De weg naar de geliefde Leyen
betoont zich vrij zwijgend
het einde der daagse wereld
bloeiende oevers
vol rustgevende ruigte
eilandjes met komend vogelleven
bezingen de tere
maar krachtige eenheid
van gewezen veengrond
een waterrijk schenkt vredige ruimte.…
je benen vlamden op
heb de mooiste stronk
getrokken uit het veen
je vormen uit het natte hout gesneden
je benen vlamden op
langs jaarringen van
generatieslang geleden
het hoofd met
lange haren mocht
ik tot het laatst bewaren
met de kleinste guts
heb ik je trekken rondgelijnd
ogen in verwondering gebogen
het veen heeft jou…
Waar eens met zweet bij zwoegende eenvoud
brandgrage veengrond werd afgegraven,
schept een bos- en waterlusthof gaven
voor allerhande mensen, jong of oud.
Kleine huizen in het vreugdewoud
mogen moede, voldane zeilers laven.
Heerlijk zwerven rondom vredige haven
blijft wild beleven, ofschoon steeds vertrouwd.…
De Hollandse veengrond en de zompige klei, ik houd van dit landje
Met haar rivieren zo vrij
Ik houd van de roddel, de nabijheid, de borrel, de Hollandse klucht
en haar Rembrandtse lucht. Ik houd van dit landje en haar vrolijke brij:
Saamhorig nabij en dichtbij is dichtbij.…
199
Bezig met laden