6151 resultaten.
zwerver
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 205 dat het jou zo moest vergaan
je onderdoor zou gaan
jij die alles in woorden verpakte
woorden en waarheid verhakte
je hield van de klank van je eigen stem
het krassen van je zwarte pen
nu je niet meer uit je woorden komt
gevangen zit in de diepte van je mond
dat het zo ver zou komen met jou...…
Sterven. III.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 498 , kan niet vergaan ....
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .…
Nog tien sextiljoen jaar
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 50 Dag witte tuin waar zwarte letters groeien
Vorm gevend aan het menselijk bestaan
Tot Moeder Aarde ronduit is vergaan
Charon niet langer heen en weer zal roeien
Dag witte tuin waar trieste zinnen bloeien
Straks is het met mij- gardenier gedaan
Ik zal je nogmaals innig gadeslaan
Je tot die tijd met printerinkt besproeien
Totdat ik met je opga…
Tijd
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 146 Het is zo jammer dat alles vergaat,
dat alles gesloopt wordt door tijd en zijn haat.
De lente brengt bloeien tijd stelt ons tevree,
maar dan in de winter neemt tijd alles mee.
En ook al weet ik dat het nergens op slaat,
doet het me toch pijn dat alles weer gaat.
Ook voor de mensen had tijd een idee,
hij liet ze kort leven en stemt ze…
vragen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 212 over de tuin een deken leggen
waaronder niet te rusten valt?…
vragen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 310 over de tuin een deken leggen
waaronder niet te rusten valt?…
De moderateur
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 568 de nacht valt als
doeken
over het hoofd
alsof jij in bescherming
rust maar
de angst is donkerder
dan het geloof…
Als as valt .....
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.345 Ik vlij mijn lichaam op het asfalt
maak voor liefde weer ruim baan
wanneer auto’s heftig toeterend
al file rijdend langs mij gaan
geen verbodsbord stopt mijn zinnen
geen stopbord verbiedt mij de waan
ik wil je hier op het teer beminnen
toe lief geef mij voorrang laat je gaan
kijk een zebrapad als bedstee
zwart en wit als klank en kleur…
storing
netgedicht
2.0 met 15 stemmen 668 ze valt
ze voelt hoe ze valt
wel duizend verhalen diep
valt ze
ze glijdt
ze voelt hoe ze glijdt
langs gladde wanden van taal
glijdt ze
hij zwijgt
ze voelt hoe hij zwijgt
over verhalen in duizend talen
zwijgt hij…
Loslaten?
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 950 het geluk
gekozen waarop de scheephoorn
door mijn leven weg zal vloeien,
hun lichamen schieten weg als
mijn vermaledijde schaduw
te dichtbij komt, verstomd
de stemmen als ware het
bevriende mensen, sinds zij
bloeiden sta ik op vergrijsde
voeten in een niemandsland,
lidtekens van het loslaten gaan
van hand tot hand, eigenlijk
valt…
legenden?
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 107 Maan en aarde zwerven door stelsels
van de sterren, wie dicht die leeft in een
eindeloze baan van z’n legenden, er valt
nog zoveel te erven voor we sterven.…
Er valt een knipoog.
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 159 Gelukzaligheid gezeteld in de weke delen
van het vruchtvlees hem gekweld, vervalt
tot brede stromen, er valt een knipoog uit het
paradijs en wordt bij de toekomst opgeteld.…
Er valt altijd wel wat te betreuren
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 71 Er valt altijd wel wat te betreuren.
Ons leven valt niet altijd mee.
Wat we hebben blijkt soms niet voor
eeuwig. Een trap die omhoog kan
voert ons soms weer naar de laagste tree.
Soms wensen wij een trap te nemen.
In ons leven te stijgen naar wat
onze ijdelheid verwent.…
Leef
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 170 Sterf niet mee
Sterf niet mee met mij
Ik ben er nog en wil dat je leeft
Ik ben altijd bij je
Je bent mij niet kwijt
Je hart weet hoeveel ik van je hou
Je ziel hoort mijn liefdevolle fluisteringen
Jouw reis zal ik altijd volgen
Voor eeuwig vlieg ik met je mee
Als een arend boven zee
Ik zie alle rimpelingen in het water
En wanneer…
Memento mori
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 208 Als ik sterf
laat dan vreugde zijn in je tranen
want ik zal je niet verlaten
In het sterven
bloeien nieuwe bloemen
en het lichaam zal as worden
maar ons wezen is eeuwig leven
Mijn voetstappen
mijn woorden
en onze kussen
zullen verdwijnen
maar die zijn slechts de vormen
van Licht en Liefde
die altijd blijven schijnen
Als ik sterf…
Houten vuur
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 163 Hout wordt gestapeld
de vonk wordt gelegd
het knisperen
gaat over naar knetteren
vonken vliegen hoog
geur wordt verspreid
angst voor vuur
het verbranden van
wat eens leefde...…
Het is juist goed
poëzie
4.0 met 4 stemmen 2.453 Het is juist goed
dat ik de glorie derf,
daardoor moet
ik iets goeds maken voor ik sterf.…
Hoezo?
