongelukkig is naarmate hij ouder wordt ver weg, het donkere duister in daar is de wereld alles, zijn metgezel vandaag heeft hij van alles meegemaakt hij, die bijna van de hemel is want schuld op aarde leidt naar vermaak in zijn oude zetel bij het maanlicht raam in een huis dat…

Oude wandelstok… Je ruikt nog naar vaders hand, die me opvoedde…

Hoor ik mijn vader? Spreekt hij door mijn eigen mond? Ben ik al zo oud?…

Hij sterven ging Ik verstek liet gaan Was niet daar Wilde wel Op tijd aankomen Tis net even Anders gegaan Je besloot zonder mij te sterven Kon niet meer niet wachten Het was genoeg Je tijd was om Niet eens wat extra’s Terwijl ik God daar toen om vroeg Ik kwam aan Kapot en misselijk Keek naar een lijk Je leek zo oud Een open einde…

We kijken terug op mooie dagen Jij die zachtjes lieve woorden sust Geluk is wat we erven Jou in mijn handen gedragen Samen tot de laatste rust In jouw ogen wil ik wel sterven…

zo wil ik dichten in de vrijstaat van mijn omhulsel wonen in het land dat niet bestaat vrijen met de wind die gaat alsook leven met de donder die mijn ziel bestookt met vuur me laven aan de drank me behoeden voor stank en dank dan als het eind mijn vel verrimpelt de ogen tochtig in de regen die van binnenuit mijn spreken verhult, de dagen…

Vader achter zijn krant, zijn pantoffels oud en stoffig en naast zijn grote silhouet: een verse kop met koffie. Moeder zucht niet meer, zoals ze jaren deed als vader daar zijn krantje las. Zij heeft al weer een tijd geleden Haar laatste zucht geslaakt.…

Ik heb voor jullie een verhaaltje bewaard van een broer en een zus en een vlinder in maart. Vroege vlinders zijn altijd een beetje speciaal, luister maar eens naar dit kleine verhaal. 'Ik heb een vlinder gevangen', zei het zusje blij, 'en nu blijft die vlinder voor altijd bij mij. Ik ga voor hem zorgen iedere dag, want misschien was hij 't…

ik zie mijn vader oud als de wijn die ik drink, niet bezoedeld. ik schik de wijn, de geest van vader met mijn moeders zorg. het boek wordt slimmer van het ragdun spinsels, het kreukelt uit het blad en nestelt zich in mij.…

de oude vrouw draagt het kind dat niet wist hoe het groeien moest de oude man laat de vader binnen die niet wist hoe kort het leven was altijd samen…

ik ga de gouden blaren leef het loslippig loof zie de doden staren vanaf hun stenen alkoof zullen we vandaag de vaders vinden tussen tinten van de tijd die herfst heet, tussen linden en platanen, langs lanen eeuwigheid en moeders die we minden broze briesjes blazen of woeste waaiewinden lijk droeve oude dwazen ik stap het stille sterven…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

mijn as zal de aarde bevruchten mijn rook zal zorgen voor een regenbui mijn resten zullen ooit nieuw leven bekoren zoals oud wordt vervangen door nieuw beschaven een nieuwe morgen zal dagen na mijn onvermijdelijk sterven echt we zullen zeker tot het verleden behoren maar sterven – echt sterven dat doen we nooit we vervagen…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

De brave sterft te jong, de slechten sterven te oud.…

na je aardse tocht leef je zeker nog verder in je eigen kroost. jlb de schouders rechten glimlachend door de dag beurt medemensen op. jlb warme ontmoeting kan koude herinnering opnieuw milderen. jlb stil en gesloten kan met lieve aandacht worden ontsloten. jlb als t' einde nadert hoop je op je kinderen tot bij de overgang…

Er zit een mus op de grafsteen bij het oude graf van mijn vader met verwelkte bloemen en verhalen over de vondsten langs de rivier. Ik wil de mus wel leren kennen om haar te vertellen over mijn vader maar ze luistert niet vliegt weg met mijn verdriet.…

ik schrik als ik leunend op zijn schoffel vader zie hij zwijgt voorgoed in brons tuurt nu in oude verten…

ze gaan de weg van het oude huis, de kamer waar de dode lag, de vader van mijn moeder, de neef van ooit Vlaandrens meest verlichte dichter Bert Decorte, lag zo dood en sliep zich naar die vreemde eeuwigheid. ik kreeg zijn naam, ik kreeg zijn huis. ik mocht een beetje sterven van verdriet en hij wist het niet.…

oude voeten in koude aarde mijn vader zakt in wintergrond verdriet dat niet bedaarde zon, toen je op de heide stond…

Oude, stoffige boeken, worden steeds minder gelezen. Onbekende schrijvers, gaan roemloos ten onder. Oude boeken worden verpulpt. Worden tot kranten vermaakt. Zonder geestelijk voedsel, worden mensen niet groot. Sterven dichters. Gaat menselijkheid dood.…

wie laatst overblijft is geamputeerd, mist vooral de lichaamstaal van warme liefde. jlb mannen die durven laten zich niet te vroeg kisten zij dromen verder. jlb je hoofd leegmaken beste voorwaarde om iets nieuws te beginnen. jlb…

de natuur heeft altijd haar wetten : iedereen sterft op een dag . dat kan je niet uit je geheugen zetten maar wat wel altijd zal blijven: mijn glimlach en mijn optimistisch gedrag !…

Deze lucht draagt de jaren waarover vader schreef. Over mensen, en hoe niemand ooit de zon verjoeg. Zijn rimpelige handen schrijven nu over een man, die op zijn knieën vraagt om de dood. En ik las het, vader Maar niet vandaag. Vandaag gebeurt het sterven niet Jij stapt Nog zo luid in mijn huis.…

Jezus wil nog wel roepen maar God is al verdronken in een kil wiel bij Leerdam vlakbij mijn vaders dood. Ik heb altijd het gevoel dat ik toeschouwer ben niet redden kan uit angst hier zelf te zullen sterven.…

Vaders, die moederlijk worden, ontdekken liefdeswonderen. Begrijpen dat macht niet telt, voor wie Moederlevens eren. Ervaren, met kloppende harten, dat wie Onze Vaders bidden, voor Madonna's knielen. Voelen, dat hun eigen Moeders, nooit meer sterven kunnen. Dat Moeders kinderen dragen, voorbij levenslange reizen.…

niet mag laten zien waar haar familie vanwege háár hun eer verloor… verlangens niet wilden wachten deze liefde kwam met een prijs Niemand, zeker haar zusters niet konden haar nog helpen in een land waar een vrouw berecht kan worden door eigen familie, het vonnis luidde: ze moet sterven - volgens oude tradities -…

Niet mijn vaders evenbeeld. Niet ijverig en oplettend. Niet sportief. Niet zo lief. Abnormaal. Als oude man wil ik, wie ik wel ben niet meer weten.…