Alle inzendingen over vanbinnen

een gevoel vanbinnen diep in het hart begrijpt zonder woorden hoe te ademen de in- en uitademing dat als vanzelf gaat is niet altijd vanzelfsprekend maar als het goed is gaat deze ademstroom met je mee elke keer weer opnieuw elk moment, elke dag als duurzame energiebron op zwerf/zoektochten overal ergens naartoe niet wetende…

Ik voel me weer gelukkig en blij, dat komt omdat jij vanbinnen zit in mij. Dus vanaf nu, als je mij ziet lachen, ben jij de enige die daar is....... jij, daar in mijn gedachten!…

Maar eigenlijk, diep vanbinnen, wenen ze. Hun hart is gebroken. Ze weten nu dat hun geliefde niet lang meer op deze wereld zal zijn. Ze doen er alles aan om die geliefde te redden. Ze zouden door het vuur springen voor die geliefde.…

Ze weten het niet dat ik 's avonds huil totdat mijn tranen op zijn en ik met rode ogen eindelijk in slaap sukkel Ze weten het niet dat mijn lach niet echt is en mijn blijde momenten overschaduwd worden door 'n gevoel van eenzaamheid Ze weten het niet dat ik vanbinnen pijn heb mijn hart huilt het is verscheurd gebroken en kapot…

In de verte de eerste regenzuil, 'k voel een felle weemoed branden, diep vanbinnen,... en ik huil.…

Opeens kan het me overvallen kijg ik zo'n warm gevoel vanbinnen wil ik vanalles tegen je zeggen maar vind geen woord om te beginnen Dan blijf ik stil genietend kijken komt er zo'n warm gevoel in mij waardoor ik onbeschrijfelijk gelukkig ben en maken al die kleine dingen blij Toch kan ik soms zo bang worden en doet geluk me weleens pijn…

In koelte van de avond na een warme zomerdag klinkt ergens een saxofoon en ontlokt een blijde lach luisterend naar de klanken hoor ik woorden en geniet een gedicht vanbinnen de schoonheid van een lied als spreken in gedichten over liefde en poëzie een briesje in de natuur die verre zachte melodie terwijl stralen van de zon achter…

Diep vanbinnen raken mensrelaties.…

Maar alles is oneindig teder en steeds licht het weer anders op, al moeten we doorheen het duister en staat ooit alles op zijn kop, toch wil ik dankbaar verder gaan al is er droefheid in ’t bestaan en huil ik zacht vanbinnen. Ik leer langzaam beminnen; al blijven ook de zorgen, ik voel me diep geborgen.…

Wat houd ik van de prille morgen Enkel de vogeltjes die fluiten Alles rustig en stil Alleen dan voel ik me geborgen Wat houd ik van de dag die nog moet beginnen Weer een donkere nacht voorbij En een zee van tijd voor mij Ik wil me heerlijk afsluiten hier vanbinnen Wat houd ik van de belofte van een nieuwe dag Ik kan opnieuw beginnen Zonder…

Wat ik je zeggen wou, het zit vanbinnen. Dus let niet op het geen ik zeg of niet. Dit is wat telt: iets tussen ons, dat je er bent, gewoon mijn griet.…

als het jaar zijn einde nadert verblijf ik wat dieper vanbinnen de hemel duikt dan ongevraagd in mijn ziel alsof ik het sterven, haast gedwongen moet leren beminnen het hangend grijs dringt zich door mijn huid om de maakbaarheid te vertragen en de winterslaap te verkiezen tot mijn allerlaatste bruid als hoop verder reikt dan het…

Dit alles wordt bewust in 't late uur van deze middag zonder grote drukte waar nergens wind nog aan de bomen rukte en enkel nog vanbinnen brandt een vuur. Een vuur dat loutert en geneest omdat het meldt wat ooit er ergens is geweest maar nu geborgen is in stilte en verlangen.…

Maar toen je er was werd het licht in mijn hoofd, voelde ik me warm vanbinnen. De manier waarop je beweegt, de manier waarop je lacht, van je ogen met lichtjes erin hou ik nog het meest. Een tijdje was ik onzeker, wou ik je gewoon als vriend? Of was het meer? Ik ken je al vanaf mijn 10e. Maar nu ik bijna 16 ben, weet ik het...…

Je kon ook zingen nog vanbinnen al zag je aan de bomen hoe hun laatste blad moest losgelaten en humus worden voor een nieuwe lente. Dag lieve Sarah, wees nu helder als de zon en straal je licht naar ons die donker wenen want jij ging henen en deel met ons jouw hoop en oeverloos vertrouwen.…

