Alle inzendingen over veilig

Bodem die onder Het menselijk Bestaan wordt Weggeslagen Gezin dat Allang de Hoeksteen niet Meer is - Vertrouwen verdwenen Tot achter de horizon Terug bij de Schepper Waarmee alles begon - Existentiële grondeloosheid, De veiligheid verschuift…

Naar veilige haven Werd gebracht Na het diepe duister Van de donk're nacht…

Zwijgen legt het middel van het leven bloot onder de zon die jij hebt aangeboord. daarin te krimpen te of worden uitvergroot weerspiegeld in de schaduw van de vragen een woord in oude teksten waarvoor we tol betalen. Bestudeer de tranen waarin het antwoord drijft het ooit en ginder was de middenweg naar een veiliger oord. We zijn de prooi…

Een licht brandt bij het ontluiken van de nacht. Schemerlicht op de vensterbank. Zij is het die wacht op hem. Op zijn sterke armen om haar heen, zijn stem. Hij heeft avonddienst en kan elk moment thuis komen. Haar man, een uit duizend dromen. Daar hoort zij de deur die in het slot valt en hoe een enkele tree van de trap vertrouwelijk…

Er rijden minder treinen door rood sein Dat scheen voorheen wat vaker voor te komen Nu is er Goddank actie ondernomen Zodat ‘t niet zo’n issue meer zal zijn Toch is nog steeds de onrust niet geweken Wanneer ik eens een spoor moet oversteken…

op het kerkbankje zitten ze naast elkaar zij in klederdracht hij in spijkerbroek zang en gebed onverstoorbaar gebogen hoofden naar God op zoek buiten is er oordeel om overtreden van de wet maar van het virus worden zij toch immers gered laat ze dan maar bidden op het bankje in de kerk als ondenkbaar onschendbaar want samen zijn…

Het feest ging door, want carnaval is heilig Beschermd van boven en van onderen In Keulen zou het niet meer donderen Maar thuisgekomen was het niet meer veilig: Ach arme, Keulse oma’s, meisjes, moeders Belaagd door dronken opa’s, vaders, broeders!…

Daar is het veilig en inmiddels zo vertrouwd. Daar had ik al mijn muren al zo veilig opgebouwd.…

er zijn woorden opgesloten binnen in, geen zinnige zin is goed genoeg voor een begin bij het eerste woord valt alles om, te lang gewikt, gewogen gezwegen met mededogen ongeremd opstandig zijn ze het eind is zoek vanuit elke invalshoek ongehoord doof en veilig, geloven in heilig, volgorde en verband altijd resterend in gezond verstand…

Als ’s ochtends vroeg de schooldag ging beginnen, Nam ik altijd twee boterhammen mee, Om één uur dronk ik nog een kopje thee, Zo kreeg ik slechts gezonde dingen binnen. Maar ’s avonds blowden we en zonder schroom, Beminden wij elkaar zonder condoom.…

Gesloten zijn niets kunnen zeggen niets durven zeggen jezelf verstoppen vertrekken vluchten verdwijnen Allemaal het gevolg van je niet veilig voelen…

de golven kennen geen naam onthouden en vergeten niets dromen spoelen aan al duizend jaar en nog langer de ark der verworpenen werpt zich op de rotsen een reis die begon als enkeling tussen ontelbaren enkele maanden oud en morgen weer…

Nergens meer veilig, want kijk: ook volwassenen -- kunnen erg huilen!…

Vreemden zijn veilig, aan hen kan ik openlijk -- alles vertellen.…

jij hebt de wereld zien vluchten uit angst voor besmette luchten koos voor een veilig thuis beheersbaar geen entree enkel op media way toch kroop het alleen zijn vaak op ze belden toch knelde die strop er is wat vrijheid maar ze pakken te veel maken jou bang om met vaart te leven is dat alles wel waard…

Wanneer je je verplaatst van A naar B Dan wil je ongeschonden arriveren Nu blijkt dat de statistici ons leren: De luchtvaart is een veilig procédé Maar als je een conflict hebt met de tsaar Dan loop je in een vliegtuig wél gevaar…

De ogen van het kind met de camera laten mij kijken naar een kleurrijke vogel die met gekortwiekte vleugels het luchtruim tot een gesloten boek verklaarde Een breekbare vogel vliegt zich niet bijeen ook de takken buiten zijn te teer ze verschanst zich in haar vergrendelde nest overladen met spullen die want je weet maar nooit haar veilig…

Als een roos in een knop bloeide je bij mij beknopt maar veilig op. Als een juweel van onschatbare waarde heb ik je gelegd in de schoot van moeder aarde Als een schaapje klein en teer ben je nu veilig in de kudde van de heer.…

Veilig of tartend, de zee of het land, voor veiligheid kiezen, met een hart onbemand... Angst of de impuls, nu of nooit, geen kwestie van kiezen, het gevoel onvoltooid...…

In mijn schulp daar zit ik veilig en begrensd In mijn schulp volledig op mezelf aangewezen In mijn schulp kan niemand mij pijn doen In mijn schulp word ik niet buitenspel gezet In mijn schulp veilig en alleen niet te bereiken In mijn schulp doet alles mij minder pijn…

Hoor ze wanhopig, radeloos janken "Wáár is't nog veilig bonussen beleggen" "Ik voorspel, straks kunnen ze naar ons dreggen" Hoe zielig, die toppers van de banken Hoort ze die handdruk in Euro's vervloeken Was ie maar veilig in gevulde koeken…

Ze pakken me vast, Het voelt veilig... Teveel tranen in mijn ogen, Ik zie wazig, Wie is hij...? Hij tilt me op, Hij is sterk! Maar het voelt veilig...…

Kom nu slapen, maak een eind aan dat gedaas De dag is rond, wat valt er nog te rapen ? Vlij je naast me, staak je innerlijk geraas. De maan beschijnt de kamer dus mag het licht nu uit ? Ik zal je slapen strelen, ik wieg je gammele schuit. En nu we onder zeil zijn, -geen mens die ons nog schendt - komt Beëlzebub ons halen, hij die…

Ik haat geweld, maar ‘t is me niet ontgaan Dat wie apartheid zaait terreur zal oogsten Al treft het bijna nooit de allerhoogsten Die grijpen graag hun kans om terug te slaan Ik ben geen onderdrukte Palestijn Het is een luxe pacifist te zijn…

Als men zijn eigen web goed spint ben je altijd veilig…

ik je in mijn hart zit je veilig geborgen en liefdevol gekoesterd voor altijd samen één ...…

Wie voor het zingen niet de kerk uit wil Die mag nu veilig vrijen, mits besmet Pas als je aids hebt dan doe je het mét Ga voor die tijd dus onbeschermd van bil Want je raakt pas echt in hoger sferen Van veilig vrijen tijdens het creperen…

loop onder linden beschut door hun bladerdak groene veiligheid…

stiltegebieden bieden veilig onderdak in woelige tijd…

Buiten dat veilig kader - en waarom zou het veilig moeten zijn - de handen zonder houvast leeg en vierend in het open veld blijk ik de ander…