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 526 Ik sterf
mijn hele leven al
voor jou.…
eigenlijk
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 976 en heel, heel af en toe
kruip ik in mijn holletje
als een paracetamolletje,
sterf een beetje, sterf
allemaal…
Vertolk me
hartenkreet
4.0 met 12 stemmen 1.405 ik sterf aan je
wanneer je me voor het laatst
door korenvelden draagt
langs verlangen van oneindigheid
waar iets van achter blijft
in het werkelijke land
je praat met me
doordringt mijn lichaam
en in zoveel om lief te hebben
vertaal jij voor mij de ochtendstilte
waardoor ik geruisloos als een vlinder
ben meegegaan
ik sterf aan…
Vergaan
hartenkreet
4.0 met 27 stemmen 1.280 Donder nu maar op
ik voel teveel pijn
Hoe lief ik ook ben
jouw hart is te klein
Wees maar heel stil
je woorden stinken
Slim en doordacht
kwetsen verminken
Voel wat ik nu voel
of lieg je hart vrij
Ontken je hardheid
je speelde met mij
Laat me nu met rust
ver van mij vandaan
Liefde eens zo mooi
voorgoed vergaan....…
vergaan
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 431 de eindeloze melancholie van een maand
die sterven gaat, verloren in de vage glorie
van wat losgelaten blad
een dorre bloem buigt mee met oostenwind
ze wiegt haar tranen naar de zee
ze wiegt de dagen naar de overgang van meer
dan schelpen strooien op een oeverpad
met gras en lege ogen
waar de winter duizend vlokken weeft
besef ik, dat…
Vergaan
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 91 de kleur vervaagt dankzij
tegenlicht dat hem tegemoet treedt
een gedrongen gestalte dringt
zich op aan geest der tijd
volgezogen met levenselixer
vervolgt het figuur zijn weg
hem berooid achterlatend
reikend naar het schijnsel
dat zich laat overschaduwen
door duisternis waaraan
hij zich gewillig overgeeft
kust Moeder Aarde hem liefdevol…
Vergaan
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 779 Gevochten
in een arena
van emoties
Verbannen
uit een landschap
van verlangen
Verdwaald
in een laan
van tranen
Vergaan
in een graf
van verdriet…
Vergaan
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 317 Ze bleef te lang
werd als behang
of die kast tegen de muur
Na al die jaren
kwam de liefde tot bedaren
zoet werd zuur
Vreugde verdween
samen werd alleen
slechts ik en geen wij
Praten werd zwijgen
een zucht en geen hijgen
nooit keek hij blij
Als ze terug dacht aan toen
hoe was de zoen
hoe raakte hij haar aan
Dan was het altijd…
Vergaan
snelsonnet
4.0 met 6 stemmen 426 Eerst gaan ze je gedeeltelijk verzagen,
Dan worden aders ergens weggeplukt.
Is dat dan naar tevredenheid gelukt,
Dan denk ik dat de rest ook wel zal slagen.
Op deze plek staat nu met regelmaat
Hoe of (het) Willem Overweg vergaat.…
worden en vergaan
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 54 hij zag hoe de tijd
verstreek en langzaam
stierf langs het
binnensijpelend licht
hij wist dat de tijd van
alle tijden was en ongewis
hij kende de vergeefsheid
van het leven
hij wist dat de westenwind
sluw noch uitgekookt was
hij kende hem als een
razende bruut zo nu en dan
ze waren niet in zijn
wezen ingebouwd
de argeloze woorden…
Ik voel het leven in een vloed van zangen
poëzie
4.0 met 5 stemmen 393 zoveel licht heb 'k dronken ingezogen
dat 'k lichtend sterf, in schaduwrijke nacht!…
Kortheid des Levens
poëzie
3.0 met 24 stemmen 3.865 Het menselijk geslacht valt als de blaadren af:
Wij worden en vergaan, - de wieg grenst aan het graf. -
Daartussen speelt een droom een treurspel met het harte;
De smart wijkt voor de vreugd, de vreugd weer voor de smarte;
De koning klimt ten troon, de slaaf buigt voor hem neer;
De dood blaast op het spel, - en beiden zijn niet meer.…
ik sterf weer.
hartenkreet
1.0 met 5 stemmen 880 Ik sterf weer.
Dus ga ik maar door en schreeuw.
Schreeuw, ik ben zover weg.
Ik zal niet weer kapot gaan.
Ik moet ademen, ik kan er niet vandoor gaan.
Ik sterf weer.…