De kinderen en de wijzen ook, herkennen zich in 't lied en weten diep vanbinnen: alleen het hart dat ziet wat ogen blijft verborgen. Wat dwaas lijkt voor de macht, dat is pas echt van waarde en schittert in de nacht. De sterren glanzen vrolijk en alles baadt in 't licht, vandaag toch is het Kerstmis: een Kind dat vrede sticht…

ik ben niet fier een mens te zijn wat is het die ons drijft op grote schaal te doden wij dieren met verstand met vlaggen en met doeken met hoedjes en met boeken omringd door velen om het groot gelijk te delen en wapens zoveel mogelijk want god is altijd mannelijk ik ben niet fier al sta ik aan de veilige kant ik weet wat er vanbinnen…

Om nimmer meer terug te keren Liefde zit nog diep vanbinnen Maar het wordt nimmer meer .. Zoals het was ...…

Het is het durven weer verliefd zijn het opnieuw wagen van die sprong Het is de nieuwsgierigheid naar je kleine kantjes en het uitkijken naar meer Het is het dromen bij een glas wijn het liedje dat ik voor je zong Het speelse van je kinderen hun handjes waartegen ik niks heb van verweer Maar ook de ongerustheid vanbinnen dat ik dingen weer…

Weet dan niemand van wat er daar schuilt vanbinnen? Ik groet haar bedeesd groet ze terug. Verbaasd staat ze daar en weg is de brug. Haar nu stralende blik. Liep iedereen bij haar vandaan? Alleen daarom al kon ik haar niet laten staan.…

Dat wat je opvreet vanbinnen, je niet veranderen zal als mens!…

Uit het niets gebroken verbogen verborgen verlangen in tevoorschijn komen dalen in donker zoeken naar licht een uitweg vinden ook al weet je het niet vanbinnen brandt de waakvlam stil zucht je de woorden weg lopen door straten zonder naam zonder doel zonder gezicht waar is hij toch gebleven die naakt staat tegen de draad in gaat die…

geboren ongekroond voor het oog bewust in dit leven een aura als de regenboog omringd door woorden diep uit de kosmos geboren de essentie zoeken voor wonden wat duidt op een spiegelbeeld inspirerende gewaarwordingen in de lucht geschreeuwd laat het maar simpel zijn een dichter groeit enkel door de pijn de ringen door jaren gevormd diep vanbinnen…

al die dingen die iedereen wil weten waar het pijn vanbinnen doet hoe kan ik het vergeten? nee, dat kun je niet want iedereen heeft elkaar nodig alleen dicht bij elkaar zijn en grijp elkaars hand voel wat gij denkt dicht bij je hart....…

Baby’s maakt het nog helemaal niet uit dat het leven al voor hen is bepaald wat hun aandeel zal worden in de buit en wie ooit het gulzig gelag betaalt opgroeiend zullen ze kunnen kiezen of ze binnen lijntjes kleuren blijven zonder zichzelf daarbij te verliezen in vermoedelijke vrij misdrijven als hun regenboog vanbinnen verkleurt alles blijft…

Pas als het stil vanbinnen wordt, dan lijkt het of de troost dat ziet. Hij keek mij lang doordringend aan, zoals mijn liefste mij aanschouwt. Toen heb ik hem heel vast omarmd en al mijn zorgen toevertrouwd. Hij luisterde bewogen toe en toen ik uitgesproken was, leek het of een geslagen wond door zachte handen weer genas!…

geef me die glimlach laat me die trots zien zo diep vanbinnen. toon me de schoonheid van ooit tevoren. maak van je hart een bloem en bloei open nu de lente komt. warmte en licht, niet in de spiegel te zien, geven je de glans van kalverliefde, van nooit beschade emoties, je naakte zelve.…

Maar wie gelooft nu nog in dromen en wie wordt nog vanbinnen blij? Hoe dor nu ook de winterbomen, de lente maakt weer krachten vrij.…

brandvlam binnenin glans en schijn onderscheiden Engel Uriel, breng me licht Ik weet het niet breng alles door elkaar vanwaar die tomeloze drang op te gaan in het geheel ik wil een klaar beeld ontvang slechts storend geruis ik weet het niet meer red ik mezelf van deze mist waar ben ik gebleven lieve zielediepe aanwezigheid vanbinnen…

Het is niet aan iedereen gegeven, ik heb het vanbinnen, ik moet het beleven. Ik heb één letter in de kiem gesmoord, ik liet het een woord bewandelen om er een zin van te maken die mijn binnenste zou raken. Een gedicht is mijn eigen ik, mijn ziel ligt in dat gedicht